Chcę podzielić się z wami tą historią z sekcji „Historie babci”, którą Obserwatorium Dzieciństwa i Dorastania FAROS oddaje do naszej dyspozycji, aby zachęcać do czytania i rozpowszechniać zdrowe wartości i nawyki wśród nieletnich.
„Facebook nie umie się przytulić” to historia 13-letniego nastolatka, który zanurza się w sieciach społecznościowych w Internecie i robi to w taki sposób, że zapomina jednego ze swoich prawdziwych przyjaciół w momencie, gdy tego potrzebuje. Na pewno wszyscy znacie kogoś, kto z powodu przesadnego korzystania z sieci społecznościowych w Internecie, częściowo odłączony od prawdziwego życia, co podtrzymuje nas na wiele sposobów. Ten fakt obserwuje się także u młodych ludzi, którzy stawiają sobie osobliwe sytuacje jako koledzy z Instytutu, którzy mieszkają w pobliżu, ale zamiast się spotkać, aby podzielić się swoimi doświadczeniami, komunikują się wyłącznie przez sieć.
Wiem, że skrzynki są izolowane i że normalne jest obserwowanie dziewcząt i chłopców, którzy po spędzeniu razem popołudnia przedłużają rozmowy, gdy wracają do domu przez czat lub wiadomości na ścianie. Ale już na początku 2011 r. Badanie ostrzegło nas, że korzystanie z sieci społecznościowych może kolidować, a nawet zastępować tradycyjne formy wypoczynku.
Młodzi ludzie lubią te formy komunikacji, ponieważ zdobywają znaczenie, pozwalają im być nieskrępowanymi i są świetnym środkiem socjalizacji. Chociaż musimy uważać na jedno z przedstawień ego: nazywa się to próżnością i może dezorientować dzieci, które aspirują do posiadania ponad 100 przyjaciół w Tuenti, aby zobaczyć kilka „polubień” po przesłaniu ich zdjęcia lub wykuć pomysł które mogą być zniekształcone.
Zostawiam cię już z Braulio i jego roszczeniem do przygody z Martą, chociaż ostatecznie zgadza się odwiedzić Pablo, który jest hospitalizowany. „Facebook nie umie się przytulić”, a Braulio odkrywa to, gdy nieoczekiwane wydarzenie pomaga mu „postawić stopę w rzeczywistości.
Myślę, że możemy go użyć jako narzędzie edukacyjne z preteen dziećmi. W każdym razie bardzo konieczne jest zastanowienie się nad znaczeniem ludzi, którzy przecinają się w naszym życiu, ponieważ w ramach indywidualistycznego trendu społecznego czasami bardzo łatwo zapominamy o innych (z sieciami społecznościowymi lub bez). To mój syn pomógł mi w tej myśli, gdy powiedział mi, że jest mu smutno, gdy nikt w jego klasie nie pyta go o swojego najlepszego przyjaciela (i kolegę z klasy), który w czerwcu musiał wrócić do Rumunii, aby żyć.
Opowieść, którą wam przedstawiłem, została napisana przez Sandrę Gómez Rey, a ilustracje - Eva Santana.
