Istnieje wiele sposobów, aby pomóc dziecku zacząć mówić, kamień milowy w ewolucji dzieci, które zaczynają się od ich bełkotu. Ale… Czego nie powinniśmy robić, aby stymulować język dziecka?
Kiedy dzieci zaczynają mówić, nie powinniśmy przewidywać, co nam powiedzą, i musimy dać im czas na odpowiedź. Jeśli stale wycinamy słowa lub kończymy je za niego, będzie myślał, że jego własny język nie jest ważny, a także „przystosuje się”, aby mówić za niego.
Logiczne jest, że jeśli już wiesz, czego chcę, zanim zaczniesz mówić, nie musisz podejmować żadnego wysiłku. Dziecko musi starać się mówić, musimy zachęcić go do wypowiedzenia swoich słów (i późniejszych zwrotów) i nie dawania mu tego, o co prosi z wyprzedzeniem (wiele pierwszych interakcji wymaga czegoś).
Dziecko zrozumie, że żaden wysiłek nie jest konieczny, ale będzie frustrować go później, gdy pójdzie do przedszkola lub pozostanie z innymi krewnymi ... ponieważ tylko mama i tata go rozumieją.
Używanie zdrobnień lub wymyślonych słów Jest to nieco kontrowersyjne. Mimo że są one powszechnym „językiem wstępnym”, możliwe jest, że opóźnia pojawienie się niektórych słów. Jeśli nauczą się mówić „pupo” lub „eta”, nie podejmą wysiłku, aby powiedzieć „smoczek”, „ciasteczko” ... Musimy jednak pamiętać, że pierwsze słowa dziecka są tego typu, ponieważ poziom rozwoju Dziecko uniemożliwia mu mówienie bardziej złożonymi słowami. Musimy także stymulować te pierwsze komunikaty.
Nie powinniśmy być źli ani nastrojowi, jeśli dziecko nie wymawia dobrze dźwięku lub nie wie, jak powiedzieć słowo, ponieważ daje to odwrotny efekt, niż chcemy, dziecko może się wycofać i przestać być zainteresowanym tym małym „wyzwaniem”.
Komunikacja z dzieckiem musi być dwukierunkowa, tzn. Nie należy ładować dziecka filmami lub płytami, aby „stymulowały” go, ponieważ to, co najlepiej zachęci je do mówienia, to nasze słowa. Od najmłodszych lat nawiążemy z nimi „proto-rozmowy”, śpiewając, pytając, rozmawiając… A on odpowie nam oczami, śmiechem, bulgotaniem…
Kiedy zaczynają rozmawiać, możemy spróbować zadać im otwarte pytania, a nie pytania zamknięte z odpowiedzią „tak” lub „nie”, ponieważ w ten sposób sprzyjamy rozszerzeniu słownictwa.
Każde dziecko we własnym tempie
Nie musimy się martwić, że dziecko wolno mówi, ponieważ jeśli nie ma problemu fizjologicznego, wszyscy prędzej czy później rozmawiają. Każde dziecko jest światem, a jego pierwsze słowa możemy usłyszeć w wieku 10 miesięcy lub 20 lat. Musimy być cierpliwi i wyrozumiali, nie stawiać sobie niemożliwych celów, ponieważ nie ma sensu przyspieszać naturalnego tempa rozwoju dziecka.
Niektóre znaki ostrzegawcze, które mogą wskazywać na problem z rozwojem języka przed rokiem są: że dziecko nie bełkocze ani nie wokalizuje, nie rozumie prostych rozkazów lub wskazuje na przedmioty w wieku 12 miesięcy, nie poprawia wyrazu twarzy tych, którzy do niego mówią lub szukają źródła dźwięku ...
Inną ważną kwestią jest to, że musisz unikaj porównywania go z rodzeństwem lub innymi dziećmi, zwłaszcza gdy są starsi, nawet jeśli nie mówią lub po prostu to robią, wszystko rozumieją. A dla czegoś mówią, że porównania są obrzydliwe: nikt nie lubi być porównywany z innymi (a tym bardziej, jeśli ma to podkreślić, że jesteśmy „gorsi” w czymś).
W tym duchu musimy unikać ośmieszania dziecka, śmiać się, jeśli źle się wymawia, lub zmuszać go do ciągłego powtarzania nowych słów, których nauczył się „zachwycać” społeczeństwo (chociaż trudno nie uczyć innych wszystkiego, czego się nauczyli, prawda? ?)
Na koniec pamiętaj, że ważne jest, aby nauczyć dziecko komunikować się, zanim będzie mogło mówić, ponieważ są one bardzo młode, aby ułatwić im szczęśliwy rozwój i kontakt ze słowami od samego początku, a dziecko będzie stopniowo otoczone własnymi słowami .
Komunikacja jest podstawą naszego społeczeństwa, ale także naszej rodziny, i możemy pomóc naszemu synowi rozpocząć tę złożoną i cenną „sztukę” od najmłodszych lat. Po prostu nie musimy mieć obsesji na punkcie wyników szukaj stymulującego i sprzyjającego środowiska dla pierwszych słów.
