Według badań przeprowadzonych przez Hiszpańskie Towarzystwo Pediatrii i Opieki Podstawowej 17 procent hiszpańskich dzieci i młodzieży cierpi na zaburzenia zachowania.
Te dane (tak mrożące krew w żyłach) zostały przedstawione na XXII kongresie tej firmy, który odbył się w Aronie (Teneryfa) w dniach 16–19 tego miesiąca i jest częścią analizy przeprowadzonej przez około 200 pediatrów w oparciu o test mający na celu wykrycie , wczesne zaburzenia zachowania u dzieci.
Ten test, zwany testem Eybera, pozwala wykryć czynniki, takie jak przyczyny zaburzeń lub grupy ryzyka, i został zdefiniowany jako bardzo przydatne narzędzie dla pediatrów, którzy domagali się podobnej użyteczności w przeprowadzaniu ocen psychologicznych niezbędnych do uzyskania wiarygodnych wyników. Nie znam testu, ponieważ został on niedawno zaprezentowany, ale znam uzyskane wyniki. Wspomniane stawki pojawiły się już w innych badaniach nawet z gorszymi wynikami (Słyszałem, że jedno na czworo dzieci ma problemy psychiczne).
Przyczyny są z pewnością liczne i bardzo różnorodne, ale nie trzeba być zbyt sprytnym, aby dostrzec, że rośnie ono u dzieci, młodzieży i populacji dorosłych. Coś musi się zmienić w naszej koncepcji społeczeństwa oraz w naszym wychowaniu i wychowaniu naszych dzieci, jeśli mają takie problemy w młodości.
Unicef powiedział to niedawno, że potrzebne jest większe pojednanie rodzinne. Dzieci spędzają zbyt dużo czasu w samotności, bez rodziców i zbyt dużo czasu spędzanego na różnych zajęciach pozalekcyjnych, w prawie obowiązkowych obowiązkach i zawodach, które powodują, że tracą czas na robienie tego, czego najbardziej potrzebują: grać
Kradniemy ich dzieciństwo i dzieciństwo i uczymy, że miłość i kontakt, co czyni nas ludźmi i ludźmi, jest prawie cennym zasobem, często nieosiągalnym, który zastępujemy dobrami materialnymi (dorośli robią to samo).
Wydaje się, że nie brakuje. Coraz gorzej, a jednak razem wierzymy, że dzieci muszą przejść niemal dyktatorski reżim i brak uczuć, aby uczynić je twardymi, stanowczymi, niezależnymi i samowystarczalnymi.
Dostajemy to dzieci są smutne i nieszczęśliwe ponieważ naprawdę potrzebują miłości i nie chcą być sami, ale z tego, czego się uczą, wierzą, że to, co czują, jest złe i że muszą nauczyć się nie potrzebować innych i nie potrzebować zbyt wiele miłości.
Od czasu do czasu konsultacje na temat zdrowia psychicznego rosną codziennie i nie jest już dziwne, że 9-letnie dzieci z kryzysem lękowym. Może powinniśmy zatrzymać zegar i zobaczyć, co robimy źle lub co możemy zrobić lepiej.
