Kilka dni temu rozmawialiśmy o zespole cesarza, a dziś słyszę w radiu historię o tym, która jest publikowana w różnych mediach. W ostatnich latach liczba przypadków cesarza lub dzieci, które źle traktują swoich rodziców, uległy zwielokrotnieniu.
W szczególności to zjawisko psychospołeczne zwiększyło się od sześciu od 2000 r., Z czego około 6500 skarg wpłynęło do biura prokuratora generalnego w 2010 r., Jak donosi hiszpańskie stowarzyszenie pediatrii podstawowej opieki zdrowotnej (AEPap), które to potraktowało temat na siódmym dorocznym spotkaniu w Guadalajara.
Pediatrzy wskazali, że na ogół zaburzenia te pojawiają się z przyczyn genetycznych, rodzinnych i środowiskowych. Czasami istnieją przyczyny biologiczne związane z niektórymi zaburzeniami psychicznymi, które powodują, że dziecko znęca się nad swoimi rodzicami.
Ale jak ważna może być edukacja, którą zapewniamy naszym dzieciom (lub jej brak), aby rozwinąć syndrom cesarza?
Jak wspomnieliśmy w naszych poprzednich postach, porzucenie funkcji rodzinnych, nadopiekuńczość, brak autorytetu i brak przywiązania ze strony rodziców, to niektóre z czynników, które to spowodowały wzrost przypadków zespołu cesarza wśród dzieci i młodzieży.
Dr María Victoria García García-Calvo, prezes Hiszpańskiego Stowarzyszenia Pediatrii Podstawowej Opieki w Castilla La Mancha (APapCLM), powiedziała w mediach, że
W ostatnich dziesięcioleciach doświadczyliśmy bardzo ważnych zmian w sposobie rozumienia obowiązków w rodzinie. Czasami rodzice mają duże trudności w ustaleniu właściwej równowagi między autorytetem a afektywnością (...). To na etapie nauki rola każdego członka rodziny musi zostać rozdzielona i potwierdzona. Przekonanie, że dziecku niczego nie należy odmawiać, powinno zostać zniesione, a „nie” należy powtarzać tyle razy, ile to konieczne.
Ponadto zwraca uwagę, że rodzice, zamiast karać za błąd, muszą zadowalać dziecko, gdy robi to dobrze.
Inne postawy, które specjaliści konsultanci najbardziej doradzali, to: powierzyć dziecku odpowiedzialność i sprawić, by pomyślał przed działaniem, wraz z ustanowieniem norm i ograniczeń, które są nie tylko niezbędne, ale są w pełni zgodne z uczuciem.
W rzeczywistości pediatrzy zalecili ustanowienie od samego początku jasnych zasad regulujących życie rodzinne, ale przede wszystkim podkreślili znaczenie zachowania spójności i zasad rozumowania, gdy dziecko ma możliwość kompresji (nawet wcześniej, powiedziałbym ).
Granice są konieczne i nie są niezgodne z rodzicielstwem z szacunkiem i empatią, niezbędnymi do szczęśliwego rozwoju.
Dlatego w społeczeństwie, w którym aspekty te nie są cenione, a przemoc jest codziennym daniem wokół nas, nic dziwnego, że zwiększyć liczbę przypadków cesarza lub dzieci, które źle traktują swoich rodziców. Wkrótce będziemy kontynuować analizę tego niepokojącego problemu.
