Z pewnością, jeśli mówię o gumie, tello lub angielska laska wiedzą, co mam na myśli. Jednak nowe generacje nie są do tego przyzwyczajone gry przez całe życie, tradycyjne gry lub z ulicy.
Te gry są proste i, ogólnie rzecz biorąc, żaden konkretny materiał nie jest potrzebny do twojej praktyki. Zazwyczaj są one grupowe i zwykle wymagają pewnej aktywności fizycznej w celu ich realizacji, o co więcej możemy prosić o grę? Niech nasze dzieci to wiedzą i ćwiczą.
Bez wątpienia zmiany naszych nawyków i stylu życia sprawiły, że ulica jest mniej uczęszczana przez dzieci. Ogólnie rzecz biorąc, nie jest dla nich wygodna gra w pojedynkę i nie ma wielu okazji z dorosłymi, ponieważ nie mają czasu.
Regulowane zajęcia pozalekcyjne i gry pasywne, w domu, przed ekranami, zyskują popularność. Na szkolnych przerwach byłoby dobrym miejscem do ćwiczenia tradycyjnych gier, a programy wychowania fizycznego poświęcają miejsce na te działania.
Tradycyjne gry dla dzieci
Zając: Osoba, która „liga” musi ciągle łapać innych, którzy są ukryci. Kiedy kogoś złapiesz, muszą iść razem trzymając się za ręce. Dwie osoby będą nadal łapać się w pułapki, tak że powstanie coraz dłuższy łańcuch. Gra kończy się, gdy wszyscy gracze są uwięzieni i nie ma nikogo wolnego, ale jeśli ktoś dotknie ostatniego łańcucha krzycząc „zając”, nie będąc zauważonym przez ligę, wszyscy będą wolni i gra rozpocznie się od nowa .
Zestawy lin gumowych i elastycznych. Każdy z nich ma własne piosenki i może być odtwarzany z kilkoma uczestnikami. Młodsze dzieci lubią grać w proste gry z elastycznymi opaskami, sprawdzając ich elastyczność i zwinność za pomocą ćwiczeń odpowiednich do ich poziomu.
Matka. Osoba zostaje wybrana na matkę, a reszta uczestników zostaje umieszczona za nią w indyjskim rzędzie. Matka zaczyna chodzić, a grupa musi naśladować wykonywane przez nią gesty i podążać wyznaczoną przez nią ścieżką. Po drodze matka skacze, biegnie, schyla się i przemierza różne miejsca, próbując wprowadzić w błąd resztę graczy. Po chwili strona ustępuje, jest umieszczana na końcu ogona i wraca do zabawy z nową matką.
The English Hideaway. Wybrany zostaje gracz, który „zatrzymuje się” i stoi twarzą do ściany. Reszta jest umieszczona za linią około dziesięciu metrów. Gra rozpoczyna się, gdy „przestaje” recytuje: „Angielska kryjówka, nie poruszając rękami ani nogami”. Reszta graczy korzysta z tego czasu, aby przejść jak najszybciej. Na końcu zdania, kto „zatrzymuje się”, szybko się obraca, a reszta musi pozostać całkowicie nieruchoma, starając się nie zostać odkrytym w ruchu, ponieważ w takim przypadku muszą wrócić do linii początkowej. Gra jest powtarzana, dopóki ktoś nie dotknie ściany, zajmując pozycję „kto się zatrzyma”.
Cztery rogi. W tej grze konieczne są co najmniej cztery rogi lub „domy”, w których będą rozprowadzani gracze, z wyjątkiem osoby, która liga, która znajduje się w centrum. Będąc w jednym z rogów są bezpieczne. Gdy osoba, która zalicza ligę do czterech, musi zmienić dom, a osoba ze środka musi spróbować „ukraść” róg. Osoba pozostawiona bezdomna jest w centrum i rozpoczyna grę od nowa.
Inne mniej lub bardziej znane gry to „Niewidomy mały kurczak”, „Chusteczka”, „Tabas”, „Pilla-Pilla”, „Gra o krzesło”, bieg, shuffleboard lub gra w klasy ... Pamiętamy te zabawne gry w piasku na plaży.
To tylko niektóre przykłady tradycyjnych gier, o których należy pamiętać i zacząć daj znać naszym dzieciom, jeśli chcemy, aby pozostały przez całe życie. Na pewno ćwiczysz je razem z nimi, będzie dobrze się bawić i przyniesie dobre wspomnienia ...
