Przychodzi czas, gdy masz dziecko (lub więcej), gdy powraca telefon z dżungli i mama czuje, że jest gotowa zabrać ze sobą nowe dziecko. Rodzice myślą, że nie odczuwamy tak bardzo potrzeby tego ciała dziecka, tego instynktu, ale że jest to bardziej racjonalne (chcę mieć dwa, chcę mieć trzy).
Faktem jest, że gdy para czuje, że ktoś zaginął w domu, nowe dziecko, i zastanawia się, czy mieć kolejne dziecko, czuje potrzebę zapytania starszego brata, czy zgodzi się na przybycie młodszego brata, do tego stopnia, że Pytają go: „Kochanie, czy chciałbyś mieć młodszego brata?” I zastanawiam się Czy trzeba zapytać?
Jeśli dziecko jest małe
Zastanawiam się, ponieważ są matki, które proszą małe dzieci w wieku 2 lub 3 lat, które ledwo są w stanie wybrać między założeniem szarej lub czarnej koszulki (w każdym razie wybierają tę ostatnią, której uczysz trochę, aby rozwiązać dylemat), o przyszłości tej rodziny i oczywiście Tak ważna decyzja, nie sądzę, że należy ją pozostawić w rękach tak małego dziecka.
Ok, to prawda, ostateczna decyzja zawsze należy do rodziców, a nie do trzyletniego dziecka (jeśli byłoby źle), ale dlaczego pytasz go? Jeśli powiesz tak, wydaje się, że musiałeś to zobaczyć, szukając innego dziecka, ale, Co jeśli powie nie? Co jeśli odpowie stanowczo, że „wcale nie chcę młodszego brata”?
Jeśli dziecko jest starsze
Jeśli zamiast tego dziecko jest starsze, bardziej sensowne może być pytanie (coś więcej, niewiele więcej), ponieważ jest już w stanie udzielić uzasadnionej odpowiedzi. On jest dzieckiem, jest synem, jest członkiem rodziny, a rodzice mogą zdecydować, aby dać mu głos.
W związku z głosowaniem, jak już powiedziałem, nie sądzę, aby dziecko decydowało, czy będzie mieć rodzeństwo, czy nie. Wiele razy dzieci odmawiają, ponieważ nagle wyobrażają sobie, że mniejsza istota z wielkimi obawami dotyka swoich rzeczy, a ich rodzice dzielą czas i zasoby (tj. Zabawki i prezenty) między dwoje i to samo dziecko, z jeszcze kilka lat i więcej chęci dzielenia się czasem i grą, będąc w stanie powiedzieć: „Chciałbym mieć brata”.
Zapytaj, kiedy nie ma lekarstwa
Tak też się dzieje. Tata i mama zdecydowali się na dziecko, a mama zajdzie w ciążę. Następnie, aby przekazać wiadomość, zdają się zadawać pytanie: „Kochanie, czy chciałbyś mieć młodszego brata?” Oczywiście zaczynamy od tego, że większość dzieci mówi tak (logiczne, idziemy z twarzą szczęścia na twarzy i oczami tak otwartymi i brwiami tak wysokimi, że dziwne jest to, że mówią nie) i dlatego prosimy, aby powiedzieć „tak”, a następnie cię zaskoczymy, ale po raz kolejny Co jeśli odpowie nie? To tak, jak w niedzielę wieczorem, kiedy ogłaszasz swojemu synowi, że jutro idzie do szkoły: „Chodź, śpijmy jutro, że musimy iść do szkoły. Czy masz ochotę iść jutro do szkoły? A chłopiec idzie i mówi nie, na co odpowiadamy „no cóż, teraz, ale musisz iść, więc idź spać”. Cóż, na jakie pytania stworzyć oczekiwania, które nigdy się nie spełnią?
Cóż, mam na myśli coś podobnego, jeśli okaże się, że dziecko mówi nie, a ty prawie gładzisz się po brzuchu, zobaczmy, jak mówisz: „kochanie, okazuje się, że będziesz miał młodszego brata, tego, którego nie chcesz mieć „ Właśnie dlatego unikasz tego, nie zadając pytania.
Daj wiadomości i gotowe
Moja sugestia jest taka nie pytajmy dzieci, ponieważ posiadanie dziecka lub jego brak jest decyzją wystarczająco ważną dla małego dziecka, niezdolnego do oceny problemu we wszystkich jego wymiarach, wyraża swoją opinię. Jeśli uznamy, że jesteśmy zainteresowani jego opinią, musimy jasno powiedzieć, że możemy otrzymać odpowiedź „nie” i jeśli ostatecznie zdecydujemy się na to, będziemy musieli bardzo wyjaśnić, dlaczego, chociaż on tego nie chciał, w końcu postanowiliśmy mieć kolejne dziecko .
Nie wiem, to oczywiście bardzo osobiste. Pozwalam moim dzieciom decydować o wielu codziennych sprawach i mają one dużą swobodę robienia tego, co preferują przez cały czas (o ile nikogo nie lekceważą), ale wydaje mi się, że są to większe słowa, decyzja, którą powinni podejmować tylko dorośli ponieważ to prawda, że dziecko daje wiele radości, ale prawdą jest również to, że daje więcej pracy, więcej obowiązków i wymaga zasobów i czasu, które nie wszystkie rodziny mogą zaoferować, a to jest coś, co tylko rodzice mogą docenić.
