Dawno, dawno temu był chłopiec imieniem César Pompeyo, który, gdy źle się zachował, otrzymał kilka rzęs na pucołowatej kulce. Działo się to tak często, ponieważ César zachowywał się tak źle, że pewnego dnia jego culete, zmęczony przyjmowaniem wszędzie, postanowił odejść, pozostawiając dziecko bez anatomicznej części, w której plecy tracą swoje szlachetne imię, nie mogąc ponownie usiąść. jedz śniadanie, ani na huśtawkach, ani na koniach, a nawet na rowerze.
Potem Cezar poszedł do swojej matki i Powiedział jej, że jest okrutną matką, że potraktował go bardzo źle, że nie trzyma się tego, kogo kocha, że był dzieckiem i że chociaż prawdą jest, że źle się zachowywał, zrobił to, by prosić o więcej uwagi, więcej miłości, więcej czasu razem, ponieważ że urodził się jego młodszy brat, zauważył, że nikt go nie kocha.
Teraz obejrzyj wideo, w którym opowieść zostanie wyjaśniona, ponieważ („znajdź siedem różnic”) wymyśliłem połowę historii.Niezależna culete w rzeczywistości jest to idealna historia, aby zmusić dzieci do znormalizowania przemocy rodziców i do życia ze strachem, możliwości nagłej utraty części ciała.
Prawdziwa historia: „Niezależna culete”
Jak widać, César Pompeyo tak naprawdę nic nie mówi swojej matce, zdaje sobie sprawę, że nie chce żyć bez tyłka, i prosi swoją córkę o powrót do domu, aby zachował się dobrze. Nie wiem, jaki jest prawdziwy problem z tym dzieckiem. Nie wiem, dlaczego zwrócił uwagę w tak ostry sposób, ale może to być dokładnie to, co powiedziałem w drugim akapicie: dziecko czuje, że potrzebuje więcej taty i mamy dłużej, dziecko odczuwa samotność, obojętność, a kiedy pyta , twierdzi i zwraca uwagę na to, co złe (ponieważ wiemy już, że kiedy dziecko nie dostaje rzeczy za dobre, wówczas prosi o złe), weź gospodarzy w dupę (Tak, gospodarze, gdyby mieli luźne policzki, tyłek nie opuściłby domu).
Zgodzimy się wtedy, że César Pompeyo ma problem ze swoimi rodzicami i że rodzice mają problem z dzieckiem. Coś się nie udaje, coś musi zostać rozwiązane i są pewne szorstkie krawędzie, które należy złożyć. Jednakże, kierując historię ku strachowi, ku stracie tyłka, chłopiec ostatecznie zachowuje się dobrze ze strachu, że jego tyłek znowu zniknie, ale samotność, brak czasu i uczucia jego rodziców wciąż istnieją. Dla dziecka nic nie zostało rozwiązane, wszystko pozostaje takie samo.
Jakie przesłanie oferuje historia dzieciom i rodzicom?
Cóż, groźba, że jeśli źle zachowa się tata i mama, może go uderzyć w dupę, ponieważ jest to normalne (nawet jeśli wyjaśnione w książkach) i ponowne grożenie, że jeśli weźmie wielu, jego tyłek może odejść nie ma możliwości usiąść i cieszyć się przyjemnościami, które zapewnia nam dobry tyłek każdego dnia.
Strach daje mi do zrozumienia, że wielu rodziców rozwiązuje problemy ze swoimi dziećmi, mówiąc: „Uderzyłem cię, a jeśli cię uderzę, zabraknie ci tyłka”, zamiast być bardziej empatycznym i próbującym zrozumieć dziecko. Boję się ponieważ jesteśmy dorośli a my musimy starać się zrozumieć nasze dzieci, które widzą świat w zupełnie inny sposób niż nasze i nie są w stanie wyrazić emocji ani uczuć takich jak „czuję się samotny”, „czuję wewnętrzną pustkę”, „ Zauważam, że nie jestem dla ciebie ważny ”,„ Chciałbym, abyś spędził więcej czasu ”.
Podsumowując, jeśli przeczytam tę historię moim dzieciom, po jej zamknięciu powiedziałbym, co następuje:
Na pewno będziesz zaskoczony okrucieństwem matki, która może doprowadzić syna do tego stopnia, że jej tyłek opuści dom, a na pewno będziesz przerażony, myśląc, że twój tyłek może pójść podczas snu. Cicho, w domu ani mama, ani tata nigdy cię nie uderzą i uspokoją, tyłek nigdy nie zniknie.
Nazywają to tanią psychologią, która tak zapisuje wierzchołek góry lodowej ludzie widzą spokojne morze, ale pozostawia to resztę na ryzyko kolizji, jeśli podejdziesz zbyt blisko lub pojawi się ponownie, jeśli poziom morza spadnie.
