Hiszpańscy pediatrzy C. Ochoa Sangrador i JM Andrés de Llano zrecenzowali artykuł, który ma na celu określenie stanu zdrowia i stanu chorobowego pacjentów przed i po zdiagnozowaniu zespół obturacyjnego bezdechu sennego (OSAS)i śmiertelność pięć lat po diagnozie.
Badanie nazywa się „Zachorowalność i śmiertelność u dzieci z obturacyjnym bezdechem sennym: kontrolowane badanie krajowe”, oraz prawie 3000 duńskich pacjentów w wieku od 0 do 19 lat, oprócz 11 974 kontroli; To badanie kohortowe.
Bezdech ma miejsce, gdy występują krótkie przerwy w oddychaniu podczas snu, zwykle nie mają one żadnych konsekwencji. Jednak czasami bezdechy są długotrwałe i częste i mogą powodować problemy z dotlenieniem organizmu; w tym drugim przypadku najczęstszym typem jest „bezdech obturacyjny”, którego przyczyną są niedrożności dróg oddechowych (z powodu przerostu migdałków lub migdałków - roślinności). Jest to problem występujący z pewną częstotliwością (między jednym a drugim trzy procent zdrowych dzieci w wieku przedszkolnym);
częstość występowania jest większa u dzieci z nadwagą, otyłości, nieprawidłowości czaszki lub twarzy, chorób układu nerwowego lub gardła - nosa - ucha
Być może wielu przeszło przez to: Leczenie polega na usunięciu migdałków i roślinności, poprawiając w ten sposób otwarcie dróg oddechowych; Można również pomóc dziecku oddychać podczas snu, podając powietrze za pomocą masek nosowych.
Ale zanim tam dotrzemy, podejdziemy do pediatry z podejrzeniem, ponieważ dziecko chrapało intensywnie, a po chrapaniu następowały przerwy oddechowe lub niespokojny oddech, niespokojny sen, niezwykłe postawy, zmęczenie / zdrętwienie w ciągu dnia lub problemy z zachowaniem.
O badaniu
Poprzez dane pobrane z duńskiego krajowego rejestru pacjentów (RNPD), porównałem dzieci z rozpoznaniem OBS z innymi, którzy jej nie mieli. Ten pierwszy miał większą częstotliwość różnych chorób przed i po diagnozie.
Mówi o chorobach układu oddechowego, układzie nerwowym, trawieniu, infekcjach, a nawet nowotworach. I zaobserwowano to w latach po diagnozie te dzieci miały wyższą śmiertelność (pięć do 6,58 razy wyższa).
Oczywiście badanie ma swoje ograniczenia, ponieważ nie jest jasne, że dzieci, których dane zostały przeanalizowane, stanowią całość z SAOS, ponieważ jest prawdopodobne, że w bazie danych znajduje się wybór najpoważniejszych. Nie wiadomo, czy procent śmiertelności można przypisać jedynie istnieniu bezdechu, czy też tych pacjentów można poprawić za pomocą dostępnych metod leczenia.
Po przeglądzie stwierdza się, że należy dokładniej wiedzieć, jaką część ryzyka można przypisać SAOS, a jeśli można tego uniknąć za pomocą środków wspomagających oddychanie lub interwencji dotyczących choroby.
Muszę skomentować, że mówiłem o podejrzeniach, które skłoniłyby nas do myślenia o obturacyjnym bezdechu, i nie trzeba dodawać, że aby je potwierdzić, w szpitalu mogą wykonać test nadzoru oddechu, krążenia i aktywności podczas snu.
