Catherine L'Ecuyer „Wychowujcie w cudach”: wiele dzieci nie odkrywa świata

Catherine L'Ecuyer jest matką czwórki dzieci i autorką książki „Wychowywać ze zdumienia”. Kanadyjka studiowała prawo w swoim ojczystym kraju, a rok 2006 (już w Barcelonie) zaczął badać i rozpowszechniać kwestie związane z edukacją.

Ta aktywność pozwoliła mu ulepszyć projekt Apego - Asombro w 2010 roku, nominowany przez Proteus Ethics Awards jako projekt edukacyjny. Jak wychowywać w szalonym i hiper-inteligentnym świecie? Jak nakłonić dziecko, a potem nastolatka, do działania z entuzjazmem, aby móc spokojnie obserwować, co jest wokół niego, pomyśleć przed działaniem i być zmotywowanym do nauki bez strachu przed wysiłkiem? na niektóre pytania, na które książka ma odpowiedzieć.

Dzieci ostatnich dwudziestu lat żyją w coraz bardziej szalonym i wymagającym środowisku, co z jednej strony uczyniło zadanie edukacji bardziej złożonym, az drugiej usunęło je z tego, co niezbędne.

Jego życie stało się prawdziwą rasą do wypalania etapów, które coraz bardziej oddalają ich od ich własnej natury, ich niewinności, rytmu, poczucia tajemnicy.

W wywiadzie dla La Vanguardia w zeszłym miesiącu Catherine powiedziała, że ​​„zabijanie dziecięcej wyobraźni, zdumienia i kreatywności, aby jak najszybciej zaszczepić i wbrew jego naturze, rozsądne podejście jest typowe dla zimnego, cynicznego i wyrachowanego społeczeństwa. Robimy dzieci na miarę ...

Programujemy nasze dzieci do niekończących się zajęć, które, krok po kroku odchodzą od zwykłego wypoczynku, darmowej zabawy, natury, ciszy, piękna. Wiele dzieci traci najlepsze życie: odkryj świat, wejdź w rzeczywistość.

Książkę można szybko i bezpiecznie kupić na Amazon (osiągnęła numer 1 na liście „bestsellerów”).

Można go również znaleźć w każdej księgarni, a także w wyspecjalizowanych placówkach i dużych sklepach (Abacus, FNAC, English Court, Casa del Libro itp.).

Na blogu Apego - Zdziwienie Katarzyny L'Ecuyer można to przeczytać w obliczu pragnienia, że ​​każdy rodzic przedstawia, że ​​jego dzieci są ludźmi wolnymi, autonomicznymi i odpowiedzialnymi. Odkrycie tego coraz bardziej dzieci są rozproszone, nadpobudliwe, z trudem w tworzeniu więzi, w rozpoznawaniu autorytetu, w zarządzaniu ich afektywnością, z arogancką, agresywną, niewdzięczną, niepewną postawą i które znajdują źródło motywacji głównie w stymulacji zewnętrznej.

Trzymajmy się tego zdania, ponieważ wydaje mi się, że wszyscy musimy się nad nim zastanowić: „problemy, które są widoczne w dzieciństwie, są niczym więcej niż okrzykiem natury, który buntuje się wobec braku szacunku dla podstawowych potrzeb dziecka”.