Jeśli poprosisz kogoś o wyjaśnienie rzeczy, które przydarzyły mu się w dzieciństwie, kiedy miał dwa lub trzy lata, z pewnością powie ci, że nie jest w stanie tego zrobić, ponieważ nie pamięta. Co najwyżej możliwe jest, że wyjaśnię anegdoty z tamtych czasów, które pamięta, ponieważ istnieją zdjęcia, które je świadczą lub z powodu tak dużej ilości słuchania rodziców, zdaje się, że je pamięta.
Do tej pory nie wiadomo było, co było przyczyną tego zjawiska. Teraz naukowcy ze szpitala dziecięcego w Toronto i University of Toronto byli w stanie udzielić możliwego wyjaśnienia dlaczego nie pamiętamy wydarzeń z naszego dzieciństwa Dzięki niedawnemu badaniu.
Jak wyjaśniają, powodem, dla którego dorastamy, tracimy wspomnienia, kiedy byliśmy mali produkcja neuronów, która jest bardzo wysoka we wczesnych latach. Mózg noworodka stanowi 25% tego, co stanie się w wieku dorosłym. W pierwszych trzech latach tempo wzrostu jest bardzo wysokie, tak bardzo, że w wieku trzech lat mózg już się podwoił. Następnie, aż do piątego roku życia, rośnie w dość wysokim tempie, w którym to momencie przestaje rosnąć stopniowo aż do okresu dojrzewania, czyli wtedy, gdy przestaje rosnąć (chociaż nadal dojrzewa).
Proces wzrostu mózgu, tworzenie nowych komórek neuronalnych, jest znany jako neurogeneza, proces, który logicznie pozwala dzieciom uczyć się coraz więcej rzeczy. Widzieli jednak, że ten proces ma inny efekt: wymazać wspomnienia.
Aby dojść do tego wniosku, Paul Frankland i Sheena Josselyn przeprowadzili badanie z młodymi myszami i starymi myszami, obserwując, co się stało, gdy zwiększyły lub zatrzymały wytwarzanie nowych neuronów w hipokampie, czyli obszarze związanym z uczeniem się i wspomnieniami.
Najpierw zatrzymali produkcję nowych neuronów u młodych myszy, wytwarzając w nich a większa zdolność do przechowywania wspomnień. Następnie wzięli stare myszy, które z wiekiem mogą mieć większe trudności z generowaniem nowych neuronów i zwiększoną neurogenezą. Efekt był taki, że mieli mniejsza zdolność zapamiętywania.
Słowami Franklandu, współautor badania:
Wierzymy, że nasze nowe badania zaczynają wyjaśniać, dlaczego nie pamiętamy tych wczesnych lat. Przed czterema lub pięcioma latami mamy bardzo dynamiczny hipokamp, który nie może przechowywać informacji w stabilny sposób.
Niewątpliwie jest to bardzo interesujące odkrycie, które wydaje się odpowiadać na dobrze znane zjawisko, które daje nam tyle wściekłości, że nie mogąc wyjaśnić, jak byliśmy mali lub co się z nami stałona twarzy „Zrobiłem to?” kiedy nasi rodzice wyjaśniają nam, co robiliśmy, i ten, który sprawia, że nasze dzieci mogą powiedzieć wam nazwę najbardziej znanych kompozytorów muzyki klasycznej, po prostu widząc swoje zdjęcie w wieku dwóch lat, teraz z siódmym dzieckiem (mówię o moim synu Jon), nie rozpoznając praktycznie żadnego z nich.
