Kryzys nieobecności: czy wiesz, jak je zidentyfikować?, to jest ostatnie zdanie jednego z filmów, które zawiera aplikacja Konwulsje, aby lepiej zrozumieć epilepsję. I prawda, zdałem sobie sprawę, że nie będę wiedział, dlatego postanowiłem dowiedzieć się o nich trochę więcej.
Z tego, co rozumiem, filmy zostały wyprodukowane przez Purple Day, organizację, która z kolei wyraziła zgodę na Szpital Dziecięcy Uniwersytetu Niño Jesús w celu włączenia ich jako treści do „Konwulsji”. Chociaż ten, który zobaczysz, jest dystrybuowany przez Centrum Edukacji Padaczki i Napadów.
Odkryłem, że te nieobecności zaczynają po raz pierwszy w dzieciństwie (Niektóre dokumenty, z którymi się skonsultowano, wskazują, że są one bardziej powszechne w wieku od 6 do 12 lat) i że chociaż prawdopodobnie znikną w wieku dorosłym, są ludzie, którzy nadal z nimi mieszkają. Są one związane z „pierwotną uogólnioną padaczką”; i nigdy nie należy ich mylić z „zagubieniem się w myślach” że dzieci mogą sobie pozwolić na więcej niż my.
Co to jest kryzys nieobecności?
Możemy to zrozumieć, jeśli wyobrażamy sobie wstrząsy elektryczne, które występują jednocześnie w obu bocznych półkulach mózgu, mogą wystąpić do 30 razy w ciągu dnia, chociaż jeśli wczesna i dokładna diagnoza zostanie osiągnięta, rokowanie jest dobre. Te zmiany funkcji mózgu „odłącz” dziecko od otoczeniai przejawiają się w nieruchomym i nieobecnym spojrzeniu.
Dziecko jest także na kilka chwil sparaliżowane, przestając mówić i robić inne rzeczy, które mogą robić. Nie zawsze rodzina je najpierw wykrywa, jednak dla nauczyciela kryzys nieobecności może pozostać niezauważony lub zostać pomylony przez pomyłkę.
W przypadku braku ruchów możliwe jest również to bardzo lekkie ruchy ust, powiek lub twarzy. Czas trwania to sekundy, ale wystarczą, aby osoba, która dobrze zna dziecko, była zaniepokojona. Po normalnym wznowieniu aktywności mózgu osoba zaczyna od czynności, którą opuścił.
Epilepsje te stanowią od 5 do 10 procent przypadków rozpoczynających się w wieku szkolnym lub przedszkolnym
Ewolucja kryzysów nieobecności
Konieczne jest ustalenie prawidłowej diagnozy, a jeśli rodzice lub szkoła mają podejrzenia, a pracownik służby zdrowia nie wyjaśni sytuacji, wydaje się jasne, że należy zasięgnąć drugiej opinii lekarskiej. Rozumiem, że pediatra skieruje neurologa, a stamtąd leczenie zostanie zaplanowane.
Jak czytam, konkretne leki działają dobrze; ale wszystkie źródła, z którymi się skonsultowałem, zgadzają się z tym Jeśli te dzieci nie zostaną odpowiednio objęte opieką, rokowanie będzie gorsze. Chociaż generalnie wiążą się one z większym ryzykiem inne napady padaczkowe, w tym drgawki, podczas których dziecko jest narażone na uszkodzenie w wyniku upadku lub braku uwagi.
Życie codzienne dzieci z kryzysem nieobecności
Luki powstałe w wyniku dużej liczby epizodów, które występują w ciągu dnia, odnotowano w występie dziecka; i tutaj nauczyciel jest bardzo ważny, ponieważ jeśli będzie w stanie rozpoznać kryzys nieobecności, poprawna diagnoza medyczna będzie łatwiejsza, a zatem leczenie.
W chilijskiej Lidze Padaczki wskazują, że kryzysy te można pomylić z ADHD, ale z pewnością są one różne, ponieważ pomimo „rozłączenia”, te ostatnie sekundy, a po nich aktywność zostaje wznowiona.
W takich przypadkach zwykle nie ma napadów, ale w przypadkach, w których się zdarzają, niezbędna jest umiejętność reagowania, a mianowicie:
Zachowaj spokój i delikatnie połóż osobę na podłodze, chroniąc głowę za pomocą ubrań lub poduszek umieszczonych pod nią.
Nie próbuj trzymać ani nie reanimować chorego. Nie wprowadzaj żadnych przedmiotów do ust (język nie jest połykany, nawet jeśli o nim słyszeliśmy).
Pacjent powinien pozostać na boku i, jeśli to możliwe, z otwartą odzieżą (rozpiętą).
Jeśli kryzys trwa dłużej niż pięć minut lub jest powtarzalna, konieczna jest pomoc medyczna.
Po napadach pacjent potrzebuje spokoju i orientacji, pomagając mu wrócić do domu.
Podsumowując: kryzysy nieobecności nie wprowadzają w błąd ani nie są wynikiem złego zachowania; ale epizody „odłączenia” mimowolne, które zmieniają rozwój dziecka. Dlatego konieczne jest, aby wiedzieć, jak rozpoznać i rozpoznać, aby odpowiednio postępować.
