W tym tygodniu przeczytał artykuł w „New York Timesie” na temat teorii słynnego pediatry z Nowego Jorku, właściciela jednej z najdroższych klinik dziecięcych w kraju, w którym zaproponował swoim pacjentom „trening” snu, kiedy przybyli na miejsce wyprzedane na twoje zapytanie prosząc o jakąś metodę pomocy swoim dzieciom (i mijającym się), aby lepiej spać. Jednak niewiele różni się od znanych postulatów, takich jak Estivill Wydaje się to jeszcze trudniejsze niż myślałem.
Na jego słynną technikę składa się zabierz głodne dziecko do łóżeczka o 19:00, zamknij drzwi i wróć o 7:00, nic więcej i nic mniej ... bez wyjątków, bez komfortu i na pewno bez jedzenia. Mówi, że dziecko będzie płakać godzinami, ale za około trzy noce będzie jasne, że nikt nie przyjdzie mu na ratunek i nie zacznie spać całą noc.
Podejrzewam, że zdecydowana większość z was będzie miała taki sam wyraz twarzy, jaki miałem: zaniemówił. Nie rozumiem, w jaki sposób tego rodzaju „wskazówki” mogą odnosić sukcesy z ludźmi, a nawet o nich myśleć zostaw dziecko na zaledwie 2 miesiące na 12 godzin bez jedzenia i nie zdając sobie z tego sprawy.
Najbardziej zdumiewające jest to, że artykuł gromadzi doświadczenia rodziców, którzy przeprowadzili go bardzo skutecznie; frazy jak czytać „jest niesamowity” lub „działa jak urok”, choć uwierzenie w to trochę kosztuje.
Ta „metoda treningowa” nie zmieniła się w jego propozycji od czasu jej wynalezienia, chociaż kiedy wspomniany pediatra zaczął proponować ją rodzicom swoich małych pacjentów, zalecił ją 4-miesięcznym dzieciom. Jednak widząc, że model działał, zaczął skracać czas, aż osiągnął 2 miesiące. Według niego można było zrobić miesiąc, ale w tym młodym wieku ani rodzice, ani dziecko nie są przygotowane na „oderwanie się”.
Oczywiście lekarz przyznaje, że ten instrument tortur (przepraszam, ale nie mogę znaleźć lepszego sposobu na jego opisanie), nie jest przeznaczony dla wszystkich rodziców: zdarzają się przypadki niepowodzenia gdy rodzice nie mają dość „odwagi”, aby wytrzymać płacz dziecka i biegną do drugiej nocy, aby pocieszyć dziecko (zdaję sobie sprawę, że będę w tych statystykach, ponieważ nie wytrzymam godziny).
Szczerze mówiąc, kiedy czytam o tych kwestiach, myślę, że lekarze, którzy proponują wszystkie te teorie, nie wkładają się w skórę dzieci: czy nie byliby zestresowani, gdyby potrzebowali czegoś, co zależałoby od innej osoby i nie zwracali na nie uwagi (nawet jako dorośli) ? Dziecko w wieku kilku miesięcy nie musi rozumieć, że istnieją zasady i że musisz ich przestrzegać: słucha tylko swojego instynktu i swoich potrzeb.
Czy można im pomóc lepiej spać?
Oczywiście tak: dziecko szybko przyzwyczaja się do rutyny a za kilka dni możesz rozpoznać znaki wskazujące, że czas iść spać. Oczywiste jest, że kiedy jest noworodkiem, sam wyznacza swoje czasy, ale stopniowo poznaje koncepcję w dzień iw nocy i oczywiście czas na sen.
Najważniejsze, że dziecko przychodzi przed snem w stanie relaksu i spokoju ponieważ to kosztuje mniej. Jeśli kąpiemy cię przed snem, stopniowo zauważysz, że jest to poprzedni krok, aby pójść do łóżeczka, chociaż, jak wyjaśniliśmy ostatnio, ważne jest, aby nie popaść w skrajności i zbytnio zaangażować się w proces, który ostatecznie powinien być naturalny.
Co zrobić, gdy dziecko źle śpi?
Pierwszą rzeczą jest próba ustalenia, co się z nim dzieje: być może jest głodny, ma kolkę, jest mu zimno, gorąco lub że zawsze potrzebuje uwagi rodziców ... nie zapominajmy, że świat dziecka w tym wieku to my I on nas potrzebuje. Pamiętam artykuł opublikowany niedawno przez naszego partnera Armando zatytułowany „Czy uważasz, że jest głodny lub śpi śmiertelnie? Może potrzebuje po prostu broni i myślę, że to jedna z najbardziej udanych rzeczy, jakie przeczytałem na ten temat.
Ustalenie rutyny jest jedną z najlepszych rzeczy, jakie możemy dla nich zrobić., chociaż ważne jest, aby pamiętać, że należy to robić w spokojny i zrelaksowany sposób: dzieci postrzegają nastrój swoich rodziców, a jeśli przychodzą w pośpiechu z pracy, aby go wykąpać, nakarmić go i natychmiast kołyska, dziecko może odczuwać i odtwarzać swój poziom lęku.
Przejście przez okres przejściowy budzenia się co dwie godziny (lub czasem krócej) może być trudne i wyczerpujące dla rodziców, ale Konieczne jest zrozumienie i zaakceptowanie tego, że każde dziecko ma swój własny rytm i że oni także chcą i muszą odpocząć. Dlatego zapewnienie optymalnych warunków do tego oraz dawanie miłości i bezpieczeństwa zawsze powinno być podstawową przesłanką każdego „treningu snu”.
Co sądzisz o teorii tego pediatry? Czy masz jakieś „sztuczki”, które Ci się przydały, jeśli chodzi o pomoc dzieciom w zasypianiu?
Obrazy | Thinkstock
