The uśmiech dziecka Zasadniczo ma on na celu zintensyfikowanie interakcji między matką (ojcem lub opiekunami) a dzieckiem, aby zachować bliskość obojga i rozwinąć więzi przywiązania. Akt uśmiechania się składa się z instynktu i nauczył się innego.
Pierwszy uśmiechy są spontaniczne i odruchowe, niektóre bodźce powodują przelotny, niepełny i automatyczny uśmiech, to znaczy nie jest reakcją na inną osobę i wskazuje, że dziecko ma się dobrze.
W kolejnym etapie selektywne uśmiechy społeczne; Dziecko zaczyna ograniczać bodźce, do których się uśmiecha. Do czwartego tygodnia życia bodźcami wywołującymi uśmiech o charakterze społecznym są słuchowy i najskuteczniejszy głos ludzki (zwłaszcza głos mamy). W piątym tygodniu ludzka twarz zaczyna być preferowanym powodem do uśmiechu. Już w tym czasie uśmiech jest pełny i trwały, co skłania dorosłego do reagowania w czuły i zabawny sposób. Kiedy przyczyny, dla których dziecko się uśmiecha, są bardziej dyskryminowane, uśmiech jest towarzyski i selektywny. Dziecko zaczyna rozróżniać przyczyny, które powodują, że się uśmiechają; W tej fazie obserwuje się, że opiekun zwykle wywołuje więcej uśmiechów niż nieznajomi.
Wreszcie zróżnicowane reakcje społeczne i jest to faza, która trwa całe życie. Tutaj chłopiec uśmiecha się otwarcie do znajomej postaci. Jest bardziej ostrożny w stosunku do nieznajomych, którym unika lub kieruje uśmiech w celach towarzyskich (zgodnie z normą społeczną), ale zachowuje dystans.
Ważne jest, aby stymulować dziecko do uśmiechu. Mów do niego różnymi tonami, pieszczoty, baw się z nim. Jeśli dziecko nie uśmiecha się po szóstym i ósmym tygodniu życia, zaleca się poinformowanie o tym pediatry.
