Czy Twoje dziecko w wieku dziecięcym odmawia robienia tego, o co prosiłeś, nie chce odbierać ani zakładać tych spodni? Czy on na ciebie patrzy i się odwraca? W wielu przypadkach jesteśmy przytłoczeni poczuciem, że ten mały chłopiec, którego uwielbiamy, rażąco nas wyzywa. A czasem więcej niż uczucie jest pewnością. Mówimy ci, dlaczego rzucają nam wyzwanie i co możemy zrobić, aby sobie z tym poradzić w najlepszy możliwy sposób.
Dlaczego pokazują zachowania, które wydają się trudne?
Z twojej strony nie masz zamiaru
W przypadku dorosłych musimy jasno powiedzieć, że chociaż używamy słowa „wyzwanie”, nie jest to celowe ani oskarżone o „zło”.
Nie, dzieci nie rzucają nam wyzwania, aby uczynić nasze życie bardziej skomplikowanym, ani nie robią tego, aby zobaczyć, jak cierpimy, ponieważ sprawia im to przyjemność. Dzieci wykazują te zachowania w ramach swojego rozwoju. Wyjaśnię ci to w następnej części.
Wyzwanie jest częścią normalnego i oczekiwanego rozwoju dzieci
Ten rodzaj trudnego zachowania często kojarzymy z problemami behawioralnymi u naszych dzieci, ale w rzeczywistości nie dzieje się z nimi nic złego: wyzwanie jest częścią ich normalnego i pożądanego rozwoju.
Dzieci w wieku od 1 do 3 lat są zanurzone w niesamowitym procesie rozwoju: ich mózg, osobowość i wyobrażenie o świecie znajdują się w procesie formacji, wiele zależy od tego, co muszą „poradzić”, jest wiele zmian , i w wyniku tego całego wiru, wyzwanie to rodzi się dla rodziców.
Dzieci w tym wieku są zanurzone w:
- Odkryj świat: ich rozwój fizyczny i poznawczy zachodzi, ponieważ dzieci odkrywają, jest to jeden ze sposobów uczenia się, a ponadto bardzo ważny. Aby uczyć się od otaczającego ich świata, muszą dotykać, wąchać i oczywiście próbować ... spróbować smaku rzeczy i smaku co się stanie, jeśli wrzucę szampon do butów mamy. Ponieważ wszystko jest nowe, ponieważ wszystko trzeba odkryć, ponieważ właśnie to muszą zrobić, aby prawidłowo się rozwijać.
- Dowiedz się więcej o interakcje społeczne: jacy są, co powinni robić ... Ich świat społeczny dopiero się rozwija i mają wiele do nauczenia się. Do tej pory interakcje społeczne były bardziej ograniczone, na etapie niemowlęcym, ale teraz wszystko, co jest rozszerzone, takie same pojawiają się (dla tych, którzy już rozpoznają i z tymi, którzy chcą wchodzić w interakcje), gra nie jest już równoległa, ale razem ... Wszystko jest nowe i nie wiedzą co i jak postępować, uczą się.
- Rozwój tożsamości: w tym wieku jego tożsamość jest wykuta w poczuciu „ja”. Do niedawna jako dziecko nie rozróżniałem dobrze granic między mamą a nim, ale teraz zaczyna rozumieć, że jest odrębną osobą.
- Jego mózg idzie z prędkością tysiąca na godzinę, ustanawiając relacje i połączenia ... jest bardziej impulsywny niż mózg osoby dorosłej.
- Uczenie się o swoich emocjach (wciąż nie wiedzą, jak nimi zarządzać).
Wszystko to w połączeniu z potrzebą eksploracji, a także niezrozumieniem tych interakcji z innymi ludźmi (lub normami społecznymi) i zmieszaniem z tym, że są w trakcie procesu „Eh, że tu jestem” (tożsamość) tworzy „ Nie dotykaj tego ”otrzymaj jako całkowite i absolutne zaproszenie do grania dokładnie tego, co zostało nam zabronione.
Co zrobić z wyzwaniami
- Cały czas pamiętajcie, że nie chodzi o coś, co robią, jak powiedziałem, aby wam przeszkadzać. Wyluzuj myśli i nie gniewaj się. Im spokojniejszy jesteś, tym spokojniejsze będzie dziecko.
- Nie odpowiadaj pierwszą rzeczą, która przychodzi ci na myśl, ponieważ jest to prawdopodobnie coś pełnego gniewu i frustracji. Daj sobie trochę czasu na przemyślenie tego, co zamierzasz powiedzieć.
- Staraj się, aby zobaczył, że rozumiesz, jak się czuje, werbalizując to, co mówi lub pytając: „Więc kochanie, nie wiesz co robić?”
- Jeśli stanie się agresywny, uspokój się, daj mu trochę czasu na złagodzenie gniewu bez nalegania na to, o co prosiłeś. Możesz także postawić się na jego wysokości i przytulić go, trzymając go za ramiona, w ten sposób zapobiegniesz kłopotom i zranieniu się, a także dotykiem będziesz mógł go uspokoić i uspokoić.
- Przewiduj: jeśli często będziesz musiał iść za małym, mówiąc: „nie dotykaj go ani nie bierz”, będą się dziać dwie rzeczy: dotykaj go, bo wszystko, co już wcześniej wyjaśniłem (wiesz, to nie tak, że nie chcę uważaj) i że czujesz się sfrustrowany. Jednym ze sposobów uniknięcia pokus jest usunięcie ich z pola widzenia. Przynajmniej te, których tak naprawdę nie chcesz, żebym dotknął. Dostosowanie naszego domu do dzieci pozwoli im dokładnie tak bardzo poszukiwać, a także bez cenzury taty i mamy.
Co mówisz i jak to mówisz?
Kiedy masz wrażenie, że twoje dziecko cię ignoruje i że „dzieje się olimpijsko” tego, o co prosisz, proszę, abyś przerwał na chwilę i pomyślał o tym, o co prosiłeś i jak to zrobiłeś.
Dlaczego Ponieważ czasami wiele razy jesteśmy tymi, którzy żądają i denerwują się, ponieważ prosimy ich o rzeczy, których nie są w stanie pokryć ze względu na swój wiek. Tłumaczę się:
Bądź cicho przez chwilę. Przygotuj się do szkoły... To, co mówimy bardzo często bardzo złożone zamówienia dla najmłodszych, mimo że wydają się nam morzem prostych. Co to za chwila Co to jest cisza? Co trzeba zrobić, aby być gotowym do szkoły? Dzieci potrzebują od nas konkretności, precyzowania tego, czego chcemy i o co prosimy, bez dwuznaczności, z namacalnymi i jasnymi pojęciami.
Jak możemy uczynić go bardziej dostępnym?
- Podziel zadanie na części w mniejszych, prostych krokach. To sprawia, że trudniej mu się frustrować, nudzić i poddawać. W ten sposób osiągniesz cele, a to wzmocni cię do osiągnięcia ostatecznego celu.
- Daj instrukcje tak konkretnie, jak to możliwe (co chcesz, żebym zrobił, z włosami i znakami, dostosowując się do wieku i umiejętności dziecka).
- Dostosuj swoje oczekiwania: twoje dziecko jest tym, dziecko, i jak widzieliśmy powyżej, jest w pełnym rozkwicie, uczy się wszystkiego i prosi go, aby się nie ruszał, robił rzeczy i robił je szybko, może to dużo prosić.
Zdjęcia: Pexels.com
W Babies i innych: Jak nauczyć swoje dziecko, czym jest dobra miłość, która go uszczęśliwi
