Kiedy rodzi się dziecko i chociaż doradzamy, godziny snu rodziców stają się bardzo cennym dobrem. Niemowlęta budzą się o każdej porze (lub mamy takie wrażenie) i nie pozwalają spać.
Oznacza to, że dorośli czasami żyją jako autentyczni zoombies i zadajemy sobie pytanie kiedy będą spać całą noc.
Spróbuję to wyjaśnić, chociaż już zauważam, że zwykle nie jest to kwestia miesięcy.
Kilka tygodni temu zaprosiłem do refleksji, wyjaśniając, że niemowlęta są, choć czasem trudno jest o pomysł, ssaki. Rodzą się z bardzo wczesnym rozwojem mózgu oraz z pewnymi automatyzmami i potrzebami, których harmonogramy są mało kompatybilne z naszym.
I oczywiście mamy obowiązki do spełnienia i bardzo ograniczony czas na odpoczynek (lub śpimy w nocy lub już nie śpimy), a przebudzenie dzieci jest uciążliwe dla rodziców. Ale nie można ich winić. Problem jest nasz.
Jakie jest marzenie dzieci
Od urodzenia do 4-6 miesięcy sen niemowląt jest dwufazowy (dwie fazy), a odtąd ma 5 faz, tak jak my dorośli.
Fakt, że ich sen zmienia się tylko z dwiema fazami, powoduje, że często się budzą, ponieważ pod koniec obu faz budzą się, aby jeść, aby promować kontakt i więź oraz unikać niebezpieczeństw (nie wiedzą, że nie ma niebezpieczeństwa i potrzeby bezpieczeństwo wiedząc, że ich opiekunowie są blisko).
Dziecko osiąga wtedy wiek 4-6 miesięcy i jego marzenie zaczyna się zmieniać. W twoim śnie pojawiają się nowe fazy, które często budzą cię w nocy.
Chociaż może się to wydawać kłamstwem, my dorośli, którzy mamy te same fazy, budzimy się również często w nocy. Różnica polega na tym, że nie zdajemy sobie sprawy (kładziemy się w łóżku, przykrywamy się ...) i oni, nie wiedząc, jak wrócić do snu, budzą się.
Jeśli nie wiesz, musisz go nauczyć, prawda?
Większość metod uśpienia dzieci ma na celu nauczyć je snu. To nonsens, ponieważ dzieci już wiedzą, jak spać. W brzuchu mamy już to robią i jako noworodek nadal to robią.
Otóż, jeśli właśnie powiedziałem, że nowe fazy powodują ich przebudzenie, że nie wiedzą, jak sobie poradzić, wydaje się, że skoro nie wiedzą, trzeba ich nauczyć.
Prawda jest taka nie wszystko, czego ktoś musi się nauczyć, musi być nauczane przez inną osobę. Dzieci muszą nauczyć się oddychać od urodzenia i nikt ich nie uczy, muszą nauczyć się żuć przez sześć miesięcy i nikt nie każe im poruszać szczękami, muszą nauczyć się chodzić i nikt tego nie uczy.
Cóż, marzenie dzieci jest takie samo. Większość ludzi spała całą noc i nikt nas nie nauczył. To kwestia dojrzewania. Kiedy będą na to przygotowani, zrobią to.
Sen dzieci jest ewolucyjny, zmienia się wraz z mózgiem dziecka i niezależnie od tego, czy tego chcesz, czy nie, prędzej czy później przejdzie od A do Z (ZzZzZz), ale aby dostać się do Z, musisz najpierw przejść przez wszystko Inne litery alfabetu.
Wskazówki i metody, które zalecają „pomijanie liter”, to znaczy pozwalanie im zasnąć, co wymusza naukę, nie uwzględniają normalnego rozwoju wzorców snu ani potrzeb emocjonalnych rodziców i dzieci.
Metody te starają się, aby sześciomiesięczne dziecko spało tak, jakby miało 6 lat, pomijając wszystkie kroki, które są mu potrzebne do osiągnięcia zdrowego snu, bez obaw, bezsenności lub możliwych koszmarów sennych, i w nieprzyjemny sposób, pozostawiając bez opieki i płacząc większość dzieci (gdyby nadal było fajnie ...).
Ma na celu nauczyć go tłumić swoje potrzeby i uciszać swoje nieporozumienia, innymi słowy, aby zachować swoje problemy dla siebie, ponieważ inni je ignorują. Ironia polega na tym, że wtedy, w wieku dorosłym, zalecenie jest odwrotne: „Wyjmij swoje problemy, jeśli je połkniesz, a kula będzie coraz większa, nadejdzie czas, kiedy wybuchniesz”.
Ale Estivill mówi ...
... że za sześć miesięcy powinni już spać przez całą noc (mówię o Estivill, ponieważ w Hiszpanii jest to największy przedstawiciel metod behawioralnych opartych na zaniedbywaniu dzieci).
Oczywiście, że mówi, ponieważ niektórzy rodzice muszą zastosować metodę, która jest „rozwiązaniem” najpierw muszą być przekonani, że istnieje problem. Wymyślił problem, wynalazł rozwiązanie.
Odpowiadając na pytanie, od którego zaczęliśmy wpis, prawda jest taka do 2-3 lat dzieci nie zaczynają zostawiać przebudzeń. Niektóre dzieci zrobią to wcześniej, a inne zrobią to nawet później, naturalnie i bez potrzeby jakiejkolwiek interwencji.
