Chociaż wydaje się to proste pytanie, to nie jest tak wiele. Dzieci naszego otoczenia lub nasze dzieci nauczyły się wcześniej, jak siedzieć, a nie siadać.
Rozszerzoną formułą jest użycie narożnika, który tworzy oparcie sofy z podłokietnikiem, aby za pomocą niektórych poduszek ułatwić dziecku wykonywanie pozycji siedzącej (siedzącej). Pytanie brzmi jeśli konieczne jest nauczenie dziecka siedzenia lub samodzielnej nauki.
Są profesjonaliści, którzy twierdzą, że to nabywanie siedzącego trybu życia jest gorsze niż osiągane przez oferowanie dziecku możliwości włączenia się naturalnie i spontanicznie, nawet jeśli nastąpi to później (po 10 miesiącach zamiast o 6).
Dziecko będzie usiadło w swoim naleganiu, aby doświadczyć nowych i coraz bardziej złożonych pozycji. To prawda, że będzie mógł siedzieć, zanim go „wyszkolimy”, ale rozwój nie jest karierą, ale szansą na dostosowanie się do środowiska.
Jeśli zamiast przyspieszyć ten proces, uda nam się stworzyć kontekst, w którym dziecko rozwija się bogate, atrakcyjne i motywujące, nabycie siedzenia będzie kolejnym krokiem w kierunku stania i chodzenia, a przede wszystkim źródłem poczucia własnej wartości i satysfakcja, ponieważ będzie głównym aktorem tego osiągnięcia.
