Adopcja jest coraz częściej opcją tworzenia rodziny. Różne okoliczności społeczne sprzyjają temu podejściu, które moim zdaniem pozytywnie wpłynie na kulturę hiszpańską.
Wiek formalizacji par (dorastanie), decyzja samotnych osób o posiadaniu dzieci lub trudności z posiadaniem biologicznych dzieci ułatwiają wycenę tej formuły, umożliwiając istotny projekt posiadania dzieci, jak wpłynie to na nasze społeczeństwo?
Cóż, mogę myśleć tylko o pozytywnych aspektach. Na przykład naturalna integracja osób o różnych rysach twarzy i ciała. Dzieci są najlepszymi ambasadorami różnorodności, ponieważ są genetycznie przygotowane do przyjęcia przez społeczeństwo. Ewolucyjnie istnieje szereg cech, które sprawiają, że dzieci podbijają przestrzeń w grupach społecznych za pomocą podstawowych gestów, takich jak uśmiech, spojrzenie, zdolność do opieki nad dorosłymi lub umiejętności społeczne.
W nurcie „samolubstwa kulturowego” (to znaczy wydaje się, że interesuje nas tylko to, co jest wokół nas), w którym społeczności autonomiczne zamykają się w historii naszego regionu, naszego języka lub naszych zwyczajów, zróżnicowania rasowego zmusza nas do stawienia czoła rzeczywistości globalizacji. W szkołach dokonuje się dywersyfikacji programów nauczania, aby sprostać indywidualnym uwarunkowaniom kulturowym tych dzieci obcego pochodzenia i wszyscy uczniowie korzystają z tego bogactwa treści.
Nawet pod względem estetycznym różnorodność rasowa jest cnotą dla społeczeństwa. Te dzieci pochodzenia azjatyckiego, indyjskiego lub afrykańskiego i posiadające pełne obywatelstwo hiszpańskie będą tworzyć nowe pokolenie par wielorasowych, które zapewnią różnorodność genetyczną korzystną dla naszego zdrowia.
