Kilka dni temu szedłem z rodziną przez supermarket, gdy zobaczyłem matkę zabierającą syna z ziemi, aby zbliżył go wystarczająco blisko, na plecy, aby zatopić nos w pieluszce.
To sprawiło, że pomyślałem, że przez pięć lat jako ojciec widziałem wielu ojców i matek stosujących dwie różne metody sprawdzania pieluchy: zapach i kontakt wzrokowy.
Potem zadałem sobie pytanie, jaka była moja preferowana metoda, i tak naprawdę nie mogę zdecydować się na jedną z nich, ponieważ zacząłem stosować obie, odpowiednio do chwili lub sytuacji.
Siła zapachu w wykrywaniu brudnych pieluszek
Zapach to wspaniałe narzędzie, które wielu rodziców odrzuca, ale bardzo pomaga w określeniu aspektów. Są rodzice z lepszym węchem niż inni i mówię to ze świadomością przyczyny, ponieważ moja żona czasami mówi mi „spieprzyła”, a ja pytam ją zdziwioną „skąd wiesz?”. Otrzymuję „czy to nie to, że nie pachniesz I faktem jest, że nie, w oddali jestem złym tropicielem, więc nie jestem ani krótki, ani leniwy, więcej niż raz wziąłem dziecko na wysokość głowy, jakbym miał usiąść na ramionach, zatrzymując manewr konkretny punkt, aby podnieść nos, przycisnąć go do tyłka i aspirować jak dobry alpinista, który dociera na szczyt doceniając włożony wysiłek i dziękując czystemu powietrzu wokół niego.
Metoda Jest wiarygodny, ale nie jest ostateczny, ponieważ w wielu przypadkach osiąga się fałszywe wyniki dodatnie. Jesteś przekonany, że jest tam materia, która wymaga twojej mądrej interwencji, idziesz do szafki na pieluchę, przewijak, ściereczki i plastikową torbę, a kiedy jeździsz sprzętem, dziecko zaczyna narzekać. Konturuje, próbuje uciec, płacze ... jesteś przekonany, że on jest cholera: „Chodź, czekaj, nic nie biorę. Co chcesz, żebym cię tam zostawił cały dzień z tym gównem? Więc nalegasz, ćwiczysz trochę siły psychicznej i siły fizycznej, szukasz czegoś, co zapewni mu rozrywkę na czas operacji, a kiedy w końcu zdejmiesz jego pieluchę, proszę!, Kliknij ... To był pedet. Potem przychodzi „och, synu, jeśli już mi powiedziałeś, że nie… przepraszam… Hala! Bądź na bieżąco z tym, czym byłeś.
Zdjęcie jest warte więcej ... niż tysiąc zapachów
Drugą opcją jest ostateczny test: kontrola wizualna. Jest to w 100% niezawodny test, choć jest droższy niż poprzedni, ponieważ musisz wykonywać manewry rękami, oddzielać spodnie i otwierać żabę lub bieliznę wraz z pieluszką, wystarczy obserwować pod kątem 45º najbardziej wewnętrzna twarz. Manewr jest bardziej skomplikowany, gdy dziecko jest młodsze i ma ciało, ponieważ lub rozpakuj ciało (zbyt dużo manipulacji i rozbierania, aby nie było nic więcej) lub połóż palec na biodrze, aby otworzyć przestrzeń i móc obserwować pod Ciało i pielucha.
Problem z tym drugim manewrem jest taki więcej niż jeden zakończyliśmy przekształcanie tego, co miało być sprawdzeniem wizualnym w czek dotykowy. Chodź, skończyliśmy kładzeniem palca tam, gdzie nie powinniśmy (a wtedy nie ma miejsca na wątpliwości).
Jaka jest twoja ulubiona metoda?
Ze swojej strony, dzisiaj, gdy mój syn, mały chłopiec, ma dwa lata, prawie zawsze wybieram zapach, ryzykując fałszywie pozytywny wynik, chociaż często je łączyłem, aby nie zdejmować pieluszki, jeśli test wzrokowy mnie potwierdzi Wynik jest negatywny.
Kiedy byli młodsi, a zwłaszcza gdy są dziećmi, kupki zwykle nie pachną tak źle (czasami nawet nie wąchają), nie ma innej opcji niż sprawdzenie wzrokowe. Podejrzewam, że gdy rosną, a kał zaczyna się gorzej pachnieć, zmieniasz przyzwyczajenia i zaczynasz się rozluźniać (zapach), pozostawiając metodę wizualną na czas, gdy istnieją uzasadnione wątpliwości.
W każdym razie Jaka jest twoja ulubiona metoda?
