Ważne jest, abyśmy wszyscy byli zaangażowani w ochronę nieletnich, którzy mogą być narażeni na ryzyko, niezależnie od tego, czy jest to wykorzystywanie, czy jakikolwiek rodzaj znęcania się, bezradności lub dzieci, które nie są traktowane tak, jak powinny.
Fundacja ANAR (Pomoc dla zagrożonych dzieci i młodzieży) opublikowała dekalog, w którym nam to mówi co zrobić, aby uratować zagrożone dziecko, bezdomność lub maltretowanie.
Konieczna jest natychmiastowa pomoc
Wyjaśniają z telefonu dziecka ANAR, że codziennie odbierają średnio 1200 połączeń. Z nich co najmniej trzy przypadki są bardzo poważne konieczna jest interwencja policji, straży cywilnej lub służb społecznych.
Dlatego bardzo ważne jest, aby nie tracić czujności i wiedzieć, jak postępować, gdy podejrzewamy lub mamy informacje, że dziecko jest zagrożone lub bezdomne oraz jakie zasoby istnieją, szczególnie w przypadku małych dzieci (0–9 lat) ), którzy nadal nie mogą prosić o pomoc bezpośrednio.
W przypadku niemowląt i większej liczby dzieci to, co powinniśmy chronić najbardziej: główne klucze przyszłego prawa przeciw przemocy w dzieciństwie Wśród innych zaleceń Fundación ANAR zachęca do natychmiastowego działania i odtąd nie czekania „Pierwsze godziny mogą być decydujące dla uratowania życia dziecka lub uniknięcia narażenia na nową sytuację wykorzystywania”.
Benjamín Ballesteros, dyrektor ds. Programów tej fundacji, przypomina również o obowiązującym prawie, którego nie można hamować w tego typu przypadkach:
„Każda osoba dorosła, która zna sytuację nieletniego, jest zobowiązana przez prawo do przekazania właściwym organom, oprócz udzielenia natychmiastowej pomocy”.
Dekalog działania Fundacji ANAR
1. Jeśli podejrzewasz, zadzwoń do nas. Jeśli uważasz, że znasz jakąkolwiek sytuację, w której małoletni może być w niebezpieczeństwie, ryzyku lub nagłym wypadku, Twoja współpraca jest niezbędna. Zadzwoń na 600 50 51 52.
2. Nie bój się powiedzieć. Czat i telefon ANAR są całkowicie anonimowe i poufne, a uczestniczy w nich zespół profesjonalistów (doradców, psychologów i pracowników socjalnych) specjalizujących się w dzieciństwie.
3. Nie czekaj. Pierwsze godziny mogą być decydujące dla uratowania życia dziecka lub uniknięcia narażenia na nową sytuację wykorzystywania.
4. Zbierz informacje. Konieczne jest, abyś mógł zebrać wszystkie informacje, które pozwalają nam zidentyfikować rzeczywiste ryzyko, na jakie jest dziecko, i, jeśli to konieczne, być w stanie przekazać je właściwym organom i działać jak najszybciej.
5. Pamiętaj, że każdy przypadek jest unikalny. Opisz jak najlepiej sytuację, w której cierpi małoletni. Informacje te są niezbędne do zidentyfikowania sytuacji awaryjnej i konkretnego ryzyka.
6. W przypadku bezpośredniego zagrożenia pilnie zadzwoń do sił bezpieczeństwa, policji autonomicznej lub na numer 112.
7. Jeśli małoletni jest z tobą i bezpiecznie, natychmiast poproś o pomoc. Bądź świadomy niebezpieczeństwa, w którym się znajdujesz i nie wystawiaj go na powrót do napastnika.
W Babies and more Children, cichych ofiarach przemocy ze względu na płeć8. Prawny obowiązek działania. Każda osoba dorosła, która wie, że dziecko jest zagrożone, jest zobowiązana przez prawo do przekazania właściwym organom, oprócz zapewnienia natychmiastowej pomocy.
9. Jeśli nieletni jest na ulicy, niech pozostanie w miejscu publicznym (kawiarnia, sklep, biblioteka ...) do przybycia policji.
10. Spróbuj wbić się w skórę. Pomyśl, że jeśli jesteś dorosły i boisz się interweniować w sprawie ewentualnych represji, wyobraź sobie, jak może się czuć chłopiec lub dziewczynka, co jest znacznie bardziej bezbronne.
I dodałbym, gdyby mi się to przydarzyło, bądź cierpliwy wobec dziecka i ofiaruj całą miłość i wsparcie, jakie możemy, dopóki nie nadejdzie pomoc. Niech zobaczy, że są dorośli, którzy się o niego troszczą, i pokaż mu, że wszystko może się poprawić.
Jak interweniujesz w ryzykowne połączenie z dzieckiem?
Jak wyjaśniono przez Fundację Anar, istnieją trzy poziomy działania przed wezwaniem do 900 20 20 10 (telefon małoletniego lub nastolatka) lub o 600 50 51 52 (rodzinne telefony i centra szkolne):
1. Orientacja psychologiczna. Porady psychologiczne są oferowane i są poszukiwane wspólnie z osobą małoletnią lub osobą dorosłą, która wzywa do rozwiązania problemu, opierając się na środowisku i referencjach (rodzice, dziadkowie, reszta rodziny, nauczyciele ...).
2. Polecenie. Gdy nie jest możliwe lub wygodne rozwiązanie problemu bez interwencji agencji, podmiotu lub specjalisty. W takich przypadkach, oprócz zapewnienia niezbędnych wskazówek, będą odnosić się do zasobów społecznych, edukacyjnych, zdrowotnych, policyjnych i / lub prawnych z każdej sprawy.
3. Interwencja. W sytuacjach poważnego ryzyka, gdy małoletniemu brakuje dorosłej osoby, która może mu pomóc lub chce mu pomóc, lub gdy nawet jeśli nie ma poważnego ryzyka, małoletni nie ma wystarczającej zdolności do samodzielnego korzystania z potrzebnych mu zasobów . W takich przypadkach sytuacja zostaje przekazana odpowiednim agencjom lub organom, a sprawa jest monitorowana.
Osobiście mam nadzieję, że nie będę musiał widzieć dziecka w trudnej sytuacji w pobliskim otoczeniu, ale jestem pewien, że jeśli go zobaczę, nie zawaham się ani chwili. Mogę nie być w stanie interweniować bezpośrednio z dzieckiem, ale mogę jak najszybciej skontaktować się z policją, służbami społecznymi, a nawet telefonem ANAR, aby mogli chronić i badać, jeśli moje podejrzenia są prawdziwe.
Czy nie sądzisz, że jeśli chodzi o dzieci, lepiej „zapobiegać niż leczyć”, jak mówi przysłowie?
Zdjęcia | iStock
