Przeprowadziliśmy wywiad z Marią Jesús Álvarez Sierra, która jest jedną z matek zaangażowanych od samego początku w Projekt szkoleniowy Andolina College (Gijón)i jest obecnie częścią Rady Zarządzającej. Andolina oznacza „jaskółka” i myślę, że użycie nazwy latającego ptaka do wyznaczenia szkoły, która przyjmuje innowacyjne modele edukacyjne i pozwala dzieciom być prawdziwymi protagonistami nauki, odnosi duże sukcesy, ponieważ zwierzęta te symbolizują wolność.
Andolina jest ośrodkiem edukacyjnym zatwierdzonym przez Ministerstwo Edukacji Rządu Asturii, zarządzanie nią prowadzi spółdzielnia rodzinna który nie jest nastawiony na zysk, jest również deklarowany jako interes społeczny. Jest to prywatna, mieszana i świecka szkoła dla niemowląt i szkół podstawowych.
Udało im się (na podstawie zasady autonomii pedagogicznej ośrodków nauczania zadeklarowanych zgodnie z prawem w Księstwie Asturii) zrealizować plan pracy, który pozwala uczniom nie ograniczać się do rozwijania pełnego potencjału. W ten sposób mogą one również przekraczać to, co określa program nauczania.
Prawda jest taka, że bardzo lubiłem poznawać Andolinę, o której słyszałem już, kiedy projekt zaczął nabierać kształtu. Myślę, że szkoły powinny być prowadzone przez rodziny, a wiesz, że mam szczególne upodobanie do innowacyjnych metod pedagogicznych. Chcę pogratulować wszystkim ojcom i matkom, którzy uczestniczyli w budowie tej szkoły, którą chciałbym dla moich dzieci.
Zacznijmy od wywiadu. Peques and More. - Co to jest Andolina?
M.J.A.- Zatwierdzone centrum edukacyjne dla przedszkoli i szkół podstawowych, w którym, wypełniając oficjalny program, przestrzegane są rytmy indywidualnych zainteresowań, zachęca się do samokształcenia i uczenia się opartego na współpracy oraz uczysz się uczyć zamiast zapamiętywać. Jest to małe centrum (40 uczniów w pierwszym roku, około 11 na rok urodzenia), rodzina, o bardzo niskim stosunku (od 10 do 15 dzieci na osobę dorosłą) i przytulna atmosfera, w której chcemy, aby dzieci czuły się przede wszystkim bezpieczne, aby móc w pełni rozwinąć swoje możliwości.
PyM. - Jakiego rodzaju edukacji poszukiwali rodzice, kiedy rozpoczęliście tę inicjatywę?
M.J.A.- Jedno, w którym szanuje się dzieci, jako ludzi globalnych, ze względu na ich różnice, odmienne rytmy i sposoby uczenia się. Edukacja mająca na celu ułatwienie rozwoju wrodzonych zdolności u ludzi, w celu osiągnięcia niezbędnej wiedzy i umiejętności we współczesnym świecie. Znaleźliśmy bardzo zakotwiczony system edukacji w formach i funduszach z minionych czasów, mało dostosowany do obecnych czasów i realiów oraz z niewielkim uwzględnieniem indywidualnych cech każdego ucznia.
PyM. - Czy możesz wyjaśnić, jakie metodologie są stosowane w Andolinie i czym różnią się od tradycyjnej edukacji?
M.J.A.- W zasadzie Aktywna metodologia polega na tym, że uczenie się nie ogranicza się do tego, co zostało zebrane w książce konkretnego wydawcy na pewne tematy rzekomo odpowiednie dla każdego wieku. Uczniowie wyrażają swoje ciekawości i obawy na zgromadzeniach, z których wychodzą projekty pracy (czasem są one również proponowane przez dorosłych), szukają różnych źródeł informacji do pielęgnowania i zachęcają do opracowania własnych kryteriów przy wyborze ważne informacje, z których nie są, zwracają się do innych źródeł, jeśli uznają to za konieczne (praktyczne warsztaty na ten temat, wizyty w interesujących miejscach lub rozmowa profesjonalisty, na przykład ...) i ogólnie opracowują projekty, w których Uczenie się rozwija się w sposób przekrojowy i samoukiem.
Z drugiej strony Organizowane są warsztaty tematyczne, aby zapewnić minimalne cele w niektórych przedmiotach: Angielski, matematyka, nauki ścisłe, umiejętności psychomotoryczne ... Przestrzenie przygotowane do promowania nauki poprzez zabawę oznaczają, że tam, gdzie dzieci same się bawią, jest to najlepszy sposób nauki, jaki można znaleźć w Andolinie. Być doskonałym narzędziem do uczenia się bez osądów, bez polegania na obserwacji dorosłych, wyzwalającym i satysfakcjonującym doświadczeniu o fundamentalnym znaczeniu dla rozwoju dziecka.
Wśród zasad szkoły jest zapewnienie spokojnego i bezpiecznego środowiska, zaufanie do umiejętności każdego dziecka, szacunek dla procesu dojrzewania każdego dziecka lub wzięcie pod uwagę motywacji każdego ucznia jako punktu wyjścia
PyM. - Czytałem, że w Andolinie nie ma nauczycieli, ale towarzyszy, jaka jest ich rola?
M.J.A.- Ułatwienie materiałów i sytuacji do nauki, wsparcie emocjonalne dla dzieci, zapewnienie poszanowania zasad współistnienia, które sprawiają, że szkoła jest bezpiecznym i przyjaznym miejscem dla wszystkich, śledzenie indywidualnej ewolucji każdego dziecka, aby możliwe było wykrycie niezaspokojone potrzeby, utrzymuj płynną komunikację z rodzinami i podsumowując, być towarzyszem, referencją i przewodnikiem w razie potrzeby, w żadnym wypadku sędzią ani egzaminatorem.
PyM. - Wyobrażam sobie, że nie będzie podręczników, zadań domowych ... w przypadkach, w których twoje dzieci wcześniej uczęszczały do innych szkół, jakie różnice zauważyłeś?
M.J.A.- Mogę mówić tylko osobiście. Mój syn jest teraz w 1 klasie, ale w przedszkolu uczęszczał do szkoły, w której nie korzystał z książek ani nie odrabiał lekcji.
W aspekcie emocjonalnym mogę wam powiedzieć, że teraz bardzo cenne jest to, że nie umieszcza się czerwonych lub zielonych naklejek za „właściwe” zachowanie, że nie jest się zmuszonym do jedzenia, do robienia bezsensownych rzędów lub do pójścia do łazienki, kiedy nie ma się na to ochoty. Zdaje sobie sprawę z braku szacunku, który to sugeruje, i kiedy to pamięta, z oburzeniem nie czuł się w tym momencie, ale wychodzi to na jaw, gdy widzi inny sposób działania.
PyM. - Jakie etapy edukacyjne odbywają się w Andolinie? A pod koniec studiów studenci otrzymują certyfikat?
M.J.A.- Szkoła została otwarta we wrześniu 2011 roku wraz z edukacją wczesnoszkolną i pierwszym cyklem szkoły podstawowej. Będzie rosnąć wraz z dziećmi, aby pokryć wszystkie podstawowe. Jest to ośrodek zatwierdzony przez Ministerstwo Edukacji, a zatem stopień podstawowy jest taki sam jak w każdym innym oficjalnym ośrodku.
Podstawami Andoliny są: przygotowane środowisko, integralna wizja edukacji, szacunek dla indywidualnego rozwoju, szkolenie nauczycieli i rodziny odpowiedzialne za spółdzielnię, budowanie mentalności opartej na ciekawości, definiowanie reguł i ograniczeń oraz odgrywać rolę przewodnika dla dzieci
PyM. - Ile rodzin należy do spółdzielni?
M.J.A.- Obecnie około 30 rodzin.
PyM. - Jakie są główne przeszkody, które napotkałeś po drodze?
M.J.A.- Początkowo strach przed niemożnością, brak podobnych wcześniejszych doświadczeń ... Także przeszkody administracyjne i biurokratyczne, które powodują, że trzeba tracić wiele godzin w salach urzędów miasta i rad, wykonywać tysiące połączeń, ciężko pracować nad tysiącami dokumenty ...
I wreszcie potrzeba zebrania minimalnej liczby studentów dla rentowności ekonomicznej, ponieważ wiele osób przyszło zapytać i spodobało się temu projektowi, ale przejście do spółdzielni było bardzo trudne, gdy nie mieliśmy szkoły fizycznej, jest to logiczne. Przeprowadziliśmy wiele miesięcy rozmów z wieloma rodzinami, aby stać się obecnymi 30.
Jednak obecnie mamy znaczną listę oczekujących rodzin, które nie mogą znaleźć miejsca dla swoich dzieci w naszym ośrodku.
Kiedy podjęliśmy tę inicjatywę, stwierdziliśmy, że obecny system edukacji jest bardzo zakotwiczony w formach i funduszach z minionych czasów, mało dostosowany do obecnych czasów i realiów, w których żyjemy, i nie bierze pod uwagę indywidualnych cech każdego ucznia
PyM. - Chciałbym, abyś opowiedział nam o obiektach Andolina: salach lekcyjnych, laboratorium, przestrzeni do ćwiczeń itp. Oraz o tym, jak potrzeby dzieci wpłynęły na fizyczną dystrybucję miejsc.
M.J.A.- Mamy miejsca wymagane przepisami i dostosowaliśmy je najlepiej, jak mogliśmy, do rzeczywistych potrzeb, na przykład siłownia jest tak bardzo potrzebna do poruszania się, więc na zewnątrz dużo się korzysta, o ile pozwala na to pogoda .
Lokalizacja narożników w klasach zmieniała się podczas tego pierwszego kursu, prawie nieprzerwanie, ponieważ kiedy dorośli widzieli dobrze przestrzeń w określony sposób, dzieci były w stanie pokazać nam, że nie były tego warte, że musiały pracować niewiele więcej
To był tonik z pierwszego roku i na szczęście mamy taką możliwość, ponieważ towarzysze są wspaniałymi obserwatorami, którzy wiedzą, jak interpretować potrzeby dzieci i szukać drogi między wszystkimi, aby zapewnić im ewentualne wsparcie. Jako przykład tego, kącik muzyczny został dwukrotnie zmieniony, a także sztukę i rzemiosło, aw kuchni konieczne było cofnięcie ważnej pracy wykonanej w zakresie mebli, aby ją zmodernizować. Stale się zmieniamy i rozwijamy..
Mam nadzieję, że podobało ci się tak bardzo, jak ja wiem trochę więcej, Andolina. Wiem, że wielu może mi powiedzieć, że takie inicjatywy mogą być dostępne tylko dla niektórych, ale Czy jest coś piękniejszego niż pogoń za naszymi marzeniami? Czy istnieje coś bardziej uzasadnionego niż poszukiwanie edukacji, która najlepiej pasuje do naszego sposobu postrzegania świata?
Muszę podziękować Marii Jesús za umożliwienie nam bliższego poznania Andoliny, a przed rezygnacją z wywiadu pozostawiam wam programowanie trzech obozów letnich, które zostaną opracowane w tej szkole, jako próbka nieustanne działanie, które rozwijają się jako działania uzupełniające.
Obrazy | Colegio Andolina Więcej informacji | Colegio Andolina, blog szkoły Andolina En Peques y Más | Juan Luis Yagüe, dyrektor Eurocolegio Casvi: „w szkołach dwujęzycznych zbytnio skupiają się na języku angielskim, pomijając resztę przedmiotów i nie osiągając spektakularnych wyników”
