Ogólnie rzecz biorąc, kiedy widzimy dziecko, inspiruje nas czułość i mamy ochotę go uderzyć, ubrać, chronić. Było to wyraźniejsze (i wykazane) w przypadku rodziców z ich dzieckiem, ale według ostatnich badań, również gdy nie chodzi o naszego syna. Widzenie twarzy dziecka powoduje reakcję mózgu, która wskazywałaby na naturalną skłonność do opieki nad nim.
Odpowiedź występuje w obszarach mózgu dorosłych, które mają związek z planowaniem emocji, nagrody i ruchu, a badacze zaobserwowali ten wzorzec u dorosłych, którzy nie znali dziecka lub mieli własne dzieci.
Naukowcy wykorzystali obrazowanie rezonansu magnetycznego mózgu do rejestrowania aktywności kobiet i mężczyzn, obserwując twarze niemowląt i dorosłych, twarze szczeniąt i kociąt oraz twarze dorosłych psów i kotów.
Twarze dzieci powodowały większą aktywność w niektórych regionach mózgu niż na innych obrazach.
Obszary te obejmowały kora przednowotworowa i dodatkowy obszar motoryczny, które mają związek z planowaniem mowy i ruchu; zakręt wrzecionowaty, zaangażowany w rozpoznawanie twarzy; oraz szczekanie wysp i cingulate, które uczestniczą w aktywacji emocjonalnej, empatii, więzi i nagradzaniu.
Badanie, które pojawia się w czasopiśmie „NeuroImage”, zostało przygotowane przez specjalistów ze Stanów Zjednoczonych, Niemiec, Włoch i Japonii, a kierowane przez Sekcję Badań nad Dziećmi i Rodzinami Narodowego Instytutu Zdrowia Dziecka i Rozwoju Eunice Kennedy Shriver w Bethesda, Maryland (Stany Zjednoczone).
Ale coistnieją wyjątki od tego faktu aktywowania ochronnego instynktu dziecka, gdy go widzimy? Naukowcy zwracają uwagę, że chęć opieki nad dziećmi może nie występować u wszystkich dorosłych, co może wyjaśnić, dlaczego dochodzi do wykorzystywania dzieci.
