W kolejną środę chcielibyśmy poznać Twoją opinię na temat problemów, które poruszamy w naszym dziale pytanie tygodnia.
Centralnym tematem tego miesiąca września jest bez wątpienia powrót do szkoły naszych dzieci. I w tym roku naznaczone są także ważnymi cięciami, które w taki czy inny sposób dotknęły zarówno nauczycieli, jak i rodziny.
Dlatego chcielibyśmy wiedzieć, po prawie miesiącu od rozpoczęcia nauki przez nasze dzieci:
Jak wpłynęły na ciebie cięcia w edukacji?
Czy zauważyłeś różnice w stosunku do innych lat pod względem nauczycieli, przyborów szkolnych, zajęć pozaszkolnych ...? Chcielibyśmy, abyś opowiedział nam o swoich doświadczeniach w tej bardzo ważnej kwestii dla wszystkich, a zwłaszcza dla najmłodszych.
Odpowiedź z ostatniego tygodnia
W zeszłym tygodniu zapytaliśmy, czy twoje dzieci przystosowały się do szkoły?
Najczęściej głosowaną odpowiedzią była Simonetta, która nam to powiedziała
Cóż, jak kraby, do tyłu. Chociaż wydaje się, że się umawiamy. W zeszłym tygodniu trochę protestował, ale poniedziałek był apoteozą, bardzo zły i wściekły. Porozmawiajmy, wczorajszy dialog zdaje się bardzo mu pomagać: „Mamusiu, przepraszam, że idziesz” „Rozumiem, przykro mi było oddzielić się od mojej matki” „Czy współczujesz opuszczeniu mnie w szkole?” „Cóż, nie, chociaż nie lubię, jak płaczesz bez sensu” „to mi się przydarza” ++++++ (tego samego dnia) „Mama śpiewa mi jak Adela (nauczycielka)” „Jak to robisz?” W ten sposób ”(i zaczyna śpiewać gestykulując rękami)„ co za fajna piosenka, lubisz śpiewać w szkole? ”„ Tak, chociaż czasami płaczę ”(cholera, jak dobrze nam idzie)„ Cóż, płacze jeśli masz na to ochotę. „Czy uważasz, że to źle, że płaczę?” „Nie, wydaje mi się normalne, że płaczę, jeśli jesteś smutny lub zły” „Pablo i Julia również płaczą” „Ach! wtedy możesz płakać w towarzystwie ”„ Ale to mi się zdarza od razu ”dobrze, czuję bułkę, ale jest bardzo intensywna, te dialogi są takie, a bardziej niż mogłem do ciebie napisać, mam syna morza filozofa, rozmawialiśmy o Profesor i jestem spokojny, ponieważ zauważam, że bardzo ją kocha, myślę, że bardzo dobrze się z nią związał. Nie wiem, jak najlepiej zareagować na mojego syna, aby go powstrzymać, ale myślę, że odmawianie mu płaczu lub minimalizowanie gniewu (lub powiększanie go) nie byłoby właściwe. Zdecydowaliśmy się również pominąć część linii w drzwiach, wchodzę ręką i zostawiam ją w drzwiach klasy, nie prosiłem o to i nikt mi nic nie mówi, więc będziemy kontynuować. Podchodzę także do wnęki incognito, aby zobaczyć, jaki jest nastrój i zawsze widzę, że biegnie, bawi się piaskiem, śmieje się i daje kości bez kości, myślę, że dobrze się dostosowuje ...
Przypominamy więc, że pytanie z tego tygodnia jest już dostępne i pamiętajcie, że musicie na nie odpowiedzieć w dziale Dzieci i w innych odpowiedziach. Czekamy na Twoje opinie, aby inni czytelnicy je docenili i w ten sposób wybrali je na następny tydzień.
