Kilka dni temu dostałem wyjątkową okazję, by docenić, zgodnie z własnym doświadczeniem, interaktywną książkę do nauki Fisher-Price jako element zabawy i nauki rodzinnej.
Spotkaliśmy się w domu przyjaciela z kilkoma rodzicami dzieci w wieku od 1 roku do 5 lat. Jak zwykle każdy rodzic wniósł coś do przekąszenia, podczas gdy dzieci dzieliły się zabawkami. To właśnie tam położyłem interaktywną książkę do nauki i oczywiście zacząłem eksperyment i obserwację z uprzednim powiadomieniem rodziców stworzeń.
Początkowo najstarsze, większość trzęsień ziemi, nie zauważyło go, ponieważ byli pogrążeni w roli odkrywców i zbyt niespokojni, aby usiąść przy jakiejkolwiek zabawce.
Na moim dywanie jest robak
Najmniejszy, w szczególności dwie dziewczynki w wieku 13 i 18 miesięcy, po początkowym uderzeniu tak dużej ilości zabawki rozrzuconej na dywanie, tak zbliżyli się do książki. Sądzę, że pociągał ich kształt i kolor robaka, ponieważ wciąż go nie włączałem, aby zobaczyć jego reakcję na pierwszy kontakt.
Ich próba samodzielnego podniesienia i podniesienia go, aby zbliżyć, nie była bardzo udana, ponieważ obaj próbowali trzymać go otwartego i trzymanego tylko jedną ręką, za pomocą której ciężar książki spowodował, że wysunęli się z rąk. Po kilku próbach oba postanowili położyć go na podłodze i spojrzeć na niego pochylonego w jego stronę.
Gdy zobaczyłem, że nie nacisnęły przycisku zasilania, ścisnąłem je potajemnie, a potem zareagowały, słuchając muzyki. Spojrzeli na mnie ze zdziwieniem, a jeden z nich, który już idzie, wstał, by przenieść kulawę do brzmienia piosenek, które jej rodzice i dziadkowie pewnie by jej kiedyś zaśpiewali, skoro zostali rozpoznani przez wszystkich obecnych.
Widząc zamieszanie najmłodszych i słysząc muzykę, 3-letnia dziewczynka i 4-letni chłopiec podeszli, by zabrać skarb i oni tak, natychmiast wykryli mechanizm zabawki i wszystkie możliwości oferowane przez różne klucze. Śpiewali piosenki, trzymając książkę obiema rękami w prawidłowej pozycji do czytania.
Pretekstem do śpiewania przez rodziców
Po kilku sporadycznych kontaktach różnych dzieci z zabawką, mój wnioski Są one następujące. Po pierwsze Młodsze dzieci nie mają wystarczającej siły i zręczności, aby utrzymać zabawkę we właściwej pozycji, dlatego niezbędna jest pomoc dorosłych lub umieść go na jakimś przyczółku. Potrzebują także niewielkiej praktycznej lekcji na temat włączania i używania klawiszy, choć nie trzeba długo uczyć się piosenek i cyfr, liter i kolorów.
Po drugie najstarszy wręcz przeciwnie łatwo odkryć wszystkie możliwości książki nauki, ale wybierają więcej piosenek, ponieważ szybko przeglądają wszystkie cyfry i litery, z którymi są wyraźnie bardziej zaznajomieni.
Po trzecie zabawka wydaje się być idealną wymówką dla niektórych rodziców na przejrzenie tekstów piosenek i rozpocznij debatę na temat tego, czy ostatnie zdanie piosenki X było takie, czy nie, aby ostatecznie zaśpiewać.
Z pomocą lub bez niej jest jasne, że ta zabawka nie pozostała niezauważona i ogólnie rzecz biorąc, było to ujmujące, szczególnie dla dorosłych, a ponieważ było trochę lżejsze, jestem przekonany, że 18-miesięczna dziewczynka wkrótce znalazłaby ukrytą kryjówkę w swoim pokoju, aby nie przyniosła mi jej z powrotem dom
W Happy Learning | 10 najbardziej lubianych zabawek: interaktywna książka do nauki
