Nabycie podręczników jest jeden z najważniejszych wydatków na rozpoczęcie kursu u uczniów szkół podstawowych i średnich. Nie dalej idąc, książki mojej córki, która rozpoczęła drugi rok Szkoły Podstawowej, kosztowały (z rabatem) nieco ponad 200 euro, za większość poprosiłem o większość z nich, a my kupiliśmy tylko książki o trzech przedmiotach.
W tym roku praktyki związane z inicjatywy dotyczące pożyczek i ponownego wykorzystania, często kierowane przez same administracje publiczne; chociaż zniesienie pomocy w niektórych wspólnotach autonomicznych nie wywołało wystarczającej reakcji ze strony szkół lub urzędów miasta. Oczywiście, jak zawsze, relacje osobiste nadal działają doskonale w takich przypadkach, jest to przynajmniej doświadczenie w gminie, w której mieszkam, w której wielu ojców i matek uczestniczyło w rodzaju improwizowanego „łańcucha” prywatnych pożyczek z książki Hiszpańska Konfederacja Stowarzyszeń Rodziców Studentów mówi nam, że w Andaluzji i Nawarrze stosują model pożyczek i ponownego wykorzystania, a dla cykli, w których książki są odnawiane, rodzinom przysługuje czek książkowy na całą kwotę.
Na Wyspach Kanaryjskich, w Katalonii lub Estremadurze napiwek jest częściowy, ponieważ chociaż ośrodki pożyczają część książek (po zebraniu ich pod koniec poprzedniego roku), inne są nabywane przez rodziny. Z drugiej strony, po cięciach w edukacji pomoc została zmniejszona na ten kurs.
Niektóre wysiłki administracji to tworzenie katalogów dobrych praktyk w zakresie ponownego wykorzystywania (w Asturii) lub przepisy, które zabraniają centrom zmuszania rodzin do kupowania „broszur” ćwiczeń, unikając przy tym stawienia czoła dodatkowe koszty na początku kursu (w Andaluzji)
W społecznościach takich jak Kastylia-León, Ceuta, Asturia, Galicja, Aragonia, Kantabria i Murcja, bezpośrednia pomoc zostaje utrzymana, ale są one niewystarczające na zakup podręczników, aw niektórych przypadkach stypendia zostały wezwane dla bardzo małego odsetka uczniów. Uruchomiono także programy ponownego użycia.
W końcu docieramy do Madrytu, Balearów lub Wspólnoty Walencji, gdzie pomoc została stłumiona, a teraz będzie bardzo punktualna dla rodzin w sytuacjach skrajnej potrzeby.
W tej chwili uważam to pożyczka i ponowne użycie mogą stać się bardzo odpowiednią opcją, która pozwoliłaby niektórym rodzinom zaoszczędzić dużo pieniędzy, a innym dostęp do książek. Ponadto - a ponieważ nie chodzi tylko o wydawanie mniejszych pieniędzy - uczy dzieci dbania o książki i utrzymywania ich w dobrym stanie, ponieważ później mogą one być dla sąsiada, przyjaciela, siostry lub kuzyna. Jest to opcja edukacji konsumenckiej, dzięki której dowiadują się, że wszystkiego, czego potrzebujemy, nie można osiągnąć za pomocą pieniędzy.
Zakres nigdy nie będzie całkowity, ponieważ okresowo książki muszą być aktualizowane, a nawet jeśli interweniują szkoły lub podmioty lokalne, bardzo trudno jest dotrzeć do wszystkich uczniów, ale najważniejsze jest wygenerowanie ruchu, który pozwoli temu modelowi dobrze działać, a na pewnym poziomie uczyć dzieci odpowiedzialności.
Oczywiście obrona programów pożyczkowych i ponownego wykorzystania nie usprawiedliwia w żaden sposób strasznych cięć, jakie przechodzi edukacja publiczna w naszym kraju (która oprócz publicznego musi być bezpłatna), być może kwestia podręczników jest jedną z najbardziej krzykliwy, ale także należy zwrócić uwagę na tłumienie samouczków, nauczycieli pedagogiki terapeutycznej, koordynatorów cykluitd. To poważniejsze i bezpośredni atak na postępy akademickie studentów.
