Dzisiaj porozmawiamy o edukacji w naszym Wywiady z niemowlętami i nie tylko i zaprosiliśmy psycholog Liliana Castro Morato rozmawiać z nami o systemie edukacji i propozycjach jego ulepszenia.
Liliana Castro jest matką i psychologiem, kieruje projektem Fundacji Camino Claro, który opracowuje działania w Kolumbii mające na celu poprawę zdrowia emocjonalnego i okołoporodowego matek i dzieci, poza tym, że wykonuje pracę jako specjalista ds. Specjalistycznych usług w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej i opieki społecznej. Możemy to regularnie czytać na jego blogu, Cavilaciones.
Witaj i dziękuję bardzo, Liliana, że jesteś z nami. Czy przedstawiasz się naszym czytelnikom?
Ogromna przyjemność Mirei, udzielając wywiadu Babies i innym oraz dzieląc się przemyśleniami na temat edukacji, produktu mojej pracy jako matki, pedagoga i specjalisty psychologii.
Opowiedz nam o swojej karierze zawodowej i osobistej, Liliana, ponieważ wiem, że macierzyństwo sprawiło, że całkowicie przemyślałeś praktykę psychologii
Ukończyłem w styczniu 1997 r. Jako psycholog na Universidad del Norte, rozpocząłem karierę zawodową w instytucjach edukacyjnych, prowadząc prywatne konsultacje i pracując w populacjach ofiar przemocy społecznej, która niestety obfituje w moim kraju. W tej praktyce zawodowej moje zainteresowanie odpowiednią oceną dzieci skłoniło mnie do specjalizacji w technikach oceny psychologicznej i jestem profesorem na Wydziale Psychologii Cooperative University of Colombia. Przez kilka lat (połowa mojej obecnej kariery zawodowej) ślepo wierzyłem w procedury techniczne, podręczniki i inne przewodniki statystyczne, które wykazały normalność i patologię. Ta egoistyczna zdolność tych, którzy wierzą, że mają wiedzę, aby oznaczyć i naprawić życie drugiego, który nie wie.
Czy twój syn zmienił wszystkie schematy?
Życie pokazało mi inny sposób uczenia się i uczenia się przez macierzyństwo.
W tej roli nieświadomie zacząłem rozumieć zrozumienie unikalnego rozwoju, różnorodności funkcjonalnej i z bólem ścieżki oduczenia się standardowych i behawioralnych schematów, które sprawiają, że wierzysz, że to, co nie mieści się w oczekiwanym „jest złe”, i powinieneś to zrobić wszystko, co możliwe, aby wejść w to, co „właściwe”. Pojęcia takie jak opozycyjne buntownicze, nadpobudliwość z deficytem uwagi, dysfunkcyjne i depresyjne dziecko nie były już częścią książki, nie były też obrazem dziecka, które było w szkole, ani syna mojego klienta; ale były częścią życia mojego syna, które było moim życiem. Teraz wyzwanie zrozumienia było większe i to był początek mojego nowego kierownictwa jako kobiety, matki trojga dzieci, wychowawcy i profesjonalisty. Dziś jestem kierownikiem i dyrektorem Fundacji Camino Claro (organizacja pozarządowa non-profit), ale także jako Doula, konsultantka ds. Karmienia piersią, pedagog praw seksualnych i reprodukcyjnych oraz konsultant i psycholog ds. Upodmiotowienia w zakresie profesjonalnych usług w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej i opieki społecznej Człowiek
Co sądzisz o formalnym systemie edukacji?
Będąc produktami edukacji, wizja idealnej szkoły jest prawie zawsze związana z ulepszaniem tego, co powinno pomóc pokoleniom być lepszymi ludźmi i żyć w społeczeństwie.
Umiejętność czytania i pisania, pierwszy cel szkoły (włączenie umiejętności czytania i pisania oraz podstawowych procesów matematycznych w celu rozwoju wspólnego życia) został połączony z innymi celami, które, nie tylko dzieląc wolne i pełne szacunku kody koegzystencji, stopniowo wprowadzały kody życia i zachowań społecznych w celu dostosowania jednostek do usystematyzowanego i produktywnego społeczeństwa. Kody i zachowania, które stają się sztywnymi paradygmatami, które czynią dzisiejszą szkołę jednym z nich.
Czy istnieje idealna szkoła?
Szkoła idealna jest zatem przeciwieństwem tego, co widzimy dzisiaj, jest to szkoła bezpłatna, która pozwala spotkać każdego człowieka z jego potencjałem, aby cieszyć się nim i wzmocnić go.
Jest to przestrzeń, która daleko od generowania doskonałości akademickiej pozwala na rozwój doskonałości ludzkiej, rozumiejąc, że ludzkość implikuje pluralizm, różnorodność i energię w ciągłej rekreacji.
Idealną szkołą jest zatem szkoła, która usuwa paradygmat, w którym nie ma ustalonego wieku, aby nauczyć się tego lub tamtego, w którym duży może uczyć małego, lub mały może uczyć dużego, z poziomej relacji towarzysza wychowawcy i dziecko Dzięki temu modelowi nikt nie pozostanie w tyle, każdy będzie podążał za swoim tempem uczenia się, umożliwiając opiekę, współpracę, integrację, a nie rywalizację między tymi, którzy dzielą procesy edukacyjne. Wyeliminowałoby to dyskryminację i ujarzmienie, głębokie choroby społeczne, które powstają w szkolnych „klasach j”.
Jak myślisz, co zasadniczo zawodzi system edukacji?
System edukacji opiera się na oczekiwaniach ukierunkowanych na dorosłych, a nie na potrzebach i oczekiwaniach dzieci.
Czy naprawdę Twoim celem jest nauczenie dzieci, jak osiągnąć maksymalną moc i być wolnym?
Nie sądzę. Wynika to z oczekiwań systemu ekonomicznego i produktywnego, a nie z ludzkich oczekiwań swobodnego i indywidualnego rozwoju. Można powiedzieć, że jest używany jako narzędzie wyobcowania, a nie narzędzie rozwoju ludzkich pełni i wolności.
W systemie edukacji wprowadzanie kodów posłuszeństwa, poddania się i szacunku dla autorytetu, a nie kreatywności, jako że dominuje ewolucja poszczególnych procesów od wczesnego dzieciństwa. Dzieci mają uczyć się zgodnie ze wzorami ułożonymi w skalach myśli i rozwoju, zamiast towarzyszyć im w rytmach i spotkaniach z wyobrażeniami i rzeczywistością.
Czy jest wyśrodkowany dla dorosłych?
Tak Uczy się kolorować, nie wychodzić z marginesu, tworzyć ludzką postać, narysować kwiat, czytać świat, gdy kolorują, rysują, kadrują i czytają świat dorosłych. Odłącz istoty ludzkie, aby wyrzucić z nich kompas, który kieruje ich życiem, kompas kierowany przez dominującego lub mającego moc. Dzieci i młodzież uczą się poszukiwania uznania na zewnątrz i ignorują siebie, system edukacyjny zerwał ich pewność siebie, podstawowy wątek pojawienia się autonomicznych, krytycznych i kreatywnych istot ludzkich.
Jutro będziemy to śledzić wywiad z psychologiem Lilianą Castro Morato i dowiemy się więcej o tym, jak szkoła może uwzględnić emocjonalne i intelektualne potrzeby dzieci w środowisku o większym szacunku dla dzieci.
