Nasze doświadczenia

Ponieważ za kilka dni będziemy obchodzić Dzień Matki, od Dzieci i nie tylko chcieliśmy zaprosić najbardziej wpływowe mamy blogujące, aby uhonorowały je w swoim dniu i za ich pośrednictwem, wszystkim matkom. Chcemy dogłębnie poznać kobiety i matki stojące za każdym blogiem, więc naszym pierwszym gościem jest Melisa, autorka bloga Madre Madre.

Dziś chcemy zaprosić Cię do opowiedzenia nam o doświadczeniu i powodach, dla których dziewczynki oczekują, kiedy będą niemowlętami, ponieważ to pytanie odpowie na nasze pytanie tygodnia. Oto nasze pytanie tygodnia: Czy obserwowałaś swoją córkę, kiedy była dzieckiem? Przekłuwanie uszu dziewcząt, gdy są dziećmi i zmuszanie ich do czekania, jest rozszerzonym zwyczajem w naszym społeczeństwie, które ma obrońców i krytyków.

Jeśli jest coś, co wymyka mi się z teorii znanej powszechnie jako hodowla przywiązań, to nazwa. Nie miałbym problemu, gdyby ta filozofia edukacyjna była znana jako rodzicielstwo Bowlby na cześć jednego z jego lekarzy lub na przykład rodzicielstwo Machupichu. To, co mi się nie podoba, to czynnik wykluczający, który sugeruje się jako milczący osąd.

Właśnie świętowaliśmy Happy Dream Day i rozmawialiśmy o matkach, które nie mogą już tego robić. Dziś muszę powiedzieć, że byłoby raczej czymś, na co nie zasługuje żadna impreza, z wyjątkiem sytuacji, gdy ktoś decyduje się przestać żyć, opowiadam o Dniu Nieszczęśliwego Snu. I nie, nie mam na myśli dzieci, które ostatecznie rezygnują z tego, że ich rodzice nie przychodzą, kiedy płaczą w nocy, ponieważ ich potrzebują, ale matek (i być może ojców, chociaż nie wiedziałem, że osobiście są pewni, że też istnieją), które przechodzą okropne noce i mogą pogrążyć się w żalu za poddanie się swojemu partnerowi i nie narzucanie tego, co dyktuje im instynkt, że ich dzieci potrzebują ich w nocy i potrzebują dzieci, które od lat chcą karmić piersią, które nie chcą ich brać do przedszkola lub szkoły, w której twoje dzieci nie są szczęśliwe.

Dzisiaj nie jest łatwo to napisać. Ktoś, kogo bardzo kochałem, zniknął. Kiedy ktoś odchodzi, nie możesz przestać myśleć, że możesz, że powinieneś być w stanie coś zrobić, wykryć, jak daleko jest twoja rozpacz, zmęczenie, udręka. To już nie ma dla niej pożytku, ale mam nadzieję, że coś może pomóc matkom, które czują, że nie mogą tego dłużej robić.

Sprowadzenie na świat nieładu, aby lepiej zrozumieli, czym jest, bez użycia zbyt technicznego języka, nie jest łatwym zadaniem. Jednak od czasu do czasu znajdujemy małe klejnoty, takie jak wideo Akademii Specjalistów lub to piękne przedstawienie świata dziecka z zaburzeniami ze spektrum autyzmu.

Kiedy pytają mnie o nauczanie w domu lub nauczanie w domu, większość rodziców jest zaniepokojona możliwymi wadami, ale myślę, że ważne jest również, aby porozmawiać o cudownych rzeczach, które nauczanie domowe wniosło do naszego życia. Dlatego dziś mówię wam trzy najlepsze rzeczy, które edukacja domowa dała mojej rodzinie.

Zwykle nie mówię o wizytach u lekarza lub pielęgniarki mojego małego potomstwa, ponieważ prawie nigdy nie ma nic niezwykłego do wyjaśnienia i ponieważ z reguły zwykle nie próbują zmieniać naszych zwyczajów, częściowo dlatego, że już nas znają, a częściowo dlatego, że nie zawsze Mówimy całą prawdę. W zeszły czwartek poszliśmy jednak z Guimem do 9-miesięcznego przeglądu (ten na zdjęciu, tak) i odwiedziła nas nieznana nam pielęgniarka.

Niedawno czytałem oświadczenia byłego sprawcy małoletniego i psychologa Javiera Urry, w których przypisywał samobójstwom i problemom narkotykowym młodych ludzi nadopiekuńczości rodziców i proponował wiele relacji społecznych z bliskimi ludźmi, aby byli szczęśliwsi. I zastanawiam się, szczęście, gdzie go stracili, kiedy byli dziećmi?

Za każdym razem, gdy zbliża się koniec lata, przychodzą mi na myśl wszystkie wspomnienia z wakacji moich dzieci. Niezapomniane, wyjątkowe, magiczne. A teraz, w ostatnim dniu sierpnia, kiedy stają się bardziej intensywne, i chcę pomóc ci zaoferować więcej formuł, aby twoje dzieci zachowały niezapomniane wspomnienia z końca lata.

Ten uśmiechnięty chłopiec na zdjęciu to Jon, mój sześcioletni syn, który dwa dni temu zaskoczył nas wszystkich podczas kolacji, gdy nagle powiedział nam: „Porusza się ząb!” Na wykrzyknik na pewno będziesz myślał, że powiedział to z entuzjazmem i niecierpliwością, ale nic nie mogło być dalsze od prawdy, był przestraszony i jeszcze bardziej przestraszył się, gdy powiedziałem mu, że to normalne i że wszyscy upadną („Co?

Po urodzeniu Guima, mojego trzeciego dziecka, są ludzie, którzy odważą się mnie zapytać, boją się odpowiedzieć tak, jeśli będę miał więcej dzieci. Cisza i spokój pojawiają się na ich twarzach, kiedy odpowiadam nie, że już postanowiono, zdecydowałem z kilku powodów, w szczególności ośmiu, które teraz wyjaśnię: dlaczego NIE będę miał więcej dzieci.

Po podjęciu decyzji o zorganizowaniu Pierwszego Wielozadaniowego Kongresu Macierzyńskiego, tak jak wam powiedziałem wczoraj, z jasnym przekonaniem, że macierzyństwo nie tylko zmienia nasze życie, ale może obudzić niezwykłe inteligencje, mocne strony i zdolności, w których wcześniej spaliśmy, Nadszedł czas, aby zabrać się do pracy i wybrać mówców i organizacje, w których chcielibyśmy być obecni.

Jak zapowiedziałem, jestem jednym z organizatorów pierwszego krajowego kongresu macierzyństwa wielozadaniowego, który odbył się w dniach 9 i 10 czerwca w Gandii. Dziś chcę opowiedzieć o moich wrażeniach i wyjaśnić, jak powstał ten projekt i jak wyglądała jego organizacja. Od pewnego czasu myślałem o tym, jak konieczne jest uwidocznienie macierzyństwa i udzielenie głosu ludziom, którzy pracują, aby zapewnić matkom i rodzinom odzyskanie znaczenia jako czynnik zmian społecznych i dobrobytu.

Praktycznie nie pamiętam już, jak to jest podróżować jako para. Przez cztery lata rodzina się rozwijała i chociaż podróżowanie z dziećmi nie zawsze jest łatwe, nie rezygnujemy ze znajomości nowych miejsc docelowych. Ale po naszej ostatniej podróży do Porto zastanawiam się, czy możesz podróżować z więcej niż dwójką małych dzieci?

Jakieś siedem miesięcy temu zacząłem pisać serię wpisów związanych z moją trzecią „ciążą”, którą zacytowałem, ponieważ oczywiście ciężarna kobieta nie jest mną. Wyjaśniłem ci, jakie były moje pierwsze uczucia, powiedziałem, że jod wydaje się być przyczyną dyskomfortu mojej żony (chociaż tygodnie później znów była chora, nie biorąc go) i jakie były moje obawy dotyczące obecnej sytuacji, przedstawiłam ci Guima w badaniu ultrasonograficznym, gdy dowiedzieliśmy się, że jest dzieckiem, opowiedziałem wam o czekaniu, gdy pozostało kilka tygodni, i wyjaśniłem, że przygotowuję się do nowego nawiasu w moim życiu, w którym zniknie mało wolnego czasu, który pozostał z dwójką dzieci znowu, wraz z przybyciem Guima.

Chcę podzielić się tą ulgą, którą odczuwam przez dwa tygodnie, odkąd moja najmłodsza córka opuściła pieluchę. To dziwne uczucie po siedmiu i pół latach (z rzędu) zmieniania i kupowania pieluch. Mogę oficjalnie powiedzieć, że dla nas etap pieluchy dobiegł końca. Mówią, że teraz zaczynasz cieszyć się wolniejszym macierzyństwem, ale nie sądzę, by wolność mogła się skończyć, przestając w ogóle zmieniać pieluchy.

W minioną niedzielę Guim skończył 34 tygodnie w brzuchu. W 35. tygodniu i kilku dniach urodził się jego brat Aran, więc mamy nadzieję, że historia się nie powtórzy, a mały Guim przetrwa jeszcze kilka dni. Byliśmy u ginekologa kilka dni temu i chociaż mam grawerowanie ultradźwiękowe, nie ma wiele do zobaczenia, po prostu dlatego, że w tym momencie filmu są już tak duże, że widoczne są tylko części części ciała i, ogólnie rzecz biorąc, wygląda niewiele rzecz.

Moja dwuletnia córka pożegnała się ze smoczkiem. Mówię, że było to nieoczekiwane, ponieważ być może jesteśmy przyzwyczajeni do powtarzania schematów z dziećmi i pomyśleliśmy, że będzie to bardziej skomplikowane niż w przypadku starszego. Ale pożegnanie było dobrowolne i nieoczekiwane. Po zepsuciu kilku smoczków zębami musieliśmy zdobyć siostry jego, które wciąż trzymaliśmy.

Wiem, że od dłuższego czasu nie słyszałem o naszej trzeciej ciąży, ale z jednej strony nie było wiele do powiedzenia, az drugiej strony nadal nie mieliśmy seksu dziecka. Około miesiąc temu Miriam poszła na badanie ultrasonograficzne, a ja zabrałem majora do dentysty. Widziała wyraźnie, że to dziecko, ginekolog nie wymówił zbyt wiele, a ja, kiedy zobaczyłem wideo, też nie byłem w stanie zmoknąć (a raczej nie chciałem zmoknąć).