Kilka dni temu Światowa Organizacja Zdrowia opublikowała pierwszy „Światowy raport na temat utonięcia przez zanurzenie: zapobieganie głównej przyczynie śmierci”, dokument, który pozostawia nam szokujące dane, takie jak Co roku umiera 372 000 ludzi, a najbardziej zagrożone są dzieci poniżej piątego roku życia.
W sumie ponad połowa wszystkich tonących osób ma mniej niż 25 lat, a ponad 90% utonięć ma miejsce w krajach o niskim i średnim dochodzie. Ale jest to, jak zauważyli urzędnicy WHO, sposób na śmierć, którego można uniknąć.
To nie jest nowy problem, jakiś czas temu widzieliśmy, że UNICEF zaproponował również sposoby uniknięcia utonięcia w dzieciństwie, o którym WHO przypomina nam teraz w swoim ostatnim raporcie.
Strategie, które lokalne społeczności mogą przyjąć, obejmują zainstalować bariery ograniczające dostęp do wody; zapewnić bezpieczne miejsca dla dzieci, takie jak centra opieki nad dziećmi; Naucz dzieci podstawowych pojęć pływania i pozwól potencjalnym tonącym świadkom mieć pojęcie ratowania i resuscytacji.
Przepisy krajowe muszą wprowadzać bardziej rygorystyczne przepisy dotyczące rekreacji, handlu i żeglugi pasażerskiej; lepsze zarządzanie ryzykiem powodziowym i kompleksowe polityki bezpieczeństwa wodnego.
Ale nie myślmy, że problem ten jest daleki od krajów o wysokich dochodach, „z pierwszego świata”, ponieważ utonięcie występuje wszędzie tam, gdzie jest woda, nawet w domu. Również, gdy wsiadamy na łódź lub powódź, istnieje taka możliwość, często nieuwzględniona w oficjalnych aktach zgonów tonących.
Krótko mówiąc, utonięcie jest problemem występującym w wielu sektorach, dlatego strategie jego zapobiegania są powiązane z innymi programami zdrowia publicznego (zaopatrzenie w wodę odpowiednie do konsumpcji, rozwój obszarów wiejskich, zarządzanie klęskami żywiołowymi i zdrowie dziecinna).
Władze (i ogół społeczeństwa) muszą mieć tego świadomość, aby je uruchomić środki, które mogłyby uratować wiele dzieci przed utonięciem.
