Film jest częścią kampanii Save the Children, która ma na celu zwiększenie świadomości na ten temat spustoszenia wywołane przez wojnę w życiu dziewczynki. Obrazy są szokujące, Awansuję. Pokazują co sekundę, jakby to był dzień z życia angielskiej dziewczynki, ale odnosi się do wojny w Syrii i kończy się przesłaniem, które pozostawia nam lody: „To, że tak się tutaj nie dzieje, nie znaczy, że się nie zdarza” .
Zaczyna się od urodzin dziewczynki, chwil normalnego życia, jakie powinno być jak każde dziecko, i nagle w mgnieniu oka scenariusz zmienia się radykalnie. Normalność rodzi strach, bomby, ciemność, dezorientację i potrzebę ucieczki z domu. Znowu obchodzi urodziny, ale tym razem jego świętowanie jest inne, znacznie smutniejsze.
Jesteśmy wzruszeni, widząc zdjęcie tak ogromne, jak zdjęcie małego 3-letniego Aylama, utopionego na brzegu plaży w Turcji, ale jest to tylko podsumowanie cierpienia tysięcy dzieci, bez zrozumienia, dlaczego uciekają ze swoich domów, trudności życiowe, ubóstwo, a wiele osób nawet traci życie próbując dotrzeć do Europy.
Według ONZ ponad 200 000 osób zmarło w Syrii. Z każdej setki zmarłych 27 to dzieci a co najmniej cztery miliony przesiedleńców próbują uciec przed wojną i bólem.
Nie, to się tu nie zdarza, ale może. Zwłaszcza w czasie, gdy czujemy się tak bezbronni po wydarzeniach w Paryżu, nie możemy zapominać ci, którzy najbardziej cierpią, dzieci, niewinne (i niedopuszczalne) ofiary wojny.
