Tysiące dzieci płakały w nocy, same w swoich pokojach, z powodu książki zatytułowanej „Idź spać, chłopcze” dr Eduarda Estivilla. Książka, autentyczny bestseller, istnieje w sklepach od 20 lat i od tego czasu wielu rodziców skorzystało z porad tego specjalisty, najwyraźniej nie wiedząc, jak to zrobić.
I w ostatnim wywiadzie dla gazety Qué Estivill zapewnia to nigdy nie musisz pozwalać dziecku płakać spać samemu. Chodź, jeśli to zrobiłeś, bo właśnie to zrozumiałeś, czytając jego książkę, Zrobiłeś to źle!
Jak Co on powiedział co?
W pewnym momencie rozmowy pytają: „Czy powinniśmy pozwolić dzieciom płakać, aby spały same?”, na które odpowiada:
Nigdy To wyjaśniamy w książce i ludzie, którzy ją przeczytali, zrozumieli poprawnie. Ci, którzy uważają, że naszą metodą jest pozwalanie dzieciom płakać, to to, że nie czytali książki.
To znaczy, jeśli zastosowałeś metodę Estivill, nie czytając książki bardzo źle, ponieważ pozwalasz mu płakać bez przeczytania książki. Ale jeśli zrobiłeś to po przeczytaniu, jeszcze gorzej, ponieważ To znak, że niczego nie zrozumiałeś.
Ale ... sprawia, że płaczesz!
Oczywiście że tak. Oczywiście nie mówi, że pozwalasz mu płakać, dopóki jego błona bębenkowa nie stanie się obrzydliwa lub pęknie (chociaż znam przypadki dzieci, którym to się stało), ale mówi, że zostawiasz go samego w jego pokoju, wciąż nie śpiącego, z lalką, plakat i słowa miłości, zachęcające go do zaśnięcia.
Jeśli więc dziecko narzeka, Jeśli płacze, wracasz za chwilę i zawsze, nie łapiąc go, mówisz mu, że bardzo go kochasz, że robisz to dla jego dobra, że jest noc i że czas spać.
Jeśli dziecko znów płacze, potem poczekaj dwie minuty i wrócisz, aby wyjaśnić mu tę samą historię, że wysłucha, jeśli przestanie płakać, oczywiście, ponieważ jeśli płacze w łóżeczku, prawdopodobnie nawet nie zauważy, że wszedłeś, ponieważ nie możesz go złapać.
Potem wracasz i wydłużasz czas w oparciu o stół oferowany przez książkę.
Jeśli to nie mówi ci, by pozwolił mu płakać, powiesz mi.
Ale jeśli nawet ci powie, że jeśli zwymiotuje, nic się nie stanie!
Zgadza się, a nawet sugeruje, że jeśli sąsiad skomentuje ciebie „nie widzę, jak słyszę twoje płaczące dziecko w nocy, co się z nim dzieje?”, Zamiast mówić „patrz, chcę, żeby był śpij sam i dlatego pozwalam ci płakać ", wyjaśnij mu, że jest chory, że ucho boli i że, biedak, ma zły czas.
I tak, mówi również o wymiotach, abyś mógł przybyć do pokoju dziecka i zobaczyć, że zwymiotował ... coś zupełnie normalnego i logicznego u dziecka, które cierpi z powodu prawdziwych tortur w postaci bezczynności: dziecko lub dziecko czuje się strach, panika i potrzeba bycia z nim mamy lub taty, a przy braku odpowiedzi, wymiotuje, albo ze stresu, albo z bólu gardła i kaszlu z płaczu.
A jednak popełniłeś błąd, jeśli płakał
I mimo to wychodzi w mediach, mówiąc: nie dziecko nigdy nie powinno nauczyć się spać płacząc. Cóż, mogę tylko to powiedzieć Przepraszam. Przykro mi z powodu rodziców, którzy zastosowali tę metodę, pozwalając swoim dzieciom płakać, ponieważ uważali, że robią coś pozytywnego dla swoich dzieci. Przepraszam za dzieci, które płakały same przez 20 lat, ponieważ ich rodzice wierzyli, że mają problem z bezsennością i właśnie dlatego musieli go rozwiązać.
Przepraszam za wszystkie, ponieważ w rzeczywistości większość była po prostu normalne dzieci Potrzebowali trochę miłości i cierpliwości. Cierpliwość i czas na dojrzewanie i dorastanie oraz to, że w końcu spałyby całą noc, nawet same, w swoich łóżkach, bez potrzeby wykonywania metody, dzięki której uczysz dziecko, że noc ma być sama.
Żal mi ich wszystkich, ponieważ zostali sami, bez wsparcia swojego „mentora”, który wyróżnia się na tle całej sprawy, ale jednocześnie cieszę się, że mu nie zaufałem, jego słowom, jego książce ani jego metody
Nie zastosowałem się do żadnej jego instrukcji, a moje dzieci oczywiście nigdy nie płakali w nocy z niczyich wskazówek. Zawsze towarzyszyło im, a teraz, gdy są starsze, śpią samotnie lub towarzyszą im bez problemu, bez ronienia łez z tego powodu.
Nie wiem, jak się poczujesz, czytając te słowa wszystkich tych rodziców, którzy zastosowali tę metodę, ale mogę tylko powtórzyć to, co właśnie powiedziałem: Przepraszam z serca Jest wielu z nas, którzy od lat próbują wyjaśnić, że nie było powodu, aby pozwolić im płakać ... w końcu to on sam się wycofał.
