Istnieje wiele wątpliwości dotyczących seksualności dzieci. Kiedy dzieci zaczynają być świadome swojej tożsamości seksualnej? Kiedy mogą pojawić się pierwsze oznaki transseksualizmu? Jak rozwiązujemy ten problem w rodzinie? Postaramy się odpowiedzieć na te pytania z naukowego punktu widzenia i porozmawiamy o tym, jak możemy pomóc dziecku transpłciowemu w środowisku rodzinnym.
Od 18 miesięcy do 3 lub 4 lat (w przybliżeniu) dzieci uświadamiają sobie swoje ciało i różnice anatomiczne między chłopcami i dziewczętami. Według Félixa Lópeza, psychologa i badacza, chociaż świadomość tożsamości seksualnej pojawia się w tym wieku, nie jest do (około) 6 lub 7 lat, kiedy stanie się stabilnyoznacza to, że dziecko rozumie, że będzie trwać z czasem.
W tym samym duchu Grupa Tożsamości i Zróżnicowania Seksualnego hiszpańskiego Towarzystwa Endokrynologii i Żywienia (GIDSEEN) wskazuje, że „dopiero po 6-7 latach uważa się ją za bardziej ustabilizowaną i zawsze zgodnie z trzema elementami - etykietą płeć (rzeczywistość bycia chłopcem lub dziewczynką), stabilność płci (poczucie, że płeć ta nie zmieni się z czasem) i spójność płci (poczucie stabilności niezależnie od wyglądu) ”.
Co to jest tożsamość płciowa? Czy to to samo, co wskazówki?
Często mylone i / lub mieszane są pojęcia, ale są to zupełnie inne aspekty: tożsamość seksualna Jest to identyfikacja z płcią (kobieta, mężczyzna). The orientacja seksualna To do kogo kierujemy nasze pragnienie - który nas pociąga - (heteroseksualny, homoseksualny itp.). I role płciowe, to zachowania, które społecznie (to znaczy konstrukty) są powiązane z jedną z dwóch płci, które określamy jako „typowe” jednej lub drugiej.
Dlaczego ważne jest różnicowanie tych pojęć? Ponieważ jedną rzeczą jest „kim jestem i kim czuję, że jestem”, a drugą bardzo różną jest to, do kogo kieruję swoje uczucia lub jakie zachowania lubię bardziej lub mniej. Dzieci ciągle się rozwijają, uczą się o nich i o świecie, zadają pytania, zadają nam pytania, a my musimy szukać i rozpoznawać, co za nimi stoi, aby zapewnić im dobre samopoczucie.
W ramach „standardowego” ewolucyjnego rozwoju dzieci jest to bardzo możliwe (i częste) zapytaj nas o swoje genitalia, jeśli się zmienią lub jeśli tak pozostaną, jeśli dorosną, będą podobni do taty lub mamy ... Możliwe też, że pewnego dnia będą wyglądać, jakby chcieli się przebrać za księżniczkę lub dżentelmena, bez względu na to, czy są dziewczynkami czy chłopcami.
The krzyżowe zachowania są to te, które rozwija dziecko i które są „typowe dla płci przeciwnej”. Pojawienie się tych zachowań skłania niektórych rodziców do rozważenia takich kwestii, jak tożsamość i orientacja seksualna swoich dzieci, ale same w sobie nic nie świadczą, są to tylko gry i zabawki. W takich przypadkach nie ma nic więcej, jak tylko znormalizować, naturalizować i uczestniczyć z nim w grze. Oceniaj, oznaczaj lub odrzucaj te zachowania Nie tylko nie jest to użyteczne, ale także sprawi, że maluch poczuje się źle: jeśli gra takie rzeczy, dzieje się tak, ponieważ czuje się tak i uważa, że jest zabawne, dlatego warto zapytać, co jest z tym nie tak (my, dorośli, wiele razy konotacje działań, a nie one).
Grupa Tożsamości i Zróżnicowania Seksualnego hiszpańskiego Towarzystwa Endokrynologii i Żywienia wskazuje, że zachowania różnych płci „nie są równoznaczne z dysforią płciową; w rzeczywistości większość nieletnich z zachowaniem niezgodnym z płcią nie okazuje się mieć tożsamości transpłciowej. ” Oznacza to, że dostępne dane wskazują, że tylko niewielka część dzieci, które wykazują zachowania „typowe dla płci przeciwnej”, jest transseksualna.
Kiedy mówimy o dzieciach transpłciowych?
Kiedy tak pokazują wytrwały ich identyfikacja z płcią „przeciwną”, kiedy oczywiste odrzucenie ich genitaliów (i związanych z nimi ról płciowych) trwa z czasem. Są to dzieci, które nazywają się dziewczynami (w przypadku chłopców) i odwrotnie, i odrzucają w sposób frontalny, gdy są nazywane płcią, której są genitaliami. Ich zachowania są płci „przeciwnej”, i nie sporadycznie jak powiedziałem wcześniej, ale tworzą one stabilny wzór.
Mówimy o przypadkach, w których nie chodzi o izolowane zachowania (jak wyjaśniono w poprzednich akapitach) lub tymczasowe, nie są to sporadyczne pytania lub konkretne komentarze, ale zachowania i manifestacje spójny i stabilny w czasie. To jest klucz.
Wiek pojawienia się: Według Juany Martínez Tudela, specjalisty psychologii klinicznej oddziału identyfikacji płci w szpitalu Carlos Haya w Maladze, zachowania i objawy mogą pojawić się w wieku pięciu lat lub nawet wcześniej. Niektórzy eksperci wskazują, że za dwa lub trzy lata mogą pojawić się oznaki, ponieważ jest to wiek, w którym zaczynają rozwijać swoją tożsamość seksualną.
Niektóre z tych sygnałów mogą być:
- Odrzucenie przypisanej płci: afirmacje takie jak „Jestem dziewczyną” mogą pojawić się w przypadku chłopców i odwrotnie, stwierdzenia, które są stabilne w czasie i trwałe.
- Imię: często żądają, by nazywano ich imieniem „przeciwnej” płci i by się z tym nazywali.
- Strój: silne odrzucenie typowych ubrań jego płci i uporczywe pragnienie ubierania się w typowe stroje odczuwanego seksu.
- Gra: czują się bardziej komfortowo, szukają i rozwijają gry, które są społecznie ustalone jako należące do przeciwnego gatunku
- Preferencje przez przyjaciół płci, z którymi się identyfikuje
Dane: Nie ma jeszcze wiarygodnych danych statystycznych na temat populacji dzieci, ale najnowsze dane na temat dorosłych, według E. Gómez Gil, wskazują, że zapadalność dotyczy jednego na 11.900 mężczyzn i jednego na 30.400 kobiet.
Badania przeprowadzone na Uniwersytecie Medycznym w Wiedniu i opublikowane w renomowanym czasopiśmie Journal of Neuroscience transseksualizm może mieć podłoże biologiczne. Wyniki wskazują, że istnieją znaczne różnice między mężczyznami i kobietami w mikrostrukturze połączeń mózgowych i że połączenia te u osób transpłciowych byłyby w pośredniej pozycji między obiema płciami.
To samo badanie stwierdza, że istnieje silny związek między sieciami neuronowymi a poziomami, na przykład testosteronu, co wskazywałoby, według Ruperta Lanzenbergera, odpowiedzialnego za te badania, że tożsamość seksualna znajduje odzwierciedlenie w sieciach neuronowych i że są one modulowane przez Hormony płciowe
Dzisiaj transseksualizm nie jest uważany za patologiczny
W DSM-V, najnowszej wersji najczęściej stosowanego i renomowanego podręcznika diagnostyki klinicznej, transseksualizm nie jest już uważany za zaburzenie, tak jak miało to miejsce w przypadku homoseksualizmu w latach 70. (szczególnie od 1973 r.). Co jeśli rozważana jest dysforia płciowa: gdy pojawia się dyskomfort i udręka za brak identyfikacji z przypisaną płcią męską lub żeńską.
Wskaźnik patologii psychicznych u dzieci, które twierdzą, że są transpłciowe, nie jest wyższy niż średnia: stan transpłciowy nie ma wyższej częstości, na przykład depresji. To, co może się zdarzyć, to cierpienie spowodowane uczuciem nieprzystosowania się do przypisanej płci, nazywanej przez DSM-V as Dysforia płciowa, które w przypadku dzieci mogą przełożyć się na lęk, stres, koszmary senne, brak chęci pójścia do szkoły, wycofanie się, wycofanie się z osiągniętych etapów ewolucyjnych (takich jak sika w toalecie) itp. oraz cierpienia z powodu społecznego odrzucenia i nękania, których mogą doświadczać w swoim otoczeniu.
Ostatnie badanie przeprowadzone przez naukowców z University of Washington (USA) stwierdza, że dzieci, które wykonały transformacja społeczna, to znaczy, że są traktowani zgodnie z płcią, z którą się identyfikują i że mają wsparcie rodzinne, mają wskaźnik depresji dokładnie taki sam jak średnia populacji w ich przedziałach wiekowych. Dyskomfort, na przykład lęk, a nawet depresja, w wielu przypadkach cechuje odrzucenie otoczenia (głównie rodziny) lub ciągłe kwestionowanie ich emocji, uczuć i pomysłów.
Co mogą zrobić rodzice?
Biorąc pod uwagę możliwe znaki, zachowania lub przejawy, które każą nam myśleć, że coś może się dziać, musimy starać się zachować spokój (nie przejmuj się ani nie oznaczać napływu), a także szukać informacji, a przede wszystkim porozmawiaj z dzieckiem i spotkaj się Cóż, co ci się przydarza, co myślisz, jak się czujesz, ile masz lat (emocje nie rozumieją lat). Cokolwiek się stanie, dobrostan dzieci jest większy, gdy mają otoczenie zaufania, kiedy mogą swobodnie wyrażać swoje emocje, pomysły i uczucia bez poczucia osądu (dotyczy to seksualności, gustów, wyobrażeń o świecie , do wszystkich dziedzin życia).
Juana Martínez Tudela, specjalista psychologii klinicznej oddziału identyfikacji płci w szpitalu Carlos Haya w Maladze, zwraca uwagę na potrzebę upewnić się, że rozwój dziecka odbywa się w najlepszy możliwy sposób, „I tam muszą być zaangażowani wszyscy agenci związani z dzieckiem: rodzice, szkoła, prawo, a także zdrowie”, w przypadku transseksualizmu musimy „towarzyszyć temu przejściu, aby być jak najbardziej problematycznymi, ustanawiając ograniczenia, abyś mógł się rozwijać bez ciągłego konfliktu ”.
Manuel Ródenas, koordynator programu informacji i uwagi dla osób transseksualnych we Wspólnocie Madrytu, wskazuje na pozytywne wytyczne, między innymi:
- Zaakceptuj syna, pokazując mu bezwarunkową miłość
- Przemyśl tradycyjne stereotypy dotyczące płci, nie zmuszanie dziecka do zachowywania się jak „tradycyjne dziecko” Jeśli nie to, co czujesz.
- Wyszukaj zasoby dla wsparcie i porady.
- Współpracuj ze szkołą, aby leczenie i warunki dla dziecka były jak najlepsze, a kontekst szanuj i wspieraj.
Czasami mogą pojawić się rodzice, strach, niepokój, a nawet wina. W wielu przypadkach cierpienie wynika zarówno z samego faktu (i nieumiejętności postępowania), jak i ze strachu przed wszystkim, z czym dziecko będzie musiało się zmierzyć (adaptacja w szkole, akceptacja przyjaciół i rodziny itp.). ). Ponieważ jest to złożony proces, w którym zagrożone będzie dobro dziecka, cokolwiek by to nie było, pomyśl o tym, co myślimy, najważniejsze jest okażemy ci nasze wsparcie, szacunek i miłość i towarzyszyć Ci w drodze, gdziekolwiek jesteś.
Idź do profesjonalisty: W razie wątpliwości, jeśli nie wiesz, jak postępować lub rozwiązać problem, są profesjonaliści, którzy mogą Ci pomóc. Jeśli chodzi o rolę psychologów, Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne stwierdza w opracowanym dokumencie dotyczącym transseksualizmu nieletnich (Wytyczne dotyczące praktyki psychologicznej u osób transpłciowych i osób niezgodnych z płcią), że praca psychologa Zdarza się pomagać najmłodszym (i rodzinom) w ich odkrywaniu, eksplorowaniu i określaniu tożsamości płciowej. W tym przewodniku zaleca się również, aby jeśli wartości psychologa były sprzeczne z wartościami rodziny, zaleca się przeniesienie sprawy do innego specjalisty w przypadku ewentualnej ingerencji (a zatem negatywnego wpływu), która może to spowodować. Wreszcie Instytucja ta określa, że idealnym rozwiązaniem jest indywidualna ocena każdego przypadku, biorąc pod uwagę zmienność między przypadkami.
Aby uzyskać więcej informacji:
Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne, problemy dotyczące transseksualizmu
Stowarzyszenie Chrysallis (Stowarzyszenie rodzin małoletnich transpłciowych)
Jednostka identyfikacji płci (Madryt)
Zdjęcia | Pexels.com, Istockphoto.com
W Babies and More: Edukacja seksualna dla dzieci w wieku od 3 do 5 lat: jak rozmawiać z dziećmi, Transfobiczna kampania reklamowa skierowana przeciwko dzieciom transpłciowym
