Jesteśmy zaskoczeni przez dorosłych, wydaje się to kłamstwem, ale zdarza się, że są małe dzieci cierpiące na pediofobię, to znaczy mają strach przed lalkami.
W wielu przypadkach dzieci boją się zobaczyć swoje ulubione postacie telewizyjne w „prawdziwym rozmiarze”, mamy na myśli osobę ubraną jak Myszka Miki, Teletubbie, Lunnis, a nawet klaunów można się bać . Można to uznać za normalne, jeśli Twoje dziecko, po obejrzeniu go w telewizji w małym rozmiarze i na pewnej odległości, nagle napotyka coś ogromnie dużego, nawet większego niż ich rodzice i zbliża się z ruchami radości (że / może uznać za szorstką), żeby się uśmiechnęła ...
Twoja reakcja jest jasna, bardzo się denerwujesz i płaczesz nieswojo. On się boi, a ty, z całą iluzją, zabrałeś go, aby zobaczył postać, którą tak bardzo lubi, ale stał się straszną istotą. Ale w mniejszych sytuacjach zdarza się również, że małe lalki, które są szyte na miarę i dla twojej przyjemności, powodują pediofobia. Są to normalne lalki, ale mogą mieć wyraz, który wywołuje lęk tylko na ich widok (chociaż wydaje nam się to najsłodsza lalka w sklepie) lub lalek, które płaczą i emitują dźwięki, których się nie spodziewamy, a kiedy je usłyszysz, ty straszy i nie chce jej ponownie dotykać.
Co robić Na początek nie trzeba się martwić, obawy te są odzwierciedleniem lekkiej niedojrzałości emocjonalnej. Nie zmuszaj malucha do stawienia czoła tym lękom, wystarczy, że upływ czasu sprawi, że znikną.
