Dzisiaj chcę nadać zwrot (nie mówię, jeśli zaostrzenie lub rozluźnienie) kwestii poczęcia i reprodukcji innym czynnikiem, który powoduje debatę społeczną, co jest Najlepszy wiek do posiadania dzieci.
Średni wiek macierzyństwa w Hiszpanii wynosi 29'3 lata, co stawia nas w niekorzystnej sytuacji w Europie, a 30% kobiet ma pierwsze dziecko w wieku powyżej 35 lat.
Liczbę tę można wyjaśnić kilkoma przyczynami, które spowodowały, że przeciętny wiek rośnie do tej pory:
- Niestabilność pracy i gospodarka: jesteśmy w erze pracy tymczasowej i potrzebujemy szerokiego programu nauczania, aby znaleźć pozycję. Oznaczało to, że niewiele par miało zabezpieczenie finansowe potrzebne do posiadania dziecka.
- Obelżywa cena, jaką dotychczas miały podłogi: kwestia, którą można skojarzyć z poprzednią i która utrudniała wielu parom dostęp do domu.
- Uogólniony stres ludności: zbyt szybkie tempo życia poświęcony pracy i konsumpcji dzięki temu weszliśmy w koło: „Potrzebuję więcej, wydaje więcej, pracuję więcej, aby zapłacić za to, co kupiłem”.
- Spadek jakości nasienia: związany ze stresem, jedzeniem, siedzącym trybem życia itp.
- „Najpierw żyjmy życiem”: w którym wiele par decyduje się podróżować i cieszyć się pierwszymi latami jako para opóźniająca czas posiadania dzieci.
- Praca jako jedyne źródło samorealizacji: kobiety i mężczyźni opierają swój status osobisty na poziomie zatrudnienia. Praca w domu i czas spędzony na wychowywaniu dzieci przeszedł na drugi poziom w społeczeństwie, który postrzega to jako ciężar lub ciężar hamulec do pracy i osobistego rozwoju.
- Stabilność emocjonalna pary: która może wystąpić dopiero w podeszłym wieku. Rozumiem, podobnie jak rynek męski (jestem objęty krytyką, a nie rynkiem), trudno jest zdecydować się spędzić resztę życia z jaką jednostką.
A biologicznie, w jaki sposób temat?
Prawdopodobieństwo zajścia w ciążę maleje z wiekiem. Kobieta w wieku 20 lat, która próbuje zajść w ciążę w dni płodne, ma 25% szansy na zajście w nią, około 30 lat ma 15%, z 35 możliwości spada do 8% i 3% od 38 lat.
Ten spadek płodności powoduje, że wiele par osiąga nieoczekiwaną i desperacką sytuację, w której nie ma dzieci (szacuje się, że 44 000 par jest dodawanych do „kolektywu” sterylnych par każdego roku).
Więc kiedy jest lepiej?
Młodzi ludzie bronią się (pozycjonuję się tutaj, ponieważ moje pierwsze dziecko miało 26 lat), że posiadanie dzieci przed trzydziestym rokiem życia jest większe. Oznacza to odmawianie wielu przyjemności życia, którymi moglibyśmy się cieszyć w tym wieku, ale rozumiemy, że są one odkładane na później lub bezpośrednio niepotrzebne.
Gdy dzieci dorosną i będą miały pewną autonomię (na przykład 7-10 lat), będziemy nadal stosunkowo młodzi (powiedzmy około 35-40 lat), aby wznowić hobby lub podróżować z nimi lub bez nich.
Jako kontrapunkt wielu z nas zauważa zawrotne dojrzewanie, prawie przy ciosach, prawie bez czasu na jego strawienie (dorastanie pojawia się za każdym razem przed i za każdym razem, gdy idzie później) i możliwe, że w niektórych momentach przegapmy bardziej istotne doświadczenie To może nadejść w dobrych czasach.
Ci, którzy zdecydują się mieć dzieci później, gdy wody są spokojniejsze, bronią (i zgadzam się), że są w stanie najwyższej emocjonalnej dojrzałości, spokojniejsi i oddani.
Jest większa stabilność ekonomiczna i bardziej zdefiniowana pozycja społeczna, która sprawia, że dzieci przestają się martwić o to, „co będzie dalej, gdy wrócę do pracy”.
Istnieje również większa samoświadomość odróżniająca cnoty i ograniczenia oraz większa ogólna autonomia, ponieważ doświadczenie życiowe zapewnia większe możliwości podejmowania decyzji.
Jako wady powiedziałbym, że ten sam czynnik, który przynosi doświadczenie i mądrość, wiek, jest niekorzystny pod względem siły fizycznej. Nie jest to warunek sine qua non, ponieważ są kobiety i mężczyźni w wieku powyżej 40 lat z godną pozazdroszczenia energią i jest ich wiele, jednak dorastanie dzieci pojawia się, gdy rodzice mają około 50 lat i prawdopodobieństwo brak połączenia lub poczucie przebywania w dwóch płaszczyznach komunikacji, które są zbyt daleko od siebie, aby mogły się wzajemnie zrozumieć.
Kolejną wadą jest krytyka społeczna. Posiadanie dzieci w wieku 35–40 lat oznacza, że na poziomie zdrowia jest oznaczane jako „ciąża wysokiego ryzyka” i „samolubne” dla wielu grup społecznych.
W głębi duszy czuję, że robisz to, co robisz „nigdy nie pada na gust wszystkich”, więc decyzja zależy oczywiście od każdej pary.
Jak myślisz, co to jest najlepszy wiek do posiadania dzieci?
