Pierwsze dni dziecka są początkiem serii bardzo ważnych zmian w życiu rodzinnym. Oznaczą styl relacji, którą będziesz miał z noworodkiem, więc powinieneś zastanowić się, jak powinniśmy się z nim zachowywać.
Najważniejszą rzeczą w pierwszych dniach jest uważność na ich zachowanie. Narodziny są bardzo intensywnym wydarzeniem w życiu dziecka, dlatego priorytetem jest przystosowanie się do niego, a nie odwrotnie (wciąż nie ma on środków, aby się do nas przystosować).
Jest to związane z wizytami pierwszych dni i zobowiązaniami społecznymi. To niesprawiedliwe, że dziecko musi znosić kaprysy dorosłych. Radzę, aby przez pierwsze trzy dni, w szpitalu, nie przychodzić do nas. Jest to okres, w którym para potrzebuje prywatności, aby skonsultować pojawiające się niepewności (umocni to wzajemne bezpieczeństwo) i nie ma sensu paradować przez rodzinę i przyjaciół w pokoju. Ponadto pokój jest zwykle dzielony w szpitalach publicznych i dobrym nawykiem byłoby szanowanie partnera w łóżku.
Odwiedziny w domu są nieuniknione (i pożądane), ale wygodnie jest ustawić pewne limity. Jeśli chcesz zobaczyć dziecko, które śpi, pozwól mu podziwiać go podczas snu, ale nie myśl o przebudzeniu. Dobrym pomysłem może być posiadanie dużej ilości zdjęć do pokazania odwiedzającym na wypadek, gdy dziecko śpi, matka jest zmęczona lub po prostu nie ma ochoty na życie towarzyskie. Tutaj ojciec może występować jako gospodarz i podjąć się tych zobowiązań.
Przede wszystkim musimy starać się poznać przybysza, starać się zapewnić mu jak największe bezpieczeństwo i komfort oraz zapewnić, że śpi i karmi się w sposób jak najbardziej satysfakcjonujący. Jest wielu autorów, zwłaszcza psychologów specjalizujących się w nurcie psychoanalitycznym, którzy przywiązuj dużą wagę do pierwszych dni i miesięcy życia dziecka oraz związek rodzinny ustanowiony w celu budowy struktury emocjonalnej, która będzie wówczas rządzić życiem całego dorosłego. Chociaż należy to rozważać z rozwagą (dzieci nie są tak delikatne, ani też nie wierzę, że będziemy przeciągać doświadczenia z dzieciństwa przez całe życie), zdrowy rozsądek to myśleć, że dziecko wymaga spokoju.
Podsumowując, twierdzę, że w dzisiejszych czasach spokój powinien być ogólnym tonikiem. Rodzice korzystają z piętnastu dni urlopu, które możemy zainwestować w opiekę nad dzieckiem i matką i spędzić jak najwięcej czasu razem, ucząc się rozpoznawać gesty, hałasy i osobliwości naszego syna. To wstępne przygotowanie, w którym wzmacniamy naszą wiedzę w sposób, w jaki komunikujemy się cielesnie i fizycznie, i w którym zaczynamy przyjmować na siebie odpowiedzialność, przygotuje nas później, aby stać się refleksyjnymi i dumnymi rodzicami naszej pracy.
