W ostatnich latach słyszałem wiele komentarzy na temat celowości Dzieci nie bawią się elementami wojennymi, takimi jak pistolety lub miecze.
Mój trzyletni syn, nie zabierając go do tego rodzaju elementów (przynajmniej świadomie), na ostatnich imprezach w naszym mieście wybrał na stanowisku broń zabawkową (oprócz ciężarówek, figurek zwierząt i inne rzeczy). Czy powinienem odmówić ich zakupu? Udostępnię zebrane informacje na ten temat, aby zobaczyć, co sądzą. Wśród rodziców jest kilka rodzajów postaw, które staram się streścić w tych trzech nieco przesadzonych opcjach.
- Opcja A: Broń nie jest zabawką, nie mogę jej dla ciebie kupić. Jest to dość rozbudowana opcja. Ojcowie i matki, którzy nie chcą mieć elementu wojennego w swoim domu. Hipoteza jest taka, że jeśli ochronimy dziecko przed ideą przemocy, która towarzyszy broni, będziemy chronić jego rozwój przed nieproporcjonalną agresją.
- Opcja B: Staramy się generować kryteria u dzieci, oferując im swobodę wyboru prezentu, jeśli jest to broń, możemy to znieść. To ślepy krok, chcielibyśmy, aby nasz syn miał coś kreatywnego lub interesującego jako elementy zainteresowania (obrazy, zwierzęta, historia ...), ale ryzykujemy, że wybierze coś, co nam się nie podoba.
- Opcja C: Szeryf z miasta w Stanach Zjednoczonych organizuje warsztaty z sześciolatkami, aby nauczyć się strzelać z broni palnej i broni automatycznej. W tym kraju istnieje grupa rodziców (na szczęście mała), która twierdzi, że jeśli dzieci nauczą się posługiwać bronią od najmłodszych lat, nie będą jej używać niewłaściwie jako dorośli. Jest to anegdota, ponieważ w Hiszpanii nie ma swobodnego przepływu broni, ale może nam pomóc w podjęciu decyzji.
Opcja C przyciąga moją uwagę nie dlatego, że się z nią zgadzam, ale dlatego, że w kraju tak zaawansowanym jak Stany Zjednoczone idea (dla dużego sektora społeczeństwa), że posiadanie broni jest kontynuowana Jest to prawo konstytucyjne, które zwiększa bezpieczeństwo obywateli (czy nikt nie zastanawia się nad śmiercią z powodu broni palnej, wiele z nich dotyczy nieletnich, a nawet dzieci, które mają miejsce w tym kraju w porównaniu do tych w Europie?). W tym kraju, w kinie i telewizji, wyraźna przemoc jest bardziej akceptowana niż inne społecznie kontrowersyjne obszary tematyczne (takie jak na przykład seks), a dane dotyczące niepewności obywateli nie potwierdzają ich pozycji jako czynników ułatwiających adaptowane zachowania.
Opcja A wydaje się nieproporcjonalna, myślę, że redukcjonistyczne jest myślenie, że posiadanie zabawek wojennych może wiązać się z większą przemocą u dzieci. Ponadto uważam, że jest to stanowisko, którego nie można utrzymać: do jakiego wieku możemy je chronić? W jaki sposób kontrolujemy przekazywane im prezenty? Czy to stanowisko spowoduje niepotrzebne konflikty między dzieckiem a ojcem?
Wariant B, moim zdaniem, jest najmniej zły i przedstawiam to w ten sposób, ponieważ nie mogę wymyślić innego sposobu edukacji niż podejmowanie pewnych ryzyk, w których istnieje możliwość, że sprawy nie pójdą tak, jak chcemy, ale jest to jedyny sposób dla naszych dzieci Rozwijaj się jak ludzie.
Podsumowując, uważam, że powinniśmy zrobić zabawki, które naśladują broń, czymś normalnym i unikać wskazywania ich jako elementów specjalnych, aby nie pozostały „utrwalone” w umyśle dziecka. Przemoc jest czymś naturalnym i musimy przezwyciężyć kulturowe tabu, które implikuje dla naszej kultury. Organy ścigania, państwowe siły bezpieczeństwa i wojsko są najwyraźniejszymi przykładami użycia przemocy w sposób strukturalny, ale nie są to jedyne sytuacje, w których nasze dzieci stają w obliczu agresji. Istnieje również na dziedzińcach, na ulicach lub na boiskach do piłki nożnej. Jest to coś, co nas przeraża i nie wiemy, jak sobie z tym poradzić (kto nie słyszał, jak ktoś komentuje, że woli, aby jego syn był jednym z tych, którzy uderzyli, zanim został trafiony?), Ale eliminacja zabawek wojennych nie będzie Chroń nasze dzieci.
