Odsadzanie może wywoływać lęk u matek, zwłaszcza jeśli pomimo podjęcia dobrowolnej decyzji nie byli na dole przygotowani do przerwania karmienia piersią.
O tym twierdzą lekarze Elsa Regina Giugliani, Luciano Borges i Joel Rennó, odpowiednio pediatrzy i psychiatra, w artykule opublikowanym przez brazylijskie czasopismo medyczne specjalizujące się w karmieniu piersią Aleitamento.
Wyjaśniają, że matki, gdy odstawiają od piersi, mogą czuć się winnym i smutnym, więc musisz uważnie wiedzieć, jak postrzegać te symptomy udręki i żalu. Nie obwiniaj ich ani nie zbanuj procesu, ani przez nich, ani przez ich otoczenie. To normalne uczucie, które należy szanować.
Po odcięciu pępowiny karmienie piersią utrzymuje ten głęboki kontakt i komunikację z dzieckiem, oczywiście dlatego, że jesteśmy ssakami, więc karmienie piersią jest częścią relacji między matką a dzieckiem, budując intymną przestrzeń połączenia fizycznego i emocjonalnego .
Przedwczesne zerwanie tego połączenia, które wykracza poza przygotowanie potrzeb żywieniowych i troskliwą opiekę, aby utrzymać to samo poczucie związku emocjonalnego, co jest całkowicie możliwe, ale niektóre kobiety mogą kosztować nieco więcej, jeśli żyją w okresie odsadzenia jako utrata warunków komunii z dzieckiem lub myśl, że nie zrobiły wystarczająco dużo.
Przede wszystkim środowisko musi bardzo rozumieć, pomagać i wzmacniać to, że macierzyństwo będzie mogło żyć z taką samą intensywnością miłości.
Nie ma obrazu depresji spowodowanej odstawieniem od piersi, ale należy uważnie obserwować objawy głębokiego smutku lub ciągłej udręki.
Przede wszystkim jest to ważne pomagać mamom aby mogły karmić piersią przez co najmniej dwa lata, a jeśli odsadzenie jest nieuniknione, rób to zgodnie z niektórymi wytycznymi, które pomogą im i dzieciom lepiej dostosować się do sytuacji.
Odsadzenie może powodować niepokój u niektórych kobiet ale zdarza się to normalnie, a przede wszystkim musisz się nimi opiekować, aby w razie potrzeby poczuli się znów bezpieczni i spokojni.
