Obiecałem ci praktyczny przykład zastosowania pozytywna komunikacja do powszechnego konfliktu, jaki rodzice mają z dziećmi: wszędzie rzucane zabawki.
Ale najpierw chcę zakończyć stwierdzając jasno, że w pozytywnej komunikacji nie będziemy uciekać się do działań siły fizycznej, tylko dialog bez agresywności i kwalifikacji.
Siła
Nieużywanie siły wydaje się utopijne. Możliwe są niebezpieczne sytuacje, w których słowa nie wystarczą. Dziecko, które rzuca zabawkę w głowę brata lub przysiada na okno, nie jest w tej chwili w stanie usłyszeć słów, w takim przypadku musimy interweniować fizycznie interpretując między nimi a niebezpieczne lub agresywne zachowanie.
Ale musimy trzymać ich bez przemocy, bez krzyku, bez zniewag i bez uderzania ich, gdy już ich powstrzymamy. To wystarczy. I oczywiście musimy nauczyć się być bardzo uważnym, aby unikać możliwych powtórzeń i rozmawiać z nimi z czułością i spokojem, bez ich oznaczania jako złe, nieposłuszne lub głupie, co się stało i jakie są możliwe przyczyny i konsekwencje. Aby poprawić, nie należy wklejać.
Chłopiec i jego zabawki
Wróćmy do nasz chłopiec i jego zabawki, które tak bardzo nas kosztowały, rozproszyły się po pokoju, a nawet najechały. Nie możemy chodzić bez potykania się, nie możemy też myśleć o minięciu miotły i najbardziej zdesperowanych, z tym wszystkim, co bałagan, dziecko nie może się bawić i za każdym razem staje się bardziej zdenerwowany.
Raz za razem sytuacja się powtarza, ale wydaje się, że nigdy nie nadejdzie dzień, w którym nasz syn zrozumie, że nie może wziąć udziału w grze bez zapisania poprzedniej i bez rozpoczęcia, nie z własnej inicjatywy, ale zawsze trzeba ją założyć krzyczeć na niego i grozić wyrzuceniem zabawek do śmieci.
W rzeczywistości, kiedy włożyliśmy wszystko do torby i umieściliśmy w magazynie. Ale chociaż spędził tydzień nie będąc w stanie bawić się swoimi ulubionymi rzeczami, na dłuższą metę nie pomogło, ponieważ wciąż pozostawia wszystko w pozycji leżącej.
Rodzice napominają go, przypominają, aby je odebrał, oferowali mu wszelkiego rodzaju nagrody, a nawet karali. Wynik jest zazwyczaj pozytywny, ale nie trwa długo, zachowanie się powtórzy, a każda sytuacja będzie nosić nieco więcej cierpliwości i serdeczności.
Dziecko nadal nie odbiera, jeśli go nie zmusza, a jeśli tak, to z obawy przed karą, krzykiem lub w celu uzyskania prezentu lub nagrody. Nie przekonuje go, nie rodzi się od wewnątrz.
Naprawdę nie interesuje go gromadzenie pokoju. Klimat zaufania jest przełamany i za każdym razem, gdy musisz podnieść, wszyscy odczuwają napięcie i obrzydzenie.
Samotne zamknięcie
Rodzice są źli, sfrustrowani brakiem możliwości przekazania swojego dziecka. Dziecko nie musi odbierać ani rozumieć powodów takiego postępowania, ponieważ cała komunikacja, nawet jeśli istnieją wyjaśnienia, została rozwiązana w wyniku konfrontacji. A ponadto dziecko już wie, że jest bałagan i że pozostawia wszystko zawsze wyrzucane. Powiedziano im tyle razy bezpośrednio lub pośrednio.
Aby odblokować tę sytuację, rodzice mogą próbować wykorzystać pozytywną komunikację. Po pierwsze, powinni wziąć pod uwagę niezaspokojoną potrzebę twojego dziecka, która prowadzi go do tego, aby nie odbierał zabawek. Następnie używaj empatii, aby połączyć się z potrzebą dziecka i zrozumieć to, bez osądzania go, z miłością i zrozumieniem wobec innej i niepowtarzalnej istoty, jaką ona jest.
Pozytywna komunikacja w obliczu konfliktu
The narzędzie empatii Konieczne jest, aby móc żyć szczęśliwszymi z innymi, a szczególnie ważne jest interakcja z ludźmi, których kochamy i z którymi tworzymy rodzinę. Stawiając się w miejscu innego, dokonujemy ogromnego skoku świadomości, nie postrzegamy go już jako sposobu na zaspokojenie naszych potrzeb, ale jako inną jaźń równie chętną do dzielenia się i służenia.
Z tej perspektywy zapraszam do udziału z sugestiami, jak podejść do problemu rodzinnego z przykładu, aby później, w następnym temacie, przedstawić sposób, w jaki pozytywna komunikacja Możesz nam pomóc to zrobić.
