Analizując termin „psychomotoryczny” (lub „psychomotoryczny”), zauważamy, że „psychiczny” odnosi się do aktywności psychicznej lub umysłowej, a „motoryczny” lub „motoryczny” odnosi się do ruchu. „Rozwój psychomotoryczny” oznacza ewolucję ruchów niemowląt i dzieci, gdy dorastają.
Rozwój psychoruchowy jest ewolucyjnym aspektem człowieka, ponieważ jest postępującym nabywaniem umiejętności, wiedzy i doświadczeń u dziecka, będącym zewnętrzną manifestacją dojrzewania ośrodkowego układu nerwowego.
Istnieją procesy neurologiczne, które są fizjologicznie odpowiedzialne za postęp obserwowany u dziecka. Dojrzewanie układu nerwowego ma ustalony porządek, a zatem rozwój ma wyraźną i przewidywalną sekwencję, chociaż nie jest dokładny u każdego dziecka i dziecka.
Ponadto, jak często podkreślamy, rozwój ten wynika nie tylko z faktu, że rośnie, ale również środowisko wpływa na ten proces.
Od czego zależy rozwój psychomotoryczny niemowląt i dzieci?
Krótko mówiąc, rozwój psychoruchowy będzie zależał od:
Genetyczne wyposażenie jednostki.
Poziom dojrzewania
Możliwość szkolenia lub nauki w odpowiednim czasie, która będzie ułatwiona przez odpowiednie środowisko, w którym rodzice mają wiele do powiedzenia.
Są czynniki sprzyjające optymalnemu rozwojowi, jako solidna więź matka-dziecko, terminowa stymulacja sensoryczna i dobre odżywianie.
Po przeciwnej stronie możemy rozmawiać o innych czynniki ryzyka które mogą utrudnić taki rozwój:
- Czynniki biologiczne (niedotlenienie noworodków, wcześniactwo, hiperbilirubinemia, zespoły konwulsyjne ...).
- Czynniki środowiskowe (brak odpowiedniej więzi matka-dziecko, środowisko hipostymulujące).
Rozwój psychomotoryczny jest oceniany w kontrolach medycznych przez możliwość wykrycia jakiejkolwiek zmiany i, w jej przypadku, możliwość określenia odpowiednich środków do naśladowania.
Rodzice powinni również zwracać uwagę rozwój psychomotoryczny niemowląt i dzieci, aw razie wątpliwości lub podejrzenia opóźnienia skonsultuj się z pediatrą.
