Zwykle zdarza się, że gdy kobieta patrzy na test ciążowy i zauważa, że jej umysł jest pozytywny, staje się wiriem wątpliwości w obliczu niepewności. Po pierwsze, co się stanie, gdy będziesz w ciąży, jak będziesz żyć i jak poród, po drugie, jak będzie wyglądać życie i zwyczaje, gdy dziecko przyjdzie na świat, po trzecie, jak dostosować dom do dziecka, po czwarte, jak ojciec zareaguje, kiedy dziecko przyjedzie kochanie, piąta ...
A kiedy większość wątpliwości zanika w miarę upływu czasu, większość matek zaczyna cieszyć się ciążą, zmianami, kopnięciami i ruchami i zaczyna się zastanawiać jakie będzie twoje dziecko.
Nie trzeba wyjaśniać zbytnio, jak będzie na poziomie fizycznym, ponieważ wszyscy wiedzą, jak są dzieci: małe, o miękkiej skórze, lekkie, tak bardzo, że z przyjemnością bierze się je w ramiona i czują, że nie trzeba podejmować zbyt dużego wysiłku, aby je trzymać i otaczać ich.
Wiele matek nie wie jakie będzie życie z twoim dzieckiem I to właśnie postaram się dzisiaj wyjaśnić.
Twoje dziecko urodzi się w dobry dzień i zdasz sobie sprawę, że wszystko, co zrobił w brzuchu, robi to również na zewnątrz. Kopnięcia, które otrzymałeś wcześniej, będą w powietrzu, a czas odpoczynku w środku będzie również wykonany na zewnątrz, szczególnie jeśli nadal jest blisko ciebie.
W pierwszych dniach będziesz chciał tego z szaleństwem, ponieważ zabierzesz go ze sobą ponad 9 miesięcy. Tata będzie jednak musiał przeprowadzić odpowiednie prezentacje, a tarcie, nieuniknione i pożądane, sprawi, że miłość powstanie w równym stopniu.
Mówią, że dzieci jedzą i śpią, jedzą i śpią. Możliwe, że tak jest, ale jest również bardzo możliwe, że w pierwszych dniach trzeba dodać „płacz”, ponieważ nawet jeśli wydaje się to kłamstwem mają własne potrzeby i nie są w stanie ich zaspokoić. Ponadto, jeśli twoja rodzina ma złapać dzieci, płacz będzie prawie pewny, ponieważ nie niosą zbyt wiele, że zmiana ramion i pachnie zbyt wiele razy.
Możliwe, że pierwsze dni, a nawet pierwsze tygodnie, zaakceptują spanie w gondoli obok ciebie, jednak jest prawdopodobne, że w pewnym momencie zaczniesz narzekać, ponieważ czujesz się odizolowany, samotny i niechroniony. Pomyślisz, że nie jest możliwe, że jesteś tylko pół metra od niego, jednak powiększy tę przestrzeń o tysiąc, ponieważ wszystko, co nie dotyka i nie wącha ciała mamy, jest dla dziecka samotnością.
W ten sam sposób pierwsze dni i tygodnie zaakceptują pójście w wózku, a nawet w foteliku samochodowym, ale stopniowo zacznie zachowywać się w ten sam sposób, prosząc o ciepło nawet w tych momentach.
To, co wydaje się krokiem wstecz w jego niezależności lub znakiem, że popełniłeś błąd, jest naprawdę niezbędnym krokiem w kierunku jego autonomii i odpowiada na normalny proces, który następuje po bardzo niezbędnym rozejmie z rodzicami. Dzieci naprawdę potrzebują ramion rodziców, czułości, przywiązania, ciepła i piersi, które będą karmić piersią prawie co godzinę. Pierwsze miesiące zwykle jednak nieco mniej ustępują (z wyjątkiem jedzenia, na które nie są w stanie się poddać), tak więc rutyna i harmonogram matki nie są zbyt silne.
Wyobraź sobie, że Ty, niezależna, dorosła kobieta, posiadająca całkowitą swobodę robienia tego, co chcesz i kiedy chcesz, wpadniesz na dziecko, które potrzebuje kontaktu z Tobą 24 godziny na dobę. Zmiana byłaby tak oczywista, tak destrukcyjna, że dziecko ryzykowałoby, że nie zostanie kochany z całkowitym poświęceniem. Dlatego często proszą o jedzenie, ale śpią kilka godzin, wiele z nich w łóżeczku lub w wózku. Właśnie dlatego, gdy są dziećmi, pozwalają na to, że w pewnych momentach są przyjmowane przez inne osoby, mimo że nie są matkami. Stopniowo, w miarę wzrostu, pokazują ci, czego naprawdę potrzebują: żyć z tobą i przez ciebie, z miłością jak benzyna.
Będzie twoim wyrostkiem, satelitą na twojej orbicie przez wszystkie godziny, który pokaże ci, że bez ciebie to nikt. Będziecie jego oczami, dopóki on nie zobaczy i nie powie wam, co chce zobaczyć. Będziesz jego uszami, dopóki nie będzie w stanie zdecydować, co usłyszeć. Będziesz jego nogami, dopóki nie będzie mógł użyć swoich. Będziesz jego tłumaczem, dopóki nie będzie mógł rozmawiać bezpośrednio z innymi. Będziecie jego pokarmem, dopóki nie będzie mógł jeść dla siebie, będziecie ciepłem i miłością, których potrzebuje, dopóki on… cóż, zawsze będziecie, nawet gdy dorośnie i utworzy dom.
Mówią, że dzieci nie przynoszą instrukcji obsługi. To kłamstwo. Są instrukcją obsługi. Problem polega na tym, że dorośli starają się nie wierzyć, że są w stanie pokazać nam, jak powinniśmy je wychowywać. Jakkolwiek są, są w stanie, ponieważ od urodzenia zaczynają mówić nam, czego potrzebują i jak tego potrzebują.
Jest tylko jedno pytanie, w którym niemowlęta osiągnęły całkowitą niezależność: jedzenie, gdy jest to mleko matki. Wszyscy wiedzą, że w kwestii karmienia piersią dzieci potrafią doskonale sobie radzić. Pytają, kiedy potrzebują, a nie, kiedy nie. Ssają, gdy są głodni lub spragnieni, i zatrzymują się, gdy są usatysfakcjonowani. Nikt jeszcze nie ustawia harmonogramów ani absurdalnie czeka dzieci rosną i rozwijają się doskonale. Wszystko się zmienia, jeśli dziecko weźmie butelkę. Nie dlatego, że dzieci nie wiedzą, jak kontrolować swoją dietę w ten sposób, że wiedzą, ale dlatego, że w tym czasie, kiedy rodzice są w stanie określić, co wchodzą, decydują się przejąć dowodzenie (przy zwykłej rekomendacji pracowników służby zdrowia, aby ograniczyć spożycie z dokładnymi czasami i ilościami).
Jeśli więc niemowlęta są w stanie samodzielnie zarządzać po otrzymaniu jedzenia, dlaczego nie byłyby w stanie poradzić sobie z potrzebną im miłością?
„Myślę, że już nauczył się, czym są ręce, ponieważ coraz bardziej mnie prosi” - powiedziała mi kiedyś matka. „To normalne, kiedy poznałem moją żonę, ledwo ją dotknąłem. Stopniowo pojawiały się małe dłonie, tarcie, uściski, pieszczoty i pocałunki, a im więcej miał, tym bardziej chciał… właśnie tak nazywa się miłość - odpowiedziałem.
Zdjęcia | vividexpressionsphotography, Jon Ovington o Flickr
W Babies i więcej | Być tatą: jakie będzie twoje dziecko (i jak nie będzie), Być tatą: sekret: „Nie bierz go w ramiona, przyzwyczaj się”
