WIERSZ NA DZIEŃ MATKI: „DZIĘKUJĘ MAMO (I PRZEPRASZAM)”

Za każdym razem jest bliżej Dzień Matki i już wielu rodziców pisze dedykacje i wiersze, aby pogratulować swoim kobietom tego dnia.

Wczoraj pokazaliśmy ci wiersz na Dzień Matki „ładnych”, tych o słodkich słowach i tradycyjnych rymach, do których jesteśmy przyzwyczajeni.

Dzisiaj chciałem zaoferować kolejny wiersz nieco bardziej dziecinny i realistyczny, być może bliższy poczuciu dzieci i nieco mniej głęboki (chociaż, mam nadzieję, z większym humorem). Powiedzmy, że przychodzi powiedzieć to samo co wczoraj, ale w inny sposób:

Dzięki mamo (i przepraszam)

Dzięki mamo, za te noce, kiedy nie spałeś,
za śmiech w czasach, gdy pieluszka nie wystarczała, za noszenie mnie w ramionach przeciwko temu, co mówili ludzie i za wszystkie pocałunki, które mi daliście w brzuch.

Przepraszam, że cię zwymiotowałem
za namalowanie sofy niezmywanym długopisem, za nie pozostawianie czasu na prasowanie smutnej koszuli i za przebudzenie o siódmej w sobotę rano.

Przepraszam, że poprosiłem cię o coś do jedzenia, a nie o to,
za ukrywanie płyt CD pod meblami, za pozostawienie klawiatury laptopa bez klawiszy i za kilkakrotne zmienianie mojej piżamy.

Dzięki mamo, że nie zostawiłeś mnie samego, kiedy poszliśmy na pogotowie,
za zabranie tego „złodzieja” dziecka z mojej zabawki, za nie dbanie o takie cienie i za nie naleganie, abym poszedł do toalety.

Przepraszam, że za otwarcie jedzenia, gdy jeszcze za niego nie zapłaciłeś,
ponieważ nie widziałeś fryzjera od tysiąca stuleci, chodzenia po domu, bębnienia z kieliszkiem i znajdowania siebie samego, wspiął się na blat.

Przepraszamy za otwarcie drzwi i wyjście na lądowisko,
do powrotu do domu ze szczotką do toalety, do pustych SMS-ów do kontaktów i do ciągłego szukania kluczy.

Przepraszam za otwarcie zamrażarki i zjedzenie lodów,
za włożenie pilota do telewizora do pralki, za niezauważenie go i włożenie do suszarki oraz za wszystkie tłumy, których jeszcze nie przeprowadziłem.

I wreszcie dzięki mamo, że jesteś przy mnie, jest słonecznie lub deszczowo,
za śmiech, gdy idę z waszymi butami, za dni, w których wciąż stoicie, nawet gdy wasza siła spada, i za wasze pocałunki, wasze „Jem was” i wasze uściski.