Prawdopodobnie widziałeś, że twoje dzieci ignorowały swój własny obraz w lustrze, aż do pewnego wieku. Po prostu nie wiedzieli, kim byli. Lustrzany etap oznacza fazę rozwoju psychicznego dziecka między szóstym a osiemnastym miesiącem życia, co wskazuje na poprawę w tej fazie nieuznania.
Lustrzany etap to koncepcja teorii francuskiego psychoanalityka Jacquesa Lacana, która odnosi się do tego etapu, w którym dziecko jest po raz pierwszy szkolone do postrzegania siebie, do postrzegaj swój pełny obraz ciała w lustrze. W tej fazie, zgodnie z teorią Lacana, ego rozwija się jako instancja psychiczna:
Hodowla człowieka, w wieku, w którym jest on przez krótki czas, ale wciąż czas, przewyższająca inteligencję instrumentalną szympansa, uznaje jednak jego obraz w lustrze za taki.
Jest to zjawisko uniwersalne, które można zweryfikować u wszystkich ludzi (pod pewnymi warunkami, które zobaczymy później) i które stanowi kamień milowy w stworzeniu „ja” i podmiotu.
Dziecko, które wciąż nie chodzi (brak koordynacji matrycy i „defragmentowane ciało” są powiązane w teorii Lacana), może zbliżyć się do lustra w poszukiwaniu czegoś, co autor nazywa „migawką samego siebie”.
Chociaż zjawisko to było badane wcześniej, to Lacan w latach 1935–36 wskazuje na implikacje etapu zwierciadlanego dla kształtowania siebie. Ten etap rozwoju opisano w jego eseju „Etap zwierciadła jako formatora funkcji jaźni”.
Chłopiec rozpoznaje się w lustrze
Dzieci przed osiągnięciem tego etapu zwykle reagują strach lub ciekawość przed lustrem lub po prostu zignoruj to. Ale kiedy dziecko po raz pierwszy rozpoznaje się w lustrze, celebruje pojawienie się swojego obrazu gestem radości, radości lub ekstazy.
Ta fascynacja jest interpretowana przez Lacana jako identyfikacja dziecka z jego wizerunkiem, który znajduje tam po raz pierwszy w pełni odzwierciedlony. Zamiast widzieć tylko części ciała, po raz pierwszy obserwuj całość.
To, co widział dziecko wcześniej, to jego ręce, nogi, brzuch ... Ale dopóki nie rozpozna się w lustrze, dziecko nigdy nie widziało na przykład twarzy ani całego ciała.
Odkrycie, którego dokonał na etapie lustra, polega na tym, że te fragmenty ciała, które nie wyglądały na zbudowane lub powiązane ze sobą, nie stanowiły teraz jednostki, z doświadczeniem lustra są już częścią całości, ich „ja”.
Ten, na który patrzy i rozpoznaje dziecko, to, co naśladuje go tak dobrze, i że prędzej czy później odkryje, że jest sobą lub swoim wizerunkiem, mówiąc poprawnie, nie jest nieskoordynowany, nie ma rozdrobnionego ciała: stąd treść dziecka .
Ale Lacan zauważa, że ogromna radość, jakiej doświadcza dziecko, gdy rozpoznaje się w lustrze, jest ulotna. Jest rozpoznawany i nieznany prawie w tym samym czasie, ponieważ rozpoznaje go nie on, ale tylko jego obraz. Osobny obraz, który do niego nie należy.
Dlatego etap lustra oznacza doświadczenie podział lub wycięcie przedmiotu. Jest to jeden z powodów, dla których Lacan rozróżnia później dwie formy jaźni: „je” i „moi”, chociaż nie zostały one wyjaśnione aż do późniejszego etapu jego pracy.
W istocie, jak czytałem, myślę, że byłby to ten obraz, jaki mamy, ten, który uważamy za prawdziwy, i pozorny obraz że inni nas mają, co może być mniej więcej zbliżone do rzeczywistości, którą postrzegamy. A który jest prawdziwy? Chcielibyśmy filozofować ...
Badanie na scenie lustra wyjaśnia tę dualność, która pojawia się po odkryciu samego siebie w lustrze:
Ta pierwsza identyfikacja sama w sobie jest głęboko alienacyjna: po pierwsze, dziecko rozpoznaje siebie w tym, co niewątpliwie nie jest sobą i innym; po drugie, na tego drugiego, nawet gdyby był on sam, ma wpływ symetria lustrzana, warunek, który zostanie następnie odtworzony w snach; Po trzecie, ten, kto uznaje siebie za mnie, nie podlega moim ograniczeniom, nie ma problemów, które muszę przenieść.
Co trzeba zrobić, aby wystąpił etap lustrzany?
Oprócz komplikacji filozoficzno-psychologicznych, aby wystąpił etap lustrzany, muszą się zbiegać co najmniej dwa procesy:
- Dosyć dojrzewanie obszarów mózgu specjalizuje się w postrzeganiu i przetwarzaniu informacji wizualnych. Chociaż sądzono, że stadion jest wyłączny dla ludzi, ostatnio zauważono, że fakt ten występuje również u innych gatunków zwierząt.
- Że istnieje podobny, który służy jako bodziec (to znaczy, jeśli dziecko dorośnie, powiedzmy, bez ludzkiego towarzystwa, obok lustra, nie wiedziałbym, że to, co odbija się, to on).
Podobnie jest z „Innym”, to zasadniczo matka (lub osoba pełniąca funkcję matczyną), która jest modelem wizualnym (dziecko widzi jej pełny obraz), z którym dziecko będzie identyfikowane, ale także matka będzie konfiguratorem obrazu ciała poprzez „modelowanie” dziecka za pomocą pieszczot i wyrażeń werbalnych (jesteś taki, gdzie pieszczę cię i jak ci mówię, że jesteś).
Zgodnie z tą teorią, kiedy następuje etap lustra, niemowlę przestałoby tak bardzo denerwować pod nieobecność matki, stając się zdolnym do radowania, widząc odbite, a przede wszystkim obdarzone jednością ciała, własnego ciała (które utożsamia się z „ jego „ja”).
Według Lacana ojciec (lub para lub trzecia osoba) również ma znaczenie na tym etapie: to funkcja ojcowska pozwala zachować pojęcie jedności cielesnej podmiotu, a następnie rozwój psychiczny, który staje się od pierwszego postrzegania jedności.
A jeśli nie ma lustra do obejrzenia?
Zauważysz, że wśród warunków wystąpienia etapu lustra nie umieściłem dokładnie lustra. Możemy sobie wyobrazić, że w miejscach, w których nie stosuje się luster lub przed wiekami, dzieci w jakiś sposób również osiągnęły ten etap swojego rozwoju, „rozpoznawania siebie”. Ludzie niewidomi też to robią.
Identyfikacja, którą opisujemy, może również wystąpić u innej osoby, na przykład u matki; z drugiej strony, ta teoria psychoanalityczna, która służy jako wsparcie dla zrozumienia struktury jaźni i identyfikacji z rówieśnikami, a nie fakt historyczny, przez który musi przejść każdy człowiek.
W skrócie stadion lustra, pierwsza identyfikacja dziecka przed lustrem Jest to klucz do kształtowania siebie, jest dosłownie oryginalny i założyciel serii identyfikacji, które nastąpią i będą stanowić jaźń człowieka, w towarzystwie rówieśników.
