Kiedy byliśmy mali, chodziliśmy do pediatry tylko wtedy, gdy byłeś zły. Teraz jednak, dzięki stworzeniu ośrodków podstawowej opieki zdrowotnej, staramy się oferować rodzicom tak zwane prewencja pierwotna, która polega na oferowaniu wiedzy i narzędzi, aby dzieci osiągnęły stan zdrowia tak optymalny, jak to możliwe, a w rezultacie zachorowały w jak najmniejszym stopniu.
Pracownicy służby zdrowia zawsze mieli całkowitą pewność siebie populacji, która przyjęła rolę niższości, w której specjaliści działali w sposób paternalistyczny, mówiąc matkom i ojcom, co powinni zrobić, obwiniając ich, jeśli nie zrobili tego i podejmowanie decyzji dotyczących zdrowia dzieci. Obecnie ma się stać odwrotnie, aby matki i ojcowie byli bardziej niezależni i dlatego oferuje im informacje umożliwiające im podejmowanie decyzji.
Internet i publikacja różnych książek o rodzicielstwie, które nie istniały w przeszłości (lub były bardzo ograniczone), sprawiły, że wielu rodziców zostało bardzo poinformowanych i że po przybyciu do pediatry lub pielęgniarki otrzymują nieaktualne informacje, co już stanowi problem Co gorsza, otrzymują oni oceny wartości lub nagany, tak jakbyśmy byli jeszcze w czasach naszych rodziców.
W obliczu tej sytuacji są matki, które reagują i dają wizję, mówiąc prawdę o tym, co robią w domu, ale są inni, którzy wolą kłamać, podają powód profesjonalisty, który w wielu przypadkach mówi suwerenne bzdury, a następnie „Zrobię to, co wydaje mi się najlepsze”.
Okłamywanie pediatry na temat karmienia piersią
Jednym z zagadnień budzących więcej kontrowersji podczas konsultacji pediatry jest karmienie piersią. Karmienie piersią przez sześć miesięcy zwykle nie jest bardzo problematyczne, nawet jeśli się pospieszysz, może nie być zbyt krytykowane aż do roku, jednak z upływem roku, wielu pediatrów (a kiedy mówię pediatrów, mówię także o pielęgniarkach) zaczynają robić miny, jeśli matka mówi, że nadal karmi piersią a niektórzy nawet ośmielają się zalecać pozostawienie go z frazami takimi jak „nic już nie wnosi”, „możesz to zabrać”, aw najgorszym przypadku „to, co teraz ma, jest wadą” itp.
W obliczu tego scenariusza i gdy matka otrzymuje kilka razy tę samą wiadomość, może się zdarzyć, że pewnego dnia po prostu zdecyduje się powiedzieć, że nie karmi już piersią: „Nie, minęło kilka miesięcy, odkąd prawie pamięta”. Pozwala to uniknąć absurdalnej konfrontacji i otrzymania wiadomości, która nie ma sensu. Dziecko musi być karmione piersią dopóki twoja matka lub dziecko nie zdecyduje, że wystarczy.
Karmienie w gabinecie pediatry lub pielęgniarce
Jest to dość związane z karmieniem piersią, ale karmienie jest również innym problemem. Uzupełniające karmienie jest zalecane po sześciu miesiącach i wielu specjalistów pozostaje zakotwiczonych w podawaniu jedzenia i wody przed tym czasem.
Następnie, po sześciu miesiącach, niektóre dokumenty są dostarczane jako instrukcje, które teoretycznie są zaleceniami, aby mieć przewodnik, kilka wskazówek, jak rozpocząć uzupełniające karmienie. Jednak wielu specjalistów uważa te dokumenty za autentyczne przykazania, obowiązkowe przewodniki, których brak kontroli może powodować poważne problemy zdrowotne u niemowląt.
Przybywa matka i mówi, że jej syn nie lubi owoców i że nie daje ich, a pediatra, zamiast powiedzieć „dasz to później, aby sprawdzić, czy lepiej je zaakceptuje”, odpowiada, że jego syn musisz pić owoce, ponieważ jeśli nie masz braków, pozostanie cienki lub przydarzy ci się wiedzieć, co. Z tego powodu podczas kolejnych wizyt matka mówi: „ups, zjedz wszystko… mała ilość, ale wszystko”.
Spać w tym samym łóżku lub w tym samym pokoju
Wreszcie ostatni z najbardziej kontrowersyjnych tematów podczas konsultacji (przynajmniej te trzy tematy, na których znalazłem najwięcej różnic) to ten, który dotyczy miejsca, w którym dziecko śpi.
Pierwsze tygodnie są logiczne, aby spać w tym samym pokoju co rodzice, ale po trzech lub czterech miesiącach, gdy istnieje teoria, że już zaczynają spać kilka godzin z rzędu (co w większości przypadków jest kłamstwem), pediatrzy Bardziej odważni (lub przestarzali) zaczynają zalecać, aby dziecko opuściło pokój rodzinny.
Kolejny wiek graniczny to sześć miesięcy, kiedy według Estivill i innych autorów dzieci śpią całą noc od chwili pociągnięcia (w większości przypadków kłamią) i dlatego muszą opuścić pokój rodziców . Nawet jeśli budzisz się kilka razy w nocy, zaczynając od sześciu miesięcy, wielu pediatrów twierdzi, że każdy członek rodziny musi spać na swoim miejscu.
Z tego powodu znalazłem więcej niż jedną matkę, która przyszła kiedyś powiedzieć mi „Wiem, że robię to źle, ale wciąż w naszym pokoju”, na co zwykle odpowiadam w stylu „no cóż… robić w domu w nocy to twoja sprawa ”. Z drugiej strony inni profesjonaliści mówią, że „to nie może być”, wtedy będzie cię to kosztować znacznie więcej, „będzie spał z tobą, dopóki nie wyjdzie z domu” lub „tworzysz osobę zależną”, oprócz innych rzeczy bez znaczenie i bez jakiegokolwiek wsparcia naukowego.
Czy okłamujesz pediatrę lub pielęgniarkę?
Ja robię Przyznaję, że czasami okłamałem pediatrę, ale muszę to powiedzieć z czasem przestałem, Tak sądzę, ponieważ nie przeszkadza tak bardzo osądzać i nie przeszkadza tak bardzo, aby otrzymać porady, o których wiesz, że nie posłuchasz (chociaż jeśli sprawa jest bardzo poważna, formalnie narzekamy).
Również Mówienie prawdy jest sposobem na normalizację tego, co robisz. Jeśli tylko jedna osoba powie, że śpi ze swoim dzieckiem w łóżku, zostanie naznaczona na całe życie, jeśli są dziesiątkami i jeśli również mówią o tym naturalnie i pokazując, że wiesz, o czym mówisz, pediatra może zrozumieć przyczyny lub mniej, zaakceptuj, że są ludzie, którzy wolą to zrobić.
Ale oczywiście, aby powiedzieć prawdę, musisz być przygotowany. To nie jest to samo, gdy dziecko ma kilka tygodni, a macierzyństwo (lub ojcostwo) żyje z wieloma wątpliwościami, napięciem i niewielką chęcią otrzymania nagany, niż gdy dziecko ma 2 lub 3 lata, wszystko jest znacznie spokojniejsze.
