Międzynarodowa Organizacja Pracy przewiduje: spadek stopy bezrobocia wśród młodzieży w ciągu najbliższych kilku lat, jednak nastąpi to tylko w rozwiniętych gospodarkach.
Chociaż przyczyną (w dużej części) nie jest poprawa rynku pracy tego drugiego, ale raczej fakt, że duża liczba młodych ludzi przestała szukać pracy. Ci zniechęceni młodzi ludzie nie są liczeni jako bezrobotni.
Należy zauważyć, że chociaż nowe prognozy pokazują stopniowy spadek stopy bezrobocia młodzieży w gospodarkach rozwiniętych: z 17,5 procent w tym roku do 15,6 procent w 2017 roku, Liczba ta jest znacznie wyższa niż stopa 12,5 procent zanotowana w 2007 r. Przed wybuchem kryzysu. Oczekiwany spadek bezrobocia młodzieży w regionie gospodarek rozwiniętych nie wystarczy do obniżenia stopy globalnej, więc w 2017 r. Globalne bezrobocie młodzieży wyniesie 12,9 proc.
Ta tabela pokazuje prognozy w oscylacji odsetka bezrobocia młodzieży według regionów planety. Stwierdzamy, że na gospodarkę Azji Wschodniej i Ameryki Łacińskiej wpłynie również spadek eksportu do gospodarek rozwiniętych lub że w Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie stopy pozostaną powyżej 25 procent w ciągu najbliższych kilku lat.
Młodzi pracownicy potrzebują wsparcia
Nawet w krajach, które rejestrują pierwsze oznaki powrotu do pracy i gdzie pojawiają się nowe możliwości pracy, wielu bezrobotnych młodych ludzi ma trudności ze znalezieniem pracy.
Powoduje to zniechęcenie i wzrost wskaźników „ni-ni” (nie pracują, nie uczą się ani nie odbywają szkoleń) wśród młodych ludzi, wyjaśnił Ekkehard Ernst, kierownik działu trendów zatrudnienia MOP
Systemy oferujące gwarancje pracy i wagę szkolenia mogą pomóc w znalezieniu pracy poza ulicą i zintegrować ją w użytecznych działaniach, zapewniając w ten sposób ochronę przed przyszłymi kryzysami gospodarczymi. Według dokumentu przygotowanego przez eksperta wspomnianego „tego rodzaju gwarancje dla młodych ludzi mogą mieć bardzo ograniczony koszt: mniej niż 0,5 procent PKB w krajach europejskich”.
W czasach presji na finanse publiczne można to postrzegać jako kolejny duży ciężar, ale będzie niższy niż dodatkowe koszty, które młodzi ludzie generują, gdy są bezrobotni przez długi czas, oprócz coraz większej utraty kontaktu z rynkiem pracy.
Czy nie byłby czas na działanie?
Na dorocznej konferencji w czerwcu 2012 r. MOP przyjęła rezolucję na rzecz natychmiastowych, odnowionych i konkretnych działań mających na celu zaradzenie kryzysowi bezrobocia młodzieży.
Rezolucja proponuje: zestaw sprawdzonych i sprawdzonych środków w pięciu obszarach: polityki makroekonomicznej, zdolności do zatrudnienia, polityki rynku pracy, rozwój przedsiębiorczości młodzieży i praw. Podkreśla potrzebę równowagi, spójności i komplementarności środków politycznych.
Rządy i partnerzy społeczni są zaproszeni do:
Faworyzuj wzrost o wysokim współczynniku zatrudnienia oraz tworzenie godnej pracy poprzez polityki makroekonomiczne, szanse na zatrudnienie, politykę rynku pracy i prawa młodzieży oraz gwarantują stabilność finansową i budżetową.
Promuj polityki makroekonomiczne i zachęty fiskalne wspierające zatrudnienie, wzmocnić zagregowany popyt, poprawić dostęp do finansowania i zwiększyć inwestycje produkcyjne, biorąc pod uwagę różne sytuacje gospodarcze w tych krajach.
Przyjąć szczególne i zrównoważone pod względem budżetowym środki, takich jak antycykliczne polityki i interwencje, które stymulują popyt, publiczne programy zatrudnienia, systemy gwarancji dla młodych ludzi, programy infrastrukturalne o wysokim współczynniku siły roboczej, wynagrodzeń i dotacji na szkolenia oraz inne interwencje na rzecz zatrudnienia młodzieży. Takie programy powinny gwarantować równe traktowanie młodych pracowników.
Wartość wysiłku, produktywna mentalność i zdolność do adaptacji mogą pomóc naszym młodym ludziom, ale aby przezwyciężyć zniechęcenie, należy im zaoferować ramy społeczno-gospodarcze z pozytywną wizją przyszłości.
