Jeśli któryś z was uważa, że historia Kopciuszka jest okrutna, że Królewna Śnieżka nie zasługuje na leczenie ze strony macochy lub że dwoje małych dzieci nie powinno chodzić samotnie przez las (Jaś i Małgosia), możesz się zrelaksować. Okazuje się, że którykolwiek z nich w oryginalnej wersji jest całkowicie nieodpowiedni dla dzieciodzwierciedlające aspekty rzeczywistości, w której zostały napisane.
Dziś przypada 200. rocznica pierwszej publikacji „Bajek” braci Grimm, a Google składa im hołd „doodle”, które widzimy przez cały dzień za każdym razem, gdy szukamy. Myślę, że nawet znane nam wersje mogą (czasem) unikać naszych dzieciCzy nie? Są rodzice, którzy mówią mi, że „istnieją takie okrutne klasyczne opowieści”. Dobra, mają rację, nie lubię Roszpunki (nigdy bym nie negocjował z wiedźmą dla moich dzieci), ale jest tak wiele innych klasycznych historii moderowanych, zabawnych i z których można się uczyć! Muzycy z Bremy ”lub„ Ali Baba i 40 złodziei ”.
Wróćmy jednak do braci Grimm, „ich” historie uczyniły ich sławnymi, mimo że nie byli prawdziwymi autorami. Chcieli po prostu zachować niemiecką tradycję opowieści ludowych.i musiał wprowadzić pewne poprawki, aby były odpowiednie dla dzieci.
A jednak odchodząc trochę od okrutnego okrucieństwa, kiedy musiałem przeczytać jedną z opowieści Grimma moim dzieciom (dowiedz się, dlaczego ten duży chciał, żebym systematycznie opowiadał Kopciuszkowi w miesiącach, które nastąpiły po narodzinach jego siostra!), Próbowałem wydobyć lekcje, które nam wszystkim służą. Przykład? Jestem prawie pewien, że minęło już trochę czasu w historii, gdy zamiast powiedzieć „nie ufaj nieznajomym, którzy dają ci cukierki”, rodzice powiedzieli dzieciom „Czerwony Kapturek”.
Historie te zostały przetłumaczone na 170 języków, a ich pierwsze wydanie jest częścią Cultural Heritage of Humanity. Przez cały rok 2013 Añó Grimm odbędzie się w Niemczech, będąc centrum działalności w Kassel (mieście zamieszkania braci Grimm).
Najważniejsze historie literatury dziecięcej to urodzony w tradycji ustnej, która nie oszczędzała sadyzmu, wyraźnej seksualności i wysokich dawek przemocy. Przed Grimmem, jak sądzę, żaden ojciec nie pomyślałby o wyjaśnieniu dzieciom Śpiącej Królewny, Królewny Śnieżki, Kopciuszka, Jaś i Małgosi, Kciuk lub Czerwonego Kapturka.
Okazuje się, że macocha Królewny Śnieżki nie była jej biologiczną matką, a zazdrosne siostry Kopciuszka amputują jej stopę, by móc nosić „but”, okazuje się, że Roszponka po wejściu księcia na wieżę zaszła w ciążę z bliźniakami ...
Ale mówię wam, te historie bardzo się zmieniły, aż do naszych dni, i oczywiście oryginalni autorzy (chociaż widać to na okładce) nie byli braćmi Grimm, ale zamiast tego zbierali historie z ust ludzi wokół nich (o wszystkie kobiety), dopóki nie zdobędziesz pożądanego materiału i nie dostosujesz go do uszu i umysłów małych i niewinnych dzieci.
Głód czasu, nieszczęścia, niezadowolenie ludzi, zachowanie cnoty i systemy organizacji rodziny były inspirujące historie, które na przełomie XVIII i XIX wieku kazano ludziom powtarzać coś, co mogło być rzeczywistością społeczną.
