Dzisiaj rzadko zdarza się znaleźć chłopców i dziewczynki w wieku dojrzewania, którzy nie mają żadnego związku z tabletami i smartfonami. Nie są jeszcze na tyle duże, aby potrzebować własnego urządzenia (szczególnie myślą o jego użyciu do komunikowania się z innymi), ale uczą się szukać aplikacji, grać w gry, robić zdjęcia i nagrywać filmy itp.
To prawda, że wszyscy wiemy, że dzieci w wieku ośmiu lat mają już dla siebie telefon komórkowy, ale dla mnie jest to akt niepotrzebnego konsumpcjonizmu, ponieważ w czasie wolnym przebywają z dorosłymi lub w ich pobliżu. W każdym razie lata mijały, a dzieci już stały się nastolatkami, często będzie im wygodnie mieć dostęp do środków komunikacji. Jak edukować ich w zakresie korzystania z tych środków technologicznych? Gdybyśmy kilka miesięcy temu zbliżyli się do podstawowych kryteriów decydujących o tym, kiedy telefon komórkowy / smartfon jest kupowany od dzieci, dzisiaj (i przez Office of Internet Security - OSI -) chcielibyśmy wyjaśnić co ma pomóc dzieciom w tej kwestii i jak rodzice mogą to zrobić?.
Dzięki wskazówkom nie mamy na myśli wyjaśniania, jak uzyskać dostęp do różnych aplikacji i sztuczek, których możesz użyć, aby być bardziej zwinnym w korzystaniu z urządzeń (z pewnością w tej pracy dziecko może nas nauczyć). Tak jak wskazujesz zachowania, które są dobre lub złe w prawdziwym świecie, musisz również poprowadzić go w zachowaniu, które musi mieć w świecie wirtualnym. I jak dobrze wiesz, ta praca jest wykonywana w sposób ciągły
Niektóre z najważniejszych aspektów „Dekalogu bezpieczeństwa dla rodziców” OSI to:
Podziel się z dziećmi czasem spędzonym na urządzeniach
Ponieważ będą sytuacje, w których będą potrzebować naszego wsparcia. Urządzenia te nie są „opiekunką”, która jest dla nas świetna, gdy zajmujemy się innymi potrzebami, nasze dzieci są na pierwszym miejscu, a wysoki odsetek „rzeczy, które naszym zdaniem są niezbędne do skończenia”, gdy jesteśmy z nimi, są do poniesienia.
Musimy martwić się o to, kim są ich „cyber-przyjaciele”, jakie strony lubią odwiedzać, nie wystarczy (choć jest to konieczne) mieć program kontroli rodzicielskiej. Dzieci (nawet gdy są nastolatkami) cenią kontakt i komunikację z rodzicami, jest to niezastąpione, a jeśli jesteśmy dostępni, gdy są młodzi, będzie im łatwiej przychodzić do nas, gdy będą mieli problemy przez lata.
Prywatność zamiast zabawy
Musisz przekazać swojemu dziecku, że jak stracił piłkę lub nadgarstek, gdy zapomniał o tym w autobusie, to samo może się zdarzyć, gdy zdjęcie zostanie wysłane lub dane osobowe zostaną opublikowane za pośrednictwem poczty elektronicznej, sieci społecznościowych, czatu , blogi itp.
Jak widać, nie chodzi tylko o konfigurację prywatności w sieciach społecznościowych lub o mechanizmy bezpieczeństwa urządzenia. W przypadku wirtualnego świata wielu dzieciom trudno jest zrozumieć, ale prawda jest taka, że gdy treści osobiste wykraczają poza krąg najbliższych przyjaciół, mogą wystąpić bardzo niewygodne sytuacje. Nie zapominając, że wiele razy to z nas, którzy wierzą „przyjaciołom”, którzy niewłaściwie wykorzystują nasze informacje lub wykorzystują je dla własnej korzyści.
Kiedy pracowałem z grupami nastolatków na warsztatach dotyczących prywatności w sieciach społecznościowych, byłem zaskoczony, gdy odkryłem dużą liczbę chłopców i dziewcząt, którzy cierpią na podszywanie się w sieciach społecznościowych, lub tych, którzy „kradną” hasło, aby uzyskać dostęp do swoich informacji. Kiedy dojdę do końca sprawy, Uważam, że w większości przypadków przyczyną była taka niedbalstwo (mimowolne, jeśli chcesz). Dlatego musimy podkreślić, że ich kody dostępu nie są przekazywane żadnej przyjaźni zgodnie z koncepcją „jakiejkolwiek”.
Szacunek także w relacjach wirtualnych
Tak jak uczysz ich, jak szanować właściwości innych i zachowywać się w miejscach publicznych, musisz przenieść te same lekcje podczas korzystania ze smartfona lub tabletu
W rzeczywistości zaczęto wymyślać termin Netiqueta, aby zbierać główne wytyczne, których należy przestrzegać, gdy korzystamy z różnych usług świadczonych przez Internet.
Wiele z tych wskazówek jest opartych na przenieść podstawowe standardy edukacji do naszych relacji internetowych, takie jak nie obrażanie, zwracanie się do innych z szacunkiem, szanowanie praw innych osób lub niestosowanie form wypowiedzi, które mogą być denerwujące (na przykład pisanie dużymi literami jest uważane za krzyk).
I nie możemy również tego zapominać musimy uniemożliwić naszym dzieciom angażowanie się w epizody prześladowań lub seksu jako głównych aktorów (nie ofiary), dla zabawy lub poczucia presji. Tego rodzaju działania mogą podlegać sankcjom i są również niewłaściwym zachowaniem.
Jeśli przy stosowaniu tych środków stosuje się zdrowy rozsądek, zapewniamy zdrowe stosowanie i unikamy wielu problemów. Dlatego nasza aktywna obecność jest konieczna.
