Wszyscy mniej więcej wiemy, czym jest lęk, a wielu dorosłych cierpiało go czasami: To podstawowa emocja, która okazuje się być formą adaptacji, która pozwala z większym sukcesem pokonać odczucia, które powodują niebezpieczne sytuacje, stresujące lub pełne niepewności.
Wiemy, że może to dotyczyć również dzieci i jest uważane za najbardziej zdiagnozowaną patologię psychiczną po zaburzeniach zachowania. Wiesz już, że nie lubię oznaczać dzieci, ale myślę, że musimy wziąć pod uwagę przyczyny dzieci wykazujących objawy związane z lękiem, a przynajmniej znać ich formy prezentacji, a następnie poszukać środków, którymi dysponujemy, aby Aby wprowadzić rozwiązania. Bardziej opowiadam się za skupieniem się na rozwiązaniach niż na przyczynach, więc nie zamierzam zatracić się w plątaninie badań, które próbują ustalić, czy lęk ma pochodzenie biologiczne, czy może być częstsze, gdy występują nierównowagi chemiczne. Jestem jednak przekonany, że dzieci mogą także uczyć się (na dobre i na złe) na podstawie naszych reakcji na stresujące sytuacje pierwsze nauczanie przed niepokojem, który im przekazujemy, przychodzi do nich bez udawania.
Nagłe i nieoczekiwane zmiany denerwują ich
Manifestacje lękowe u dzieci
Są różnorodne i osobiście uważam je za przydatne tylko do zrozumienia problemu, ale nie wątpię, że są chwile, w których porady pediatry, opiekuna szkoły lub lekarza rodzinnego mogą się przydać. Ale… Przede wszystkim powinniśmy kierować się zdrowym rozsądkiem, dlatego dobrze jest szukać różnych opinii aby pomóc nam podjąć lepszą decyzję.
- Zespół lęku separacyjnego. Zupełnie normalne jest, że niemowlę lub małe dziecko cierpi z powodu konieczności oddzielenia się od rodziców, aby pójść do przedszkola, szkoły lub dlatego, że osoby starsze chcą iść do kina i zostawić go w domu babci. Jeśli udręka zdarza się bardzo często lub nie ustępuje, gdy dziecko dorasta, jeśli przeszkadza również w innych codziennych czynnościach, być może będziemy musieli interweniować
Warto postawić się w miejscu dzieci, aby poczuły się zrozumiane i nigdy nie zbanowały swoich uczuć.
- Uogólnione zaburzenie lękowe, są to dzieci, którym zbyt wiele zależy na wielu rzeczach, są to bardzo wrażliwe dzieci, które troszczą się o swoje środowisko. Jest to związane z drażliwością, zaburzeniami snu i bólami mięśni spowodowanymi napięciem.
Oprócz szukania profesjonalnej porady rodzice potrafią nazwać emocjei spraw, aby dziecko poczuło się wspierane.
Fobia społeczna, nie tyle określa się trudność w nawiązywaniu relacji społecznych, ile niepokój, jaki niektóre dzieci przejawiają w pewnych sytuacjach. Przekłada się to na wypracowany przez siebie obraz siebie w wyolbrzymieniu ich trudności (na przykład mówienie przed klasą lub wykonywanie ćwiczeń gimnastycznych)
Obsesyjno-kompulsywne zaburzenieU dzieci i młodzieży z tą manifestacją niepokoju obserwuje się zachowania, które wyraźnie zakłócają ich codzienne życie, ponieważ są powtarzane tak, jakby były rytuałami. Z powodu pewnych myśli maluchy mają tendencję do systematycznego powtarzania procedur (Na przykład w obliczu perfekcjonistycznej myśli w nadmiarze powtórz na głos zadania szkolne do wykonania)
Dzieci są normalne, że cierpią lub niepokoją się, by zbiec się w czasie z wydarzeniami, które odmienią ich codzienne życie: koniec wakacji, operacja chirurgiczna, której ucierpi tata, narodziny młodszego brata, zmiana miasta itp. Rodzice powinni zrozumieć swoje obawy, pomóc im wyrazić emocje i określić, kiedy poważnie ingerują w ich codzienne życie.a)
Zbyt często, że sami jesteśmy przytłoczeni nie wiedząc, jak pomagać dzieciom, zdarza się również, że opóźniamy poszukiwanie rozwiązań, ale myślimy, że czas mija i nie zawsze na naszą korzyść. Przede wszystkim powinniśmy pomyśleć, czy to w naszych rękach jest pomoc dzieciom, aby (w przypadku odrzucenia tej opcji) po znalezieniu pomocy zewnętrznej
Zalecenia dla rodziców
Te wytyczne zostały zebrane z Mental Health Association of Westchester / New York (Stany Zjednoczone):
Zawsze powinieneś także słuchać obaw i wątpliwości dzieci szczerze odpowiadaj na pytania. Dorośli nie zawsze mają odpowiedź na wszystko, dlatego musimy wyjaśnić, że czasami przyczyna niektórych zdarzeń (traumatyczna śmierć) nie jest zrozumiała. To dobra okazja do nauczania wartości i pomysłów.
Musimy jednak zachęcić ich do wyrażenia swoich obaw niewielu chce rozmawiać o swoich obawach. Inni radzą sobie lepiej z rysunkami lub grami, ponieważ są to działania, które zmniejszają ciężar lęku.
Niektóre dzieci powtarzają tę samą grę raz po raz, gdy są zaangażowane w traumatyczną sytuację.
Dzieci muszą wielokrotnie słyszeć tę samą wiadomośćnawet często powtarzaj swoje obawy. Można im pomóc, oferując im alternatywne lub pozytywne wizje (na przykład, jeśli boisz się, że chory dziadek umiera, możemy sobie pozwolić na zebranie wspomnień, które mają razem w albumie, lub zabrać go do magnetofonu, aby stary mógł powiedz, jak wyglądały twoje relacje z twoim dziadkiem).
Pojawiają się w telewizji i Internecie setki gwałtownych i dramatycznych obrazów, które mają na nie wpływ, nawet jeśli początkowo tego nie udowodnią. Powinniśmy zawsze widzieć z nimi ekran, aby móc rozmawiać o nowościach, których nieświadomie chcemy, a jeśli nie będziemy w tym samym pokoju, postaramy się ograniczyć zawartość i (przynajmniej) być dostępni.
Kiedy dzieci już wiedzą, jak się wyrażać, mogą nazwać własne uczucia. Poradzimy sobie z nimi (lepiej kilka krótszych niż jeden długi), bez nalegania, aby mówili, jeśli w danym momencie nie chcą.
Niektóre z licznych objawów lękowych przejawiają się w postaci bólu lub ucisku w klatce piersiowej, kołatania serca, przykurczów szyi, ramion i pleców, nudności, drażliwości, zaburzeń snu, zmęczenia lub uczucia cierpienia
Moim zdaniem, niezależnie od konkretnych sytuacji, które mogą wywoływać niepokój, wszyscy jesteśmy coraz bardziej narażeni na wyższy poziom stresu, a to czynnik, który nie pomaga poprawić lęku u dzieci. Jednak jako dorośli musimy zadać sobie pytanie, jakie są nasze własne reakcje na te sytuacje i jak możemy pomóc naszym dzieciom.
