Posiadanie dziecka o specjalnych potrzebach sprawia, że rola ojca i matki jest wyjątkowa. Istnieją badania, które to wskazują rodzice dzieci o specjalnych potrzebach spędzają więcej czasu w domu niż inni lub te wcześniaki, które mają rodziców zaangażowanych w akompaniament, mają wyższe IQ po trzech latach (niezależnie od masy urodzeniowej dziecka lub innych czynników rodzicielskich).
Ojciec z dziećmi o tych cechach przedstawia różnice w stosunku do matki: bardziej zależy mu na długoterminowych implikacjach potrzeb syna, niż na doświadczeniu bardziej skoncentrowanym na teraźniejszości matek.
Istnieją również różnice w odczuciach związanych z narodzinami dziecka, które zostały odkryte ze specjalnymi potrzebami: matki często odczuwają smutek i poczucie winy, podczas gdy rodzice są bardziej krytyczni i realistyczni.
W ten sam sposób są rodzicami, gdy napotykają sytuacje wykluczenia swoich dzieci lub napotykają trudności, jakie stawiają im system i instytucje w momencie integracji lub rehabilitacji dzieci.
Czasami rodzice czują się tak dotknięci tymi negatywnymi doświadczeniami wykluczenia, że ich postawa może wpłynąć na relacje rodzinne, szczególnie z małżeństwem. Dlatego wiele programów opieki dla dzieci o specjalnych potrzebach ma wpływ na tę kwestię, aby zapobiec możliwym problemom w domu.
Krótko mówiąc, jeśli dla każdego dziecka dane matki i ojca reprezentują świat, a bliskość ojca sprzyja rozwojowi dziecka, to samo dzieje się z dziećmi niepełnosprawnymi. Z pewnością należy to zauważyć rodzice specjalni dla dzieci ze specjalnymi potrzebami Osiągają lepsze relacje rodzinne, a linki są również wyjątkowe.
