ZROZUMIENIE WZORU SNU DZIECKA I JEGO EWOLUCJI W PIERWSZYM ROKU

Sen ludzi jest przedmiotem wielkich badań. To, co się dzieje, odkąd zamykamy oczy w nocy, dopóki ich nie otworzymy następnego ranka, jest zagadką, którą powoli odkrywamy.

Bez wątpienia jednym z największych zmartwień rodziców sen dziecka w pierwszym roku życia, w którym szacuje się, że rodzice tracą około 700 godzin snu. Normalnie się martwić.

Kiedy śpimy, wszyscy przechodzimy przez różne fazy snu, ale Fazy snu dziecka nie są takie same jak fazy dorosłego. Rodzice bardzo interesują się tym, jak sen działa u niemowląt, aby lepiej zrozumieć ich schemat snu, dlaczego noc się budzi i dlaczego trening snu jest niewłaściwy.

Fazy snu u dziecka

Dorosły przechodzi pięć faz snu, cztery podfazy snu bez fazy REM (nie szybki ruch oka) podzielone na lekki sen i głęboki sen oraz fazę REM (szybki ruch oka), bardzo lekki rodzaj snu.

Natomiast wzór snu dziecka jest bardzo różny od wzoru osoby dorosłej. Noworodek ma tylko dwie z pięciu faz. Są to: głęboki sen i faza REM.

Dlaczego jest to bardzo proste. Noworodek musi kilka razy się obudzić, aby się wyżywić. Gdybym miał pięć faz, potrzebowałbym znacznie więcej czasu na sen i nie byłbym w stanie karmić tyle razy, ile musiałem.

Spędzają więcej czasu we śnie REM, mniej głębokie i bardziej podatne na zmiany środowiska. Następnie wchodzi w fazę głębokiego snu (nie REM), z której łatwo mogą się obudzić. I tak przez całą noc naprzemiennie obie fazy.

Wzorzec snu dziecka jest bardzo różny od wzorca dorosłego. Noworodek ma tylko dwie z pięciu faz

Niemowlęta i nie tylko Jak pomóc dziecku spać w nocy

Być może istnieje klucz do wielu nieporozumień. Budzenie się dziecka w nocy jest całkowicie naturalne i normalne. Robi to, aby „ktoś”, zwykle jego matka, zaspokajał jego potrzebę jedzenia. Właśnie dlatego dzieci budzą się płacząc. Jest to jego sposób na wzywanie mamy, aby go nakarmiła lub po prostu ukryła w ramionach, co, podobnie jak jedzenie, jest podstawową potrzebą noworodka.

Myślę, że zrozumienie tego jest podstawowe, aby zrozumieć, dlaczego próba zmiany schematu snu dzieci nie jest zdrowa. Ponieważ jest to sprzeczne z jego własną naturą. Rozumie się również, dlaczego ci, którzy bronią colecho (śpiącego z dzieckiem), twierdzą, że jest to bardziej naturalne niż jakikolwiek inny sposób uśpienia dziecka.

Ponieważ gdy tylko obudzi się głodny, jego matka jest blisko karmienia (zdarza się, że dziecko jest do bani i ani on, ani matka nie dowiadują się), a także dlatego, że budzi się mniej w nocy, ponieważ gdy jest blisko, nie odczuwa potrzeby płaczu Szukać jego ciepła Zauważysz, że czasami dziecko budzi się płacząc, piersi pięć sekund i zasypia. Nie szukał jedzenia, ale kontaktu z matką.

Wzór snu niemowlęcia w pierwszym roku życia dziecka

Sen pojawia się na etapie prenatalnym. Od szóstego miesiąca ciąży dziecko już doświadcza fazy aktywnego ruchu REM (Rapid Eye Movement) w macicy, gdzie śpi przez większość czasu.

Kiedy się rodzą, śpią przez większość dnia, od 18 godzin do 20 godzin, bez różnicowania dnia od nocy. Okresy snu skracają się wraz z upływem pierwszych miesięcy, a dziecko musi dowiedzieć się więcej o bodźcach pochodzących z jego otoczenia.

Po trzech miesiącach, między czwartym a około ósmym miesiącem, następuje szczególny okres. Dziecko nabywa resztę faz snu. Ale jak wszystko zajmuje trochę czasu, aby nauczyć się „z nich korzystać”. Rozpoczyna się okres adaptacji, w którym dziecko ćwiczy, jak można powiedzieć, spać.

Dlaczego u niemowląt i dzieci budzi się w nocy bardziej niż przedtem?

Już rozpoznajesz różnicę między dniem a nocą. Śpij więcej godzin w nocy, aw ciągu dnia zrób sobie jedną lub dwie drzemki, najbardziej senne, może trzy. Będą noce, kiedy budzisz się wiele razy, czasem mniej, a może trochę, mniej więcej pół roku, mniej snu.

Ale na tym etapie sen dziecka staje się bardzo niestabilny, z bardzo częstymi przebudzeniami, nawet bardziej niż kiedy byłam noworodkiem. Dzieje się tak, ponieważ zmieniają się fazy snu.

Około roku dziecko zaczyna mieć mikro budzenie, czyli małe okresy przebudzenia, które są wrodzoną reakcją człowieka na ciągłą czujność. Jeśli dodamy lęk nocny, koszmary nocne i inne kamienie milowe, które mają miejsce w dzieciństwie, do mikro-przebudzenia, to są to około trzy lub cztery lata, w których ciągłe budzenie się w nocy jest absolutnie normalne.

Jako rodzice musimy im towarzyszyć i pocieszyć ich w przerwanych nocach.