Wczoraj komentowałem na Twitterze z inną matką, że mój syn, mimo że nie miał nawet 11 lat, pewnego dnia poszedłem tam, gdzie był ze swoimi przyjaciółmi, szepcząc „mamo, zawstydzasz mnie”.
Nie spowodowało to u mnie żadnej traumy (przynajmniej oczywistej), a także w domu mamy dobrą komunikację, a te rzeczy banalizujemy później i śmiejimy się z nich ... ale to sprawia, że myślimy.
Ponieważ daje to również do myślenia dzieci w moim wieku jedzą obiad raz w tygodniu, ale nie w czyimś domu, ale w barze, a popołudnia spędzają w chodzącym plecaku na plecach i smartfonie w dłoni.
Cóż, nie jestem tak panoli, by wierzyć, że robią coś złego, idąc, ale bar i komórka mnie wypierają. Z matką przyjaciela rozmawiamy i mówimy: „jak bardzo jesteśmy zadowoleni z odkrywania górskich dróg i jazdy rowerem”. Jeśli to nie tak, że mamy je zamknięte, ale ciesz się wolnością, więcej dzieje się poprzez zajęcia z dzieciństwa, wiesz, baw się swobodnie itp.
Czasami też dostają się do czyjegoś domu, w którym nie ma obecności dorosłych, i oglądają gry wideo, których tutaj nie autoryzowałbym, ale moja odpowiedzialność jest rozproszona. Jeśli tu przyjedziesz, wiesz, że nie będziesz mógł umieścić ich na naszej konsoli, ale są też inne możliwości, a także moje przekąski wcale nie są takie złe.
Wiem, że dzieciństwo to czas na eksperymentowanie, naukę poprzez zabawę, rozwijanie umiejętności społecznych, które zostaną dopracowane później, na ochronę i bezwarunkową miłość dorosłych ...
I za jednym pociągnięciem prawie go załadowaliśmy: Wśród naszych wymagań, wczesnej edukacji, bodźców zewnętrznych dla rodziny, których ani nie analizujemy, ani nie jesteśmy nieszkodliwi, a także presji środowiska i społeczeństwa, faworyzujemy małych ludzi, którzy biologicznie mają wiek, chociaż behawioralnie wydają się mieć inny. Jak pokazuje przycisk: córka znajomego niedawno wymknęła się z imprezy pod koniec etapu - Primary / 12 i 13 lat - ponieważ jej przyjaciele świętowali z butelką.
Inną rzeczą jest to, że według badań (które będę komentować innym razem) dojrzewanie wydaje się postępować, to znaczy z biologicznego punktu widzenia, jeśli wczesny rozwój zostałby przeciwstawiony. Jest to również skomplikowane, ponieważ chłopiec lub dziewczynka ma do czynienia ze starszym ciałem w małej psychice, ale jak już mówię, mój dzisiejszy temat refleksji jest inny.
Poza tym dorośli są sprzecznością (uogólnić, prawda? Nie przejmuj się mną proszę) w najczystszej postaci. Kupiliśmy im drogi smartfon na 10 lat - do zepsucia za kilka tygodni -, ale mamy je bardzo chronione, obserwując ich ruchy za pomocą szkła powiększającego od opuszczenia klasy. Co porabiamy?
A jeśli muszę myśleć, że dzieci wydają się być „zaawansowane” (jak można by powiedzieć wulgarnie), jeszcze bardziej zaskakujące jest to, że dorastanie trwa z czasem. Po co udawać, że nasze dziecko „pali etapy” i wkrótce dorasta, jeśli ma 25 lat i zachowuje się jak kapryśny i konsumpcyjny nastolatek? Oto coś, co mi nie pasuje.
In Peques and More | Hiperseksualizacja dzieciństwa może zamienić dziewczęta w obiekty seksualne, jak postępować, gdy dojrzewanie zaczyna się wcześnie u dziewcząt?
