Nie wiemy, jak radzić sobie ze śmiercią. Jest to wielka wada, którą ma większość dorosłych, że nie wiemy, jak ją zaakceptować i ciągle się odwracamy. Że kobieta cierpi na aborcję? Mówi się mu, że jest młody i może mieć więcej, że na pewno nie musiał się urodzić, że lepiej, żeby nie później itd. Że dziecko umiera przy urodzeniu? Powiedziano mu, aby się pożegnał, a nie nazwał go, aby mógł mieć innego, aby skupił swój umysł na innych rzeczach („do oczyszczenia”). Co umiera twoje dziecko, gdy jest starsze? Unikaj mówienia na ten temat, aby rodzice nie cierpieli, sugerują, abyś zachowywał się anksjolitycznie, aby być spokojniejszym, szukają działań, które mają rozproszenie. Zostawiają ci trochę czasu, oczywiście, nikt nie jest tak nieludzki, ale wszyscy zwykle czekają Bądź tą samą osobą, którą byłeś wcześniej i w takiej sytuacji nikt już nie jest taki sam.
Dlaczego to wszystko mówię? Ponieważ na pewno wiele osób obejrzy ten film i nie zrozumie powodów, dla których ta para postanowiła urodzić dziecko, wiedząc o tym Urodziłem się, aby umrzeć kilka dni później. Jeśli nawet w ciąży wybrali trumnę do pochówku! Ale wybrali to w ten sposób i prawdopodobnie udokumentowali, próbując znormalizować coś, co wszyscy wiemy, że jest częścią życia: śmierć.
Czy śmierć jest częścią życia?
Ale jeśli życie jest życiem, a śmierć jest brakiem życia, powiecie mi. Zgadza się, ale śmierć naszych bliskich jest częścią naszego życia a jeśli będziemy wybredni, nasz, bo jeszcze trochę czasu nadejdzie. I odchodzą, ale my zostajemy, tak jak kiedy wychodzimy, nasi bliscy pozostaną płakać. Jaka jest różnica między nie odwracaniem się od śmierci starszej osoby a nie odwracaniem jej od śmierci dziecka? Życie, wspomnienia, wspólny czas? Tak, właściwie tak, ale kiedy dziecko rodzi się i umiera, lub kiedy umiera przed urodzeniem, iluzje, nadzieje, marzenia i życie, które zamierzał z nami podzielić, zostają nagle wymazane. Jak coś takiego nie będzie bolało?
To twoje dziecko, to twój syn, zrodzony z trzewi i miłości do partnera. Już czujesz się jak matka, kiedy wciąż jesteś w środku i czujesz się jak ojciec, gdy jeszcze się nie urodziłeś. I mówisz o tym, kupujesz rzeczy, malujesz pokój, zostawiasz wszystko gotowe i myślisz o wszystkim, co zrobisz, jak do niego zadzwonisz, jak się nim zaopiekujesz, nakarmisz go, w czasie, gdy będziesz się dzielić i we wszystkim miłość, którą mu dacie i że da wam i nagle wszystko znika, wyparowuje, opuszcza. Wszystko znika z wiadomością, że twoje dziecko nie przeżyje, aby to wszystko zrobić i wszyscy oczekują, że natychmiast wszystko usuniesz, zapomnisz to tak szybko, jak to możliwe, że „hej, nie dało ci czasu nawet go poznać, nic się nie dzieje, że będziesz miał więcej , że dokonują cię aborcji, więc nie musisz cierpieć więcej „niż„ oczy, które nie widzą, serce, które nie czuje ”. Ale nie, serce czuje od dawna i nie można nagle powiedzieć, żeby przestało. Za dużo miłości, by łatwo zapomnieć. Za dużo miłości i zbyt wiele nadziei.
Historia Deidrea i T.K.
Para na filmie, Deidrea i T.K., dowiedziała się, że ich dziecko nie czuje się dobrze w 20. tygodniu ciąży. „Ma trisomię 13”, powiedziano im, „może przeżyję kilka godzin, kilka dni, a może nawet nie przeżyję porodu”. Dwadzieścia tygodni, wystarczająco dużo czasu, aby zdecydować, czy przerwać ciążę, czy przejść dalej. I postanowili przejść dalej, jak zobaczycie na filmie. Urodził się Thomas i lekarze przekonali się, że jest silniejszy, niż im się wydaje, i że może pójść do domu z rodzicami, gdzie leki i tlen mogą złagodzić objawy.
Przeżył pięć dni, z kilkoma przerwami między nimi, ale najważniejsze jest nie to, co się stało, ale to, co rodzice mogą przeżyć. Wdzięczni za te dni, za to, że wiedzą, co to znaczy być rodzicami, zaangażowanymi do ostatniej chwili, nie wiedząc ani nie chcąc wiedzieć, jak by było, gdyby w 20. tygodniu zdecydowali się przerwać. Czy nie powinno być lepiej, jeśli usuniesz każdy ślad tak szybko, jak to możliwe?
Już nie mówię, oto film, który możesz zobaczyć na własne oczy:
Już teraz trudno to zobaczyć. Powiesz mi, że widziałem to dwa razy w całości i za każdym razem płakałem jak babeczka. To jest trudne, bardzo trudne. Mieli jednak odwagę iść dalej i mieli szczęście dzielić przestrzeń i czas z pierwszym dzieckiem, z Thomasem, mieszkając razem, troszcząc się o niego, kochając go i coś bardzo ważnego, pożegnać się.
Nie twierdzę, że wszyscy rodzice muszą podjąć tę decyzję, iść naprzód i rodzić dziecko. Wcale nie Nigdy nie przyszło mi do głowy, aby osądzić taki moment, niezależnie od decyzji. Chcę tego, nawet jeśli nie zgadzam się z jego sposobem działania, jeśli tak, możecie zrozumieć, dlaczego to zrobili, jak to przeżyli i co czuli. To, że próbujemy szybko zapomnieć o złych sytuacjach, cierpieniach, które mogą nam zaszkodzić, nie jest jedyną opcją.
Co się z nimi stało?
Na pewno zastanawiasz się, co stało się potem. Wszyscy to robimy, ponieważ chcemy, aby wszystko miało szczęśliwe zakończenie. Czasami ten koniec nadchodzi, czasem nie. To jest życie. W tym przypadku czas minął i para osiągnęła ciążę, z której urodziła się zdrowa dziewczyna, jego druga córka, Isabella. Ale ta historia jest drugorzędna i nie chcę się na niej koncentrować, więc jeśli chcesz, możesz zobaczyć wiadomości i zdjęcia dziewczyny tutaj.
Wideo | UPSOCL
W Babies i więcej | „Pusta kołyska”, książka o śmierci prenatalnej, Wielkie studia na temat śmierci okołoporodowej na świecie, „Teraz idę spać”, bolesne, ale emocjonalne fotografie rodziców z ich martwymi dziećmi
