Hiszpańscy chłopcy i dziewczęta mają swoją premierę od 8 lat, a średni wiek to 13 lat. Od tego momentu uzyskują dostęp do sieci społecznościowych w sposób bardziej prywatny niż za pomocą komputera, możliwość wysyłania i odbierania wiadomości za pośrednictwem WhattsApp, Facebook Messengeritd. i ostatecznie rozszerzyć możliwość komunikowania się z innymi ludźmi.
To powoduje, że wielu rodziców martwi się: z kim rozmawiasz? Co ci to mówi? Co ci mówią? Co będą robić? Czy będziesz miał chłopaka? Co powiedzą? I tylu, spragnionych wiedzy, kończy podnieś telefon syna lub córki i przeczytaj ich wiadomości. Cóż, może powinni wiedzieć, że w przypadku skargi szpiegowanie czyichś wiadomości lub e-maili ma okres pozbawienia wolności od jednego do czterech lat.
Dzieci mają prawo do prywatności
Artykuł 18 Konstytucji stanowi w punkcie 1, że wszystkie osoby mają prawo do prywatności, w tym małoletni:
Gwarantuje się prawo do poszanowania prywatności, prywatności osobistej i rodzinnej oraz samego wizerunku.
I ten sam artykuł w punkcie 3 mówi, że:
Tajemnica komunikacji, a zwłaszcza pocztówek, telegrafów i telefonów jest zagwarantowana, z wyjątkiem orzeczenia sądowego.
Chodź, Konstytucja mówi, że chyba że sędzia tak mówi, nikt nie może patrzeć na czyjąś komórkę Aby przeczytać swoje prywatne rozmowy.
Ustawa organiczna 1/1996 o ochronie dzieci odzwierciedla to, co mówi Konstytucja, i dodaje, że rodzice są głównymi aktorami w tym procesie:
1. Dzieci mają prawo do poszanowania prywatności, prywatności i rodziny oraz własnego wizerunku. Prawo to obejmuje także nienaruszalność domu rodzinnego i korespondencji, a także tajemnicę komunikacji. 5. Rodzice lub opiekunowie i władze publiczne będą szanować te prawa i chronić je przed możliwymi atakami osób trzecich.
Wreszcie ustawa organiczna 10/1995 kodeksu karnego w art. 197 „W sprawie odkrywania i ujawniania tajemnic” mówi:
1. Kto, aby odkryć tajemnice lub naruszać prywatność innej osoby, bez jej zgody, chwyta swoje papiery, listy, e-maile lub inne dokumenty lub rzeczy osobiste, przechwytuje ich telekomunikację lub używa technicznych urządzeń nasłuchujących, transmisja, nagrywanie lub odtwarzanie dźwięku lub obrazu lub innego sygnału komunikacyjnego będzie karane kary pozbawienia wolności od jednego do czterech lat oraz grzywna od 12 do 24 miesięcy. 2. Te same kary nakładane są na tych, którzy bez upoważnienia zajmują, wykorzystują lub modyfikują, na szkodę strony trzeciej, zastrzeżone dane osobowe lub rodzinne innej osoby, które są zarejestrowane w plikach lub w komputerze, w mediach elektronicznych lub telematycznych lub w jakimkolwiek innym typie pliku lub w rejestrze publicznym lub prywatnym. Te same kary zostaną nałożone na tych, którzy bez upoważnienia uzyskują do nich dostęp w jakikolwiek sposób i którzy je zmieniają lub wykorzystują na szkodę właściciela danych lub osoby trzeciej. 3. Kara pozbawienia wolności jest nakładana na okres od dwóch do pięciu lat, jeżeli odkryte dane lub fakty lub przechwycone obrazy, o których mowa w poprzednich numerach, są rozpowszechniane, ujawniane lub przekazywane stronom trzecim. Zostanie ukarany karą pozbawienia wolności od jednego do trzech lat i grzywną trwającą od 12 do 24 miesięcy, która, wiedząc o jego bezprawnym pochodzeniu i bez udziału w jego odkryciu, będzie postępować zgodnie z opisem w poprzednim akapicie.
Krótko mówiąc, ani rodzice, ani przyjaciel, ani nikt nie ma prawa czytać wiadomości dzieci lub młodzieży bez ich zgody, a tym bardziej upubliczniać to, co odkryli, ponieważ nawet odkryta treść jest karana z drugiej strony wszystko, aby chronić prywatność dzieci, młodzieży i ogólnie ludzi.
Oczywiście tak by się stało dziecko lub trzecia osoba potępi rodziców. Trudne tak, również mało prawdopodobne, ale nie niemożliwe w przypadkach, gdy rodzice i dzieci mają złe relacje.
To nie powinno być zgodne z prawem
Osobiście nie wiedziałem, że istnieje prawo, które rozważa to zjawisko, które prawdopodobnie jest dość powszechne. Wracasz do domu, odbierasz rzeczy i znajdujesz komórkę swojego dziecka, która jest pod prysznicem (nie mogę myśleć o innym czasie, kiedy mogę być z dala od niego). Pokusa jest wielka i wielu rodziców upada.
Upadają, ale nie powinny, nie powinny ich potrzebować, ponieważ oznaczałoby to, że między rodzicami a dziećmi istnieje relacja zaufania utrwalone przez wiele lat bliskości, dialogu i szacunku.
Jak wspomniałem w poście 27 rzeczy, które dzieci powinny wiedzieć w wieku 12 lat (i lepiej je dla ciebie znają), że ten wiek, 12 lat (mniej więcej), jest wiekiem granicznym, w którym nasze działania i wyjaśnienia Zaczynają przestać penetrować w taki sam sposób, jak w dzieciństwie.
W tym wieku grupa rówieśnicza ma wielokrotnie większą lub większą wagę niż rodzice, i wtedy musimy wyglądać na przekonanych, że lata, które dzieliliśmy, i wartości, które im przekazaliśmy, będą wystarczające, aby wiedzieli, jak podjąć decyzję i działaj Nie oznacza to, że powinniśmy domagać się czegoś konkretnego, ponieważ będą w błędzie, jak każdy człowiek, ale w tym wieku nasza zdolność do kontrolowania ich słabnie, a kiedy niektórzy rodzice nadal dużo ściskają i próbują kontrolować tak, jakby byli mniejsi, ryzyko, że dziecko zrobi coś przeciwnego, jest oczywiste: „zabroń to, a ja chcę to zrobić „.
Jak im zaufać? No cóż kładąc podwaliny przed zagrożeniami i niebezpieczeństwami, jakie mają sieci społecznościowe. Dzieci mają dostęp do Internetu, YouTube itp. od najmłodszych lat. Przebywanie z nimi, stosowanie filtrów i omawianie tematu to praca, która należy do rodziców i którą musimy wykonywać od samego początku.
W dniu, w którym otwieramy konto na Facebooku, musimy wyjaśnić, jak ważne jest, aby nigdy nie ujawniać danych osobowych, aby żadne zdjęcia ani wiadomości nie były publikowane tam, gdzie jest to wywnioskowane, gdzie są lub dokąd jadą, aby zdjęcia nie były zawieszane tam, gdzie inni przyjaciele lub ludzie bez Twoja zgoda, daj im znać, że wiele osób nie jest tym, za kogo się podaje, itp.
Opierając się na tym zaufaniu, musimy pozwolić im mieć tę intymność i ich tajemnice, i nigdy jej nie zdradzę, podobnie jak nie chcielibyśmy, aby nasi rodzice dokonywali takich ingerencji.
Dlatego prawo nie powinno być konieczne, ponieważ rodzice powinni szanować to prawo do prywatności dzieci. Dlaczego to istnieje? Ponieważ niestety nie wszyscy rodzice mają takie same relacje ze swoimi dziećmi, nie wszyscy rodzice im ufają, a kiedy im nie ufasz, po prostu myślisz, że nadal masz prawo do dalszego kontrolowania ich życia.
